مناقشه اصولگرایان با جلیلی کوچک

علی روغنگران

وحید جلیلی برادر کوچکتر سعید جلیلی  روز 19 مرداد در جشن سالانه انجمن فیلم‌سازان انقلاب اسلامی در مشهد پشت تریبون رفت تا از موفقیت‌ها و چالش‌های فیلم‌سازی «جبهه فرهنگی انقلاب اسلامی» سخن بگوید. وحید جلیلی فعال فرهنگی اصولگرا و از مجریان جشنواره سینمایی عمار است. سخرانی جلیلی به نظر می‌رسید شبیه به بسیاری از سخنرانی‌ها از این دست باشد. اما او این بار در این سخنرانی شمشمیر را از رو بست و انتقادات بسیار تندی به عملکرد مدیران صداوسیما صورت داد. نقد او بر پایه سریال جنجالی “بوی باران” بود. به ادعای جلیلی این سریال 15 میلیارد تومان خرج برداشت تا چهره سیاهی از ایران به نمایش بگذارد. او در آن سخنرانی از عباس نعمتی کارگردان بوی باران انتقاد کرد. پس از این سخنرانی جنجالی، عباس نعمتی، با انتشار یادداشتی به ادعا‌های جلیلی پاسخ داد. با این حال ماجرا اینجا متوقف نشد چرا که چند روز بعد یادداشتی با عنوان “این گروه خشن” از سوی خبرگزاری فارس منتشر شد که در برخی وب سایت‌های اصولگرا همچون رجا نیوز بازنشر گردید. این یادداشت چند ساعت پس از انتشار از خبرگزاری فارس حذف شد. این یادداشت در واقع کامل شده سخنرانی جلیلی در مشهد بود. نوشته ای که تاملی در ناکارآمدی رسانه ملی براساس سریال “بوی باران” بود. اما عنوان یادداشت” این گروه خشن”، کاملا روشن می‌کند هدف نقد فیلم “بوی باران” نیست، بلکه انتقاد شدید از مدیران سازمان صداوسیما و افراد بانفوذ در این سازمان است. گروهی که جلیلی به تندی آن را “مافیایی” می‌خواند. وحید جلیلی به طور مشخص چهار مدیر و مسئول شناخته شده را هدف قرار داد و آنها را باند قدرت خواند، “حسین محمدی، مرتضی میرباقری، عزت الله ضرغامی، و علی عسکری”. علی عسکری هم اکنون رئیس سازمان صداوسیما است، میرباقری معاون سیما است، ضرغامی رئیس پیشین سازمان بوده و حسین محمدی موثرترین فرد خارج از صداوسیما بر مدیریت آن است. از نکات جالب این بود که جلیلی، محمد سرافراز، رئیس سابق سازمان را در این لیست قرار نداد. با وجود اینکه همه این افراد مورد نقد جلیلی قرار گرفته بودند، اما نام یک نفر بیشتر از همه بحث برانگیز شد و آن هم حسین محمدی است. حسین محمدی معاون بررسی بیت رهبر معظم انقلاب است. او به نوعی رابط نهاد‌های فرهنگی به ویژه صداوسیما با رهبر انقلاب است. در واقع محمدی نقش یک رئیس دفتر فرهنگی را دارد. محمدی در دوران ریاست علی لاریجانی بر صداوسیما به عنوان معاون سیاسی لاریجانی فعالیت می‌کرد. پس از آن به بیت رهبری رفت. در هر دوره انتخاب رئیس سازمان یکی از نام‌های مطرح، “حسین محمدی” بوده است. با این حال او هیچ وقت به ریاست سازمان نرسید. محمدی در حال حاضر عضو مجمع تشخیص مصلحت نظام است. در مورد نقش حسین محمدی در تحولات صداوسیما ادعا‌های زیادی مطرح شده که پیش از ادعای وحید جلیلی آخرین آن متعلق به محمد سرافراز، رئیس پیشین سازمان صداوسیما بود. او در کتاب خاطراتش با عنوان “روایت یک استعفا” بار‌ها از نقش پشت پرده حسین محمدی در تحولات سازمان سخن گفته است. سرافراز می‌گوید یکی از اختلافاتش با محمدی بر سر برکناری عبدالعلی علی عسکری معاون فنی وقت صداوسیما است. علی عسکری پس از استعفای سرافراز رئیس سازمان شد. در روایت سرافراز آمده است که به‌جز مناقشه بر سر عزل علی عسکری، موضوع مزایده و واگذاری بخش بازرگانی صداوسیما نیز سبب تعمیق اختلافات او با حسین محمدی شده است. اما انتقاد تند وحید جلیلی از حلقه مدیریتی صداوسیما با واکنش‌های زیادی در دو هفته اخیر روبه رو بوده و در میان بدنه کارشناسی جریان اصولگرا شکاف ایجاد شده است. عده‌ای می‌گویند سخنان جلیلی درست است و عده‌ای دیگر می‌گویند، حرف‌های جلیلی منصفانه نیست. شاید بتوان گفت مهمترین مدافع جلیلی احسان محمدحسنی، مدیرعامل موسسه اوج است. موسسه‌ای نزدیک به سپاه پاسداران با دایره عملکردی وسیع و نفوذ گسترده در حوزه فرهنگ کشور. این موسسه به نوعی اداره کننده شبکه افق سازمان صداوسیما نیز هست. در کنار آن مدیران برخی شبکه‌های کلیدی همچون شبکه سوم سیما نیز نزدیک به این موسسه هستند. محمد حسنی با انتشار مطلبی درباره سخنان وحید جلیلی نوشت: “به شما برادرانه توصیه می‌کنم که «این گروه خشن» را مظلوم نکن! قدری صبوری کن … به حول و قوۀ الهی و به فرموده سیدنا القائد و سکان‌دار جانباز سفینه عاشورایی انقلاب، جناح مومنِ انقلابی و یاران جوانِ تازه‌نفس برخاسته‌اند.”

همچنین طیف وسیعی از بدنه جوان و فعال اصولگرایان در شبکه‌های اجتماعی از حامیان سخنان وحید جلیلی هستند. این عده معتقدند وحید جلیلی “آب در خوابگاه مورچگان” ریخته است و به “هدف” زده است. اما در نقطه مقابل بسیاری نیز به دفاع از حسین محمدی پرداختند. شاید مشهورترین چهره، حسین صفار هرندی وزیر فرهنگ و ارشاد دولت محمود احمدی نژاد باشد. او در یادداشتی نوشت: “مدعیان محترم آقای حسین محمدی، حتی کسری از مجموع فضیلت‌های متنوع او را دارا نیستند. صفار هرندی نوشته: “در حیرتم از وقت‌ناشناسی برخی دوستان که چطور باب نقد علنی و تخریب اصحاب و خادمان وفادار رهبری را درست در شرایطی گشوده‌اند که دشمن هرزه‌گو و رفقای راه گم کرده سابق، حملات پر حجمی را علیه این جایگاه به نیت تضعیف عمود خیمه انقلاب آغاز کرده‌اند؟!”

در کنار هرندی عزت الله ضرغامی نیز دست به کار شد و سعی کرد از محمدی حمایت کند. رئیس پیشین سازمان صداوسیما که خود از سوی وحید جلیلی متهم شده، در توئیتی نوشت: “همیشه به آقای حسین محمدی گله داشتم که به دلیل رفاقتمان، احتیاطا اشکالات ما را پررنگ‌تر و خدمات ما را کم‌رنگ‌تر گزارش می‌کند. امروز فهمیدم که آن احتیاط، بی حکمت نبوده است! ضمنا شورش دفتر علیه دفتر را کسی باور نمی‌کند!”

اما در میان جوانان اصولگرا نیز برخی به دفاع از محمدی پرداختند از جمله یاسر جبرئیلی محقق اصولگرا که به تازگی کتاب “روایت رهبری” را منتشر کرده در کانال تلگرامی خود حسین محمدی را شخصیتی “کم‌نظیر” معرفی کرد. به نوشته او “حاج حسین، تقریبا روز تعطیل ندارد. با شبکه گسترده‌ای از نخبگان کشور به ویژه جوانان مرتبط است. به یک زندگی حداقلی اکتفا کرده و مانند بسیاری از مردم، خانه‌ای محقر و یک خودروی پراید دارد و هیچ لکه خاکستری در زندگیش دیده نمی‌شود. ”

جبرئیلی تاکید کرده است “نواختن بی‌رحمانه مردی که همه زندگیش را خالصانه وقف ولایت کرده، دور از انصاف و جوانمردی است. گام دوم را با آموختن و قدردانی از گام‌اولی‌ها برداریم، نه با سوختن سرمایه. ” مهدی محمدی از روزنامه نگاران اصولگرا و از نویسندگان سابق کیهان نیز به دفاع از حسین محمدی پرداخته است. البته وحید جلیلی با گسترش دامنه انتقادات نامه‌ای دیگری نوشت و کوتاه نیامد، اما با ادبیاتی متفاوت. انتقادات از حسین محمدی از سوی طیفی قدرتمند در اصولگرایان است. طیفی که بدنه فعال و پرسروصدا و حتی ساختار شکنی دارد و می‌تواند علیه افراد و شخصیت‌ها جریان سازی کند. شکاف تازه میان جریان اصولگرا می‌تواند تبعاتی برای آنها داشته باشد. به ویژه اینکه انتخابات مجلس شورای اسلامی نزدیک است و ظاهرا در این انتخابات حرف اول را اصولگرایان می‌زنند. شکاف در میان اصولگرایان این بار بر سر مسائل فرهنگی از جانب طیفی کلید زده شده است که سعید جلیلی را نماینده سیاسی خود می‌داند. سعید جلیلی که در محافل سیاسی به عنوان گزینه احتمالی انتخابات ریاست جمهوری نیز مطرح می‌شود.