غلامرضا شکوهی پرنده شد . . .

خاطرات غزل خوب خداحافظِ تو..

غمگینم به شکل جدی.

آدمی که می‌رود، هیچ کس

جای او را نمی‌گیرد و یک گوشهٔ

جهان خالی می‌شود.

مخصوصا اگر آن آدم شاعر باشد.

باید بگویی:

غلامرضا شکوهی ! چرا این گوشهٔ

جهان را خالی کردی . .

غمگینم به شکل جدی

این پست نیست؛

این گریه است.

مرگ بر مرگ…

شعری از مهدی آخرتی