دربی ایرانی نه بیشتر!

بازی پرسپولیس و استقلال یک بازی در سطح لیگ برتر فوتبال ایران و نه یک دربی بزرگ و هیجان انگیز بود.

تیم های فوتبال استقلال پرسپولیس در آخرین بازی هفته دهم لیگ برتر کشور به مصاف هم رفتند که در نهایت سرخپوشان پایتخت با نتیجه یک بر صفر از سد حریف خود گذشتند.

بازی های زیادی که دو تیم در سال های اخیر با هم انجام داده اند و از سوی دیگر حضور رقبای جدی و تازه در سطح فوتبال ایران باعث شده است که دربی نه از ماه ها قبل که تنها از یک هفته قبل از سوت مسابقه آغاز شود. این بار نیز چنین بود اما دربی هشتاد و پنج یک درس بزرگ برای فوتبال ایران داشت و آن اینکه این بازی نیز یکی از بازی های فوتبال باشگاهی در ایران و در نهایت مسابقه ای در همین سطح است، نه بیشتر و نه کمتر!

دربی در سطح فوتبال ایران

خیلی ها سعی دارند دربی پایتخت ایران را مسابقه ای فراتر از فوتبال آسیا نشان دهند. امروز اما چنین ادعایی قابل قبول نیست و بهترین دلیل برای اثبات نادرستی این ادعا مسابقه دو تیم در روز پنجشنبه است. درواقع آنچه درباره سطح دربی پایتخت با رویکرد ژورنالیستی گفته می شود همواره در همان حد انتظارات و تخیلات باقی مانده و در نهایت نتیجه حاصله مسابقه دوتیم در مستطیل سبز است که حتی در بسیاری مواقع سطح فنی آن پایین تر از سطح فوتبال آسیا هم بوده است.

مسابقه ای از هفته دهم

اگر تمام هیاهوی رسانه ای قبل از مسابقه و کری های لگام گسیخته را نادیده بگیریم و اگر اسامی تیم ها را نمی دانستیم دربی هشتاد و پنج برایمان هیچ تفاوتی با یک مسابقه حساس دیگر در لیگ برتر نداشت. حتی به جرات می توان گفت در همین لیگ امسال مسابقاتی مثل بازی سپاهان و پرسپولیس داشته ایم که یک مسابقه از نظر فنی در بهترین سطح فوتبال آسیا بوده است اما دربی هشتادو پنج  مسابقه ای کاملا در سطح لیگ برتر فوتبال ایران بود. مسابقه ای که نمونه های آن در هفته های گذشته و آینده برگزار شده و خواهد شد.

هواداران؛ ترس و شوق

تنها نقطه متمایز دربی با دیگر مسابقات فوتبال در آسیا حضور این همه تماشاگر است. روز 5شنبه هواداران بیشتر از ظرفیت ورزشگاه بودند و این میزان بالای انرژی در این مسابقه بود که تنها تفاوت را ایجاد می کرد. البته که این انرژی معمولا کارکردهای معکوس دارد به طوری که تعداد زیاد تماشاگران به جای آنکه مسابقه را جذاب تر و پرهیجان تر کند باعث پایین آمدن سطح بازی می شود چرا که بازیکنان معمولا تحت چنین فشاری نمی توانند تمام توان خود را نشان بدهند. مربیان نیز وقتی تحت تاثیر چنین جوی قرار می گیرند فقط به نباختن فکر می کنند و در نهایت دربی ها معمولا مثل بازی روزپنجشنبه کم حادثه و پراسترس از آب در می آید.

پرسپولیس جنگ نباختن را برد

نگاه برانکو ایوانکوویچ در بازی روز پنجشنبه نقش زیادی در این داشت که این بازی یک مسابقه در حد هفته دهم لیگ برتر باشد و بس. برانکو به این بازی به چشم یک بازی با سه امتیاز نگاه کرده بود ضمن این که می دانست شکست نه به معنای فرصت از دست دادن صدرجدول است که می تواند آغاز یک بحران بعد از حذف از آسیا باشد. با این حال او تمام برنامه هایش برروی کسب سه امتیاز بازی بود و همانطور که خودش گفته بود برایش برد با نتیجه نیم بر صفر هم قابل قبول است. بازیکنان پرسپولیس نیز به این درک رسیده بودند که از این بازی باید سه امتیاز را کسب کنند و این باعث شد بعد از زدن گل فقط به فکر حفظ این برد باشند. استقلال اما حیثیتی تر بازی کرد و به همین خاطر نمایشش تماشاگرانش را تا حدودی راضی کرده است. استقلال هدف دیگری به غیر از امتیازات این بازی داشت. آن ها می خواستند از نظر فوتبالی خودشان را اثبات کنند و نشان دهند که جایگاهشان در جدول رده بندی واقعی نیست. شفر نیز به این بازی به چشم یک سکوی پرتاب بزرگ نگاه می کرد و همه این ها به استقلال احساسی داده بود که توانست تماشاگرانش را با وجود باخت قانع  کند.