خادمین مردم در مقابله با کرونا خدا قوت اما چرا اختلاف؟

محمدحسین روشنک
رئیس کانون کارآفرینان خراسان رضوی

بیش از پنجاه روز است کادر درمانی، سلامت و جان خود را به میدان آورده و در خط مقدم مبارزه با کرونا برای حفظ سلامت و جان مردم تلاش می‌کنند، این فداکاران در صدا و سیما و کلیپ‌های فضای مجازی با اشک از مردم خواسته و می‌خواهند در خانه بمانید و به مسافرت نروید تا از انتشار ویروس جلوگیری شود.
اکثریت جامعه نیز قدرشناس کادر درمانی بوده و رعایت توصیه‌های آنان را برخود واجب می‌دانند، اما متاسفانه جمعی اقلیت، بی‌خیال، لجباز و یا مغرض با نادیده گرفتن همه توصیه‌ها و درخواست‌های کادر درمانی و مسئولین کشور با انجام ده میلیون سفر در ایام تعطیلات نوروز، تمام کاشته‌های کادر درمانی و مردم که پنجاه روز در خانه مانده‌اند را از بین بردند.
اینان باعث شدند۱۶ فروردین که مسافرت‌های نوروزی تمام شده، وضعیت به اول بحران برگردد، در حالی که کادر پزشکی و مردم در خانه درمانده خسته و فضای کسب و کار با شرایط غیر قابل تحمل مواجه شده‌اند و هیچ چشم انداز روشنی برای غلبه بر کرونا و اتمام این شرایط از طرف مسئولین عالی وزارت بهداشت و درمان، به جز توصیه به تداوم رفتار پنجاه روز گذشته ارائه نشده‌است.
هیچ برنامه‌ای نیز برای شناسایی لجبازان و بی‌خیالان که با نادیده گرفتن توصیه‌ها و انجام سفر نوروزی، باعث طولانی شدن تلاش کادر درمانی و درخانه ماندن مردم و تعطیلی کسب و کارهای خسارت دیده و مرگ افراد شدند، وجود ندارد.
متولیان امر سلامت کشور نیز که قابل احترام جامعه بوده و از طرف مردم و مقام معظم رهبری مورد تقدیر و تشویق قرار دارند، این روز ها به جای ارائه راه حل و پروتکل هایی که بتواند ضمن حفظ سلامت مردم، کسب و کارهایی که بیش از این توان تحمل تعطیلی ندارند، اختلاف خود با دیگر اعضای کابینه که علاوه بر دلسوزی برای سلامت مردم، مجبور هستند به فکر اقتصاد و نان سفره جامعه نیز باشند را علنی مطرح و خوراک برای رسانه های خارجی تولید می‌کنند تا ایران و ایرانی که با تلاش شبانه‌روزی بسیار خوب در مقابله با کرونا نسبت به کشورهای دیگر عمل کرده است را با سوال مواجه کنند.
در این بین جمعی از افراد شاغل در ادارات و بنگاه‌های دولتی، منظور همه دستگاه‌هایی که به بودجه کشور متصل و مانند شاخه‌های یک درخت از ریشه تغذیه می‌کنند و اگر بررسی شود مشخص خواهد شد که بخشی از مسافرین نوروزی نیز از همین افراد بوده چون می‌دانند کارکنند یا نکنند، حقوق اول برج کم یا زیاد برقرار است، بدون توجه به شرایط بحرانی فضای کسب و کار، کار آفرینان، کسبه و دیگر شغل‌های بخش خصوصی و سفره‌های خالی کارگران به ویژه کارگران روز مزد، ضمن تماس با رسانه‌های داخلی و ضد انقلاب خارجی، بدون اینکه از سفرهای نوروزی خود بگویند و راه حلی برای کار و تلاش با فرهنگ کرونایی ارائه نمایند فریاد می‌زنند: حرف مسئولین بهداشت و درمان کشور صحیح است باید همه جا تعطیل باشد.
بله هیچ‌کس نمی‌گوید حرف مسئولین بهداشت و درمان صحیح نیست، ولی این سوال جدی وجود دارد که چرا ستاد ملی مقابله با کرونا که وزیر پرتلاش و خوب بهداشت و درمان از اعضای اصلی و تصمیم گیرنده آن هستند در اواخر اسفند ۹۸ که ستاد مقابله با کرونای خراسان رضوی با ارائه پیشنهاد از آن ستاد خواست ایام نوروزی که همه تعطیل خواهند بود را قرنطینه کامل اعلام تا زنجیره ویروس قطع شود و در خراسان نیز تعطیلی اعلام نمود، با این پیشنهاد مخالفت و استاندار خراسان رضوی را وادار به عقب نشینی از تصمیم صحیحش کرد؟
ستاد ملی کرونا اگر پایانی برای این شرایط کرونایی فعلی در تصور دارند، چرا اعلام نمی کنند تا آنان که ریشه در درخت بودجه کشور ندارند بتوانند برنامه ریزی کنند؟ و اگر برنامه‌ای برای پایان کرونا فعلا وجود ندارند که واقعا ندارند ،چرا راه حلی برای فاصله گذاری با حفظ فعالیت‌های کنترل شده کسب و کار ارائه نمی‌کنند؟ از همه مهم‌تر وزیر محترم که مورد علاقه و احترام مردم مسئولین بوده و از طرف مقام معظم رهبری در ستاد ملی کرونا تصمیم گیرنده تعیین شده‌اند، چرا راه حلی برای پرداخت هم زمان خسارت‌های هزاران هزار میلیارد تومانی به فضای کسب و کار در تمام امور بخش خصوصی و کارگران و چگونگی تامین اعتبار آن به مقام معظم رهبری و سران قوا تقدیم نمی‌کنند تا دولت مجبور به دادن وعده‌های سرخرمن، که بخش خصوصی اطمینانی به اجرای آن ندارد نباشد؟
اکنون که پایانی برای نابودی کرونا در تصور نیست، بودجه اضافه از آن شاخه‌های متصل شده نیز وجود ندارد که دولت بتواند پاسخگوی حداقل خسارت فضای کسب و کار بخش خصوصی از بنگاه‌های بزرگ، متوسط، کوچک و مغازه داران گرفته تا خبرنگار، راننده تاکسی و وانت و… از یک طرف و تامین سفره‌های افراد کم درآمد و کارگران از طرف دیگر به وسعت همه کشور باشد ، لازم است ضمن پرهیز از اختلاف که کلافگی بیشتر مردم را به دنبال دارد، پروتکل‌های لازم برای کار با فرهنگ کرونایی و اجبار به رعایت پروتکل‌های بهداشت سلامت و نظارت قانونی سختگیرانه و قبول سختی‌های کار در فضای کرونایی، تلاش شود امکان شروع کسب و کارهای حداقلی به تدریج فراهم شود.