غدیر و طراحی اجتماعی امام رضا(ع)

غلامرضا بنی اسدی

غدیر، عید بشکوه انسان است. روزی که خداوند، ادامه راه را بعد از رسالت، با ولایت و امامت، چراغ گذاری کرد و راهی را فراروی خلق خویش، گشود که تا همیشه باز و امن خواهد بود. غدیر، حکایت یک فرد نیست حتی اگر به عظمت مولا علی باشد. تحریر تقدیر همه انسان هاست از آن روز تا قیامت تابه حریت و آزادگی برسند. از این روست که غدیر را ارجی چنان است که افضل اعیاد امت رسول اعظم الهی شمرده می شود. ما ارزش زمان را پیش از این آموخته ایم آنجا که “لیله القدر” را ارزشی چون “الف شهر” بیان می شود آن هم نه فقط هزار ماه که هزاران ماه و این “الف” عدد کثرت است به معنای فراوانی این مقایسه. غدیر را هم می توان از این منظر نگاه کرد و خیر من الف شهر خواند و الف را ، هزار را، عدد کثرت گرفت برای بیان ارزش روزی که انسان از اوجی به اوج دیگر منتقل می شود تا رسالت به ولایت پیوند بخورد.امام رضا علیه السلام در توصیف روز غدیر نسبت به دیگر اعیاد از ماه و ستاره استفاده می کنند و این عظمت غدیر را معنایی لطیف است؛ هنگامى که روز قیامت برپا شود، چهار روز را زینت می‎دهند همانطور که عروس را برای حجله آرایش می‎کنند، گفته شد: این چهار روز کدام ایام هستند؟ روز عید قربان، روز فطر، روز جمعه و روز غدیر، اما روز غدیر در بین قربان و فطر و روز جمعه مانند ماه در بین ستارگان است و آن همان روزیست که ابراهیم علیه السلام از آتش نجات پیدا کرد و براى شکرگزارى آن روز را روزه گرفت.” و باز می فرمایند: ” و آن همان روزیست که خداوند دین را کامل کرد، زمانیکه حضرت رسول صلی الله علیه و آله و سلم على علیه السلام را به عنوان نشانه برای مردم منصوب و فضیلت و وصایت او را آشکار کرد و آن روز را روزه گرفت.” حضرت رضا که به خطبه خوانی کلمات را انتخاب می کنند برای بیان فضایل روز غدیر، مردمان را به نیک رفتاری و انفاق هم توجه می دهند به این عبارت که ؛ ” آن همان روزیست که خداوند بر حال کسی که در آن روز عبادت کنند و یا بر خود و اهل و عیالش و برادرانش انفاق کند، می‎افزاید و او را از آتش آزاد می‎کند.” و اینگونه کارکرد اجتماعی یک مناسبت معرفتی را تبیین می فرمایند تا بدانیم که ماموریت همه ما نیک کرداری و دستگیری از یکدیگر است.