چرا مسئولان از پشت بلندگوها با هم صحبت می‌کنند؟

موضوعاتی شبیه به ماجرای سپنتا نیکنا یک مورد استثنا در یک روند کلی محسوب می شود؛ اما یکباره تمام مملکت را سر کار می گذارد، حاشیه پررنگی بر متن ایجاد و زمینه از هم پاشیدگی ساختار اجتماعی ما را تشدید می کند! یکباره همه راجع به موضوعی صحبت می کنند که اصلا مسئله اصلی جامعه نیست. نظام سیاسی کشور می تواند همه این موارد جزیی را بدون سروصدا و ایجاد حاشیه حل کند؛ فارغ از آنکه حق با چه کسی است.

متأسفانه مسئولان از پشت بلندگوها در حال صحبت با هم هستند و این خیلی بد است. مسئولان اگر در موضوع سپنتا نیکنام و موارد مشابه آن بخواهند به همین شکل پیش بروند، نه تنها مشکلی حل نمی شود بلکه نقاری جدید به وجود می آید و سرمایه اجتماعی جامعه کاهش پیدا می کند. اخیرا تلویزیون بی بی سی پرونده ای را درباره عقبه اوضاع فعلی سوریه منتشر کرد که نشان می داد، التهاب در اوضاع این کشور از شورش های خیابانی شروع شد و به جنگ های مسلحانه و حضور تکفیری ها در این کشور انجامید.

عقبه این اتفاق آن بود که خبرگزاری های داخلی و خارجی طوری مردم سوریه را زیر بمباران خبری خود بردند که مردم کلا نسبت به کارآمدی و سلامت حاکمان خود ناامید شدند و این تصور در آنها شکل گرفت که همه حاکمان سوریه دزد هستند و دغدغه مردم را ندارند! همین مسئله به فضای از هم گسیخته اجتماعی دامن زد. سپس دشمنان سوریه با فعال شدن گسل های قومی، اول اقدام به ایجاد شورش های خیابانی کردند و بعدها صدها هزار نیروی مسلح از سراسر دنیا را برای انجام عملیات نظامی به سوریه گسیل داشتند و تا 700 متری کاخ ریاست جمهوری سوریه نیز جلو رفتند. خاورمیانه پر از قومیت است؛ براساس سیاست «تفرقه بنداز و حکومت کن» 100 هزار نیروی انگلیسی چند قرن، هند را با جمعیت 350 میلیون نفری اداره کردند. به این شکل که اقلیتی را بر اکثریت حاکم کردند جنگی را بین آنها پدید آوردند و خودشان در جایگاه داوری نشستند.

به نظر می رسد که در کشور ما هم یک مقدمه چینی در این راستا در حال شکل گیری است. پس باید حواس مردم و مسئولان نظام جمهوری اسلامی ایران جمع باشد؛ چون اگر گسل های قومی-اجتماعی-نژادی-مذهبی فعال شود خیلی خطرناک خواهد بود.

سیدامیرحسین قاضی زاده هاشمی