برنده این جنگ آمریکاست و بازنده آن اروپا

رامین مهمان‌پرست، سخنگوی اسبق وزارت امور خارجه، در آغاز درباره تاثیر عضویت سوئد و فنلاند در ناتو گفت: «برای تحلیل این موضوع باید کمی به عقب برگردیم و بعد از فروپاشی سابق ببینیم چه تغییراتی در نظم بین‌الملل به وجود آمد زمانی‌که آمریکایی‌ها احساس کردند که می‌توانند نظام تک‌قطبی را حاکم کنند و رقیب اصلی از پا درآمده است و باید جمهوری‌های مستقل شده از جذب کنند و دایره حضور در کشورهای غربی را گسترده کنند. اگر جریان‌سازی در کشورهایی که متعلق به شوروی بودند را به عنوان انقلاب‌های رنگی به خاطر بیاوریم، گرایشات غرب را جایگزین گرایش به شرق کنند هر کدام از این اقدامات نتایجی به همراه داشت و نهایتا به نقطه‌ای رسید که کشور روسیه احساس کرد امنیت آن در تهدید جدی قرار می‌گیرد و تلاش غرب بر این شد تا اوکراین را به عضویت ناتو در بیاورند و روس‌ها احساس کردند سکوت جایز نیست و قدرتمندانه با این حرکت غرب برخورد کردند و شاهد این بودیم که روس‌ها کریمه را دنبال کردند که آغاز تقابلی جدید بود و تحریم‌هایی علیه روسیه آغاز شد و روس‌ها نیز با انتخاباتی که درون کریمه برگزار کردند الحاق آن را به روسیه رسمیت بخشیدند و داستانی بود که مشخص شد ادامه‌دار خواهد بود».

اروپایی‌ها بازنده اصلی خواهند بود و آمریکایی‌ها برنده اصلی این صحنه خواهند شد. نتیجتا اینکه روس‌ها جزو برندگان هستند یا خیر بحث دیگری است

او ادامه داد: «همزمان با این داستان تلاش غیرطبیعی به لحاظ سرعت عملی که اوکراین سعی می‌کرد خود را عضو ناتو در بیاورد و فعالیت‌هایی که دیگر کشورهای غربی در اوکراین ایجاد می‌کردند برای روسیه حساسیت ایجاد کرد؛ چون اوکراین یک جمهوری عادی برای شوروی سابق نبود و الان نیز اوکراین یک کشور پهناور در اروپاست که مسافت حداقل600کیلومتری تا مسکو دارد که برای روس‌ها قابل تحمل نبود و شاهد برخورد نظامی روس‌ها بودیم و این مسئله نشان‌دهنده این است که تغییرات بزرگی در حال وقوع است. چرا این اتفاق افتاد؟ چه کسی صحنه‌گردان این وضعیت بودند؟ چه کسانی از این حوادث نفع می‌برند؟ اینها بحث مستقلی دارد که پیش‌تر درباره آن اشاره کرده‌اند. نتیجه حاصل این جنگ تماما به نفع آمریکایی‌ها تمام می‌شود چون روسیه را درگیر یک جنگ فرسایشی کرده‌اند از طرف دیگر هم پیمان سابق خود را که اتحادیه اروپا باشد که بحث استقلال سیاسی و اقتصادی و نظامی از آمریکا را مطرح می‌کرد به شکلی آن ها را تنبیه کردند و شرایطی را به وجود آوردند تا مجبور شوند به آغوش آمریکا برگردند وقتی این درگیری ایجاد شد اروپایی‌ها احساس کردند از دو جنبه مورد تهدید قرار گرفته‌اند؛ اول تهدید نظامی در مرزهای اروپا که بحث ارتش مستقل اروپا کم‌رنگ می‌شود و ناچار می‌شوند به ناتو برگردند و جنبه دوم تحریم‌هایی که علیه روسیه اعمال می‌شود و تحریم‌هایی که روسیه علیه اروپا در حوزه انرژی وارد می کند باعث می شود بحران اقتصادی در اروپا به وجود بیاید و وابستگی اروپا برای تامین منابع انرژی و غذایی به دیگر کشورها بیشتر می‌شود و متحدین آمریکا در تلاش‌اند به سرعت جایگزین روسیه شوند؛ یعنی حتی به لحاظ انرژی و غذا اروپا را به خود وابسته کنند؛ بنابراین اروپایی‌ها هم به لحاظ امنیت نظامی وابسته شدند هم به لحاظ غذا محتاج آمریکا می‌شوند و آمریکایی‌ها با یک تحلیل شرایطی را به وجود آوردند که اوکراین وارد یک حریم خطرناک شود و مسلما روسیه قاطعانه برخورد می‌کند».
این تحلیلگر مسائل سیاست خارجی درباره طرفین پیروز و شکست‌خورده در جنگ اوکراین بیان کرد: «اروپایی‌ها بازنده اصلی خواهند بود و آمریکایی‌ها برنده اصلی این صحنه خواهند شد. نتیجتا اینکه روس‌ها جز برندگان هستند یا خیر بحث دیگری است چون روسیه نیز اهدافی را برای خود ایجاد کرده بود که بنظر می‌رسد به نتیجه رسیده است؛ از طرف دیگر تحریم‌هایی که سعی شده بر علیه روسیه اعمال شود تحریم هایی بود که بر علیه اروپا نیز اِعمال شد و روس‌ها بحث انرژی و غذا به اروپا را بخاطر این بحران محدود کردند و روسیه انرژی را با شرایطی خواهد فروخت که جبران خسارت هایش شود و به نوعی قدرت نمایی روسیه نیز در این جنگ انجام شد.بحث کشور های دیگر نیز مطرح است که چین چقدر فرصت خواهد یافت اما بحث عضویت سوئد و فنلاند در ناتو نیز در همین سناریو مطرح می‌شود چون خود را هم مرز روسیه می دانند و از ترس حمله روسیه داوطلبانه مسیر عضویت در ناتو را طی می‌کنند اگر این اتفاق رخ دهد، روس‌ها واکنش تندی نشان خواهد داد و روسیه قبلا نیز نشان داده است این وضعیت را تحمل نمی‌کند چون احساس می کند صحنه خطرناکی علیه موجودیت روسیه در حال شکل‌گیری است و این وضعیت نتایج سنگینی را برای اروپا به همراه خواهد داشت از طرف دیگر کشور های دیگر نیز سعی می‌کنند به نفع خود بهره‌برداری کنند»
مهمانپرست در پایان درباره فرصت های اقتصادی ایران در این صحنه گفت: «طبیعتا موقعیت ایران یک موقعیت ویژه است چون از یک طرف ما در یک منطقه بسیار استراتژیک دنیا قرار گرفته‌ایم که الان که به لحاظ اقتصادی مشکلاتی که برای بازار روسیه و اروپا پیش آمده است. ما می‌توانیم نقش تعیین‌کننده در تأمین انرژی و غذا برای اروپا و بازار بزرگ روسیه داشته باشیم که بازارهایشان دچار چالش شده است و ایران در این صحنه می‌تواند با برنامه دقیق از چنین فرصتی بهره‌مند شود. مسئله دوم تأمین انرژی اروپاست. خصوصیات نفت ایران بسیار با نفتی که روس‌ها به اروپا صادر می‌کردند نزدیک است و خیلی از پالایشگاه های اروپا که با نفت روسیه کار می‌کنند سریعا می‌توانند با نفت ایران نیز کار کنند و اگر با برنامه‌ای هدفمند وارد شویم می‌توانیم از این فرصت برای تأمین انرژی مورد نیاز اروپا بهره‌برداری کنیم؛ همین مسئله نیاز اروپا به انرژی می‌تواند به برجام نیز کمک کند تا جلوی زیاده‌خواهی‌های طرف غربی را بگیریم و توافق را با دست برتر به نقطه‌ای برسانیم که به‌عنوان یک شریک جدی محسوب شویم و از طرف دیگر برای روسیه و کشورهای منطقه نیز نقش مثبت و قدرتمند خود را ایفا کنیم».