«یونگ می‌گوید»

روش‌های روان‌شناسی و روان‌کاوی مثل نظریه‌های ادبی است، با یکی متن را تحلیل می‌کنند و با دیگری روان را. حالات روانی یا رؤیاها را هم با نظریه یونگ می‌توان تحلیل کرد و هم با نظریهٔ فروید یا آدلر. امثال فروید و یونگ علاوه بر ذهن عادی به ناخودآگاه اهمیت زیادی می‌دادند. امثال آنا فروید و کارن هورنای معتقد بودند که اعمال آدمی برای محافظت از خود و دور کردن رنج از خود است. امثال ژان پیاژه عقیده داشتند که انسان هم تحت‌تأثیر محیط است و هم ژنتیک. گاهی روشی برای متنی سزاوارتر از دیگر روش‌هاست.

این‌که خود آن نظریه چقدر درست است چندان قابل تحقیق نیست. بسیاری از این نظریات به لحاظ طبّی چندان مشخص و معیّن نیستند، مثلاً جای مشخصی در بدن به نام ناخودآگاه یا روح یا فرامن و امثال این‌ها نداریم. کاربرد مهم است. روش واسطه و ابزار است، نتیجه کار مهم است.

در روش درمانی یونگ فقط هدف که بهبود و رسیدن بیمار به آرامش است مهم است. وسیله و مقدّمهٔ درمان ثابت و مشخّص نیست و هر چیزی ممکن است به کار آید.

در کتاب حاضر که از سوی «ویلیام مک گوایر» و « ریچارد فرانسیس کرینگتون هال » گردآوری و تالیف شده،  تعدادی از سخنرانی‌ها و مصاحبه‌های یونگ و خاطرات دیدارکنندگان با او را می‌خوانیم.

کتاب «یونگ می‌گوید» تالیف «ویلیام مک گوایر» و «ریچارد فرانسیس کرینگتون هال» را انتشارات «قطره» با ترجمه «سیروس شمیسا» در قطع رقعی  و در ۳۹۴ صفحه به بازار کتاب فرستاده است.

جواد لگزیان