تورق دفترچه عملکرد ضعیف مجلس یازدهم

سرویس سیاسی

پنج ماه از روی کار آمدن مجلس یازدهم می‌گذرد. مجلسی که به نظر می‌رسید با توجه به گرایش سیاسی بیشتر نمایندگانش در جهت تقابل با دولت دوازدهم باشد، اما بررسی عملکرد این مجلس چیز دیگری را نشان می‌دهد. صبح امروز در گفتگویی با مهدی عرب صادق، فعال سیاسی و عضو حزب موتلفه اسلامی به بررسی بیشتر این موضوع پرداخته که مشروح آن را در ذیل می خوانید:

*بیش از 150 روز از شروع به کار مجلس یازدهم می گذرد، مجلسی که خود را مجلس انقلابی خواند و از همان اول نمایندگانش با طرح موضوعاتی مثل شفافیت، مبارزه با فساد و بازگرداندن این نهاد به راس امور بر سر کار آمدند. از نگاه شما آیا تا این لحظه مجلس یازدهم در تحقق این شعارها موفق عمل کرده است؟ 

مجلس یازدهم با ادعای انقلابی گری کار خود را شروع کرد، بدون آنکه بخش قابل توجهی از نمایندگان فعلی مجلس تا قبل از ورود به بهارستان حتی با وظایف نمایندگی آشنا باشند!

عدم آشنایی نمایندگان با رسالت  نمایندگی خود و هیجان افرادی که با بلیط بخت آزمایی ورود به لیست ها وارد مجلس شدند، مسیر احیای مطالبات قانونی مردم و عدالت را ذبح کرده است. این مجلس با چنین پتانسیل و رویکردی قدرت نقد دولت را ندارد. بویژه اینکه نمایندگانی که تمام حیات و ممات سیاسی خود را در گرو لیست های انتخاباتی دارند وامدار افراد و جناح هایی هستند که از آن برآمده اند و در شرایطی که گروه های قدرت در حال چیدمان آرایش انتخاباتی ۱۴۰۰ هستند این نمایندگان جرات و توان حرکت مردمی ندارند. اصلی ترین شعار این مجلس شفافیت و برگرداندن این جایگاه به راس امور بود، اما امروز همه آن به دست فراموشی سپرده شده است. مجلسی که نمایندگانش با رای حدود ۵ درصد از مردم انتخاب شده اند نه قدرت چندانی دارد و نه توان تحلیل معضلات جامعه برای به چالش کشیدن بخش اجرایی کشور را دارد. مجلسی قدرتمند تر است که با حضور گسترده مردم بر سرکار‌ بیاید نه قشری کردن انتخابات و تلاش برای کاهش حضور مردم.

* بزرگترین ضعف مجلس یازدهم از نظر شما چیست؟

عدم وجود تضارب آرا و در نتیجه دایره کوچک انتخاب، بزرگترین ضعف مجلس یازدهم است. طرح های خلق الساعه گاها ناشینه دروازه های خانه ملت را در نوردیده و اهالی خانه ملت با سهم خواهی ها، معیشت مردم را فراموش کرده اند. حواشی انتخاب رئیس مجلس و پس از آن مشاورین هیات رئیسه و  بذرپاش به عنوان ریاست دیوان محاسبات موجب تبخیر امید به این مجلس شد. می دانید یکی از وظایف نمایندگان؛ نظارت، تفحص، سوال و شکایت از نهاد های اجرایی چه در حال و چه در‌گذشته است و بسیار تاسف آور است که یک مسئول اجرایی برای خاموش کردن شکایت نماینده ای از جایگاه فعلی اش در مجلس تحکم آمیز برخورد نماید و چه مایوس کننده است کسی که ریاست دیوان محاسبات را به عهده می گیرد خود در مضان شائبه و اتهام در مدارک تحصیلی و اجرایی  باشد. این مجلس تند مزاج است و بدخو، این مجلس هیچ قدرت تحلیل معضلات جامعه راندارد. این مجلس شعار هایی که بواسطه آن مردم آن ها را انتخاب کرده اند فراموش کرده است و عملا قائل به شفافیت نیست و اقدام اثرگذاری نکرده است. این مجلس برای مشکلات معیشتی مردم سردرگم است. این مجلس طرح های فساد زا را از طرح های اصولی به نفع مردم تشخیص نمی دهد. در این مجلس میبایست فراکسیون های تخصصی تشکیل می شد و کمسیون قضایی و حقوقی شکل می گرفت که بی توجهی شده است. قوانین زیادی وجود دارد که نیاز به اصلاح داشته و دارد ولی تا کنون اهمیتی به آن داده نشده است.

این مجلس، مجلس اصولگرایان نیست بلکه مجلس قالیبافی و پایداری هاست. تا وقتی امثال آقایان شریعتی، عنابستانی و نیک بین د‌ر مجلس باشند باید از فضای مجازی پیگیر‌ اصلاح امور باشیم نه در بهارستان. با این عملکرد مجلس به اصطلاح اصولگرا می تواند پایان راه اصولگرایان باشد پس باید مراقبت کنند و به مردم پشت نکنند

نمایندگان تازه کار مجلس یازدهم که بوی چندانی از سیاست نبرده اند ریشه سیاسی حل مشکلات اقتصادی کشور را درک نکرده بودند و فقط شعار دادند و تا الان هیچ کاری نکردند و البته که باید صبر کرد و شاید برای قضاوت قطعی قدری زود باشد.

* بسیاری بر این باورند که بخشی از نمایندگان در مجلس فعلی به جای تلاش برای حل مشکلات کشور، عملا درگیر سهم خواهی های گروه های سیاسی شده اند. تحلیل شما در این خصوص چیست؟

این مجلس به جای اهتمام به حل مشکلات کشور دنبال پاسکاری و دریبل و کمک در تشکیل و آرایش سیاسی حامیان انتخاباتی خود است. جریانات سیاسی مجلس، باعث گسست پیوند مجلس با مردم می شود. مسئله بر سر به کرسی نشستن نمایندگان نیست مسئله بر سر به کرسی نشاندن آنها از سوی جریان های پشت پرده است که اکنون آنها وظیفه پاسخگویی عملکرد این مجلس به مردم را دارند. جریان پایداری بر سهم خواهی های خود مصرانه ایستاده است. این مجلس، مجلس اصولگرایان نیست بلکه مجلس قالیبافی و پایداری هاست. تا وقتی امثال آقایان شریعتی، عنابستانی و نیک بین د‌ر مجلس باشند باید از فضای مجازی پیگیر‌ اصلاح امور باشیم نه در بهارستان. با این عملکرد مجلس به اصطلاح اصولگرا می تواند پایان راه اصولگرایان باشد پس باید مراقبت کنند و به مردم پشت نکنند. این نواصولگرایی همان نئولیبرال است که بازسازی برند (rebranding) انجام داده اند به یاد اصلاحات که اعتدال آورد، فی الواقع قالیباف لاریجانی دیگر است مسیر یکی به نظر می رسد و فقط خلبان عوض شده است. جریان هایی مانند موتلفه برحسب وظیفه انقلابی و شرعی خود در انتخابات مختلف شرکت نموده اند و به عنوان طیف مهمی از راست های سنتی نقش آفرینی داشته اند، اما دنبال سهم خواهی نبوده اند بر خلاف پایداری هاو طیف  قالیباف. البته باید پذیرفت برخی از جریان های سنتی مثل موتلفه که دنبال سهم خواهی نبوده اند و سهمی ندارند دلیل بر حذف آنها در این شرایط نیست.

* از نظر شما مجلس یازدهم باید به چه سمتی برود و چه اموری را در اولیت کاری خود قرار دهد تا بتواند آنگونه که باید تاثیرگذار باشد؟

باید مجلس یازدهم خوی اشرافی گری در دولتی ها را ازبین ببرد قطعا اگر خود آلوده رانت خواهی ها بشود ابتدا باید به جنگ خود برخیزد. سیل بی کفایتی ها، مردم را در تورم غرق کرده است و جدال مجلس و دولت بر سر هیچ است و صرفا اعلام موجودیت است. برخی از این نمایندگان در حال و هوای هیجانی نمودن مردم در فضای قبل انتخابات به سر می برند، بدون اینکه هیچ برنامه مشخصی برای حل مشکلات کشور داشته باشند. دائم این و آن را بی کفایت عنوان می کنند و درک نکرده اند که اگر امروز هر مسئولی در گوشه و کنار این کشور بی کفایت هست بخش مهمی از بی کفایتی آن متوجه اصلی ترین نهاد نظارتی کشور یعنی مجلس است. نظارت را با مچ گیری و رفتارهای پوپولیستی اشتباه گرفته اند و تقنین را هم مربوط به آینده می دانند و آن هم برای حفظ قدرت سیاسی. این مجلس باید بداند ریشه یابی بخش اعظم مشکلات اقتصادی کشور در عدم فرآورده سازی و عدم مدیریت صحیح بر پالایشگاه سازی ها است لذا اگر در تقنین بدان نیاندیشند، دائم وابستگی اقتصادی کشور و در نتیجه ایجاد وابستگی سیاسی را در چنین دول منفعلی شاهد خواهیم بود. محرومیت زدایی و ارتقای طبقه و دهک های پایین جامعه، کاهش حاشیه نشینی شهر ها، ارائه راهکار قانون گذاری و نظارتی برای حفظ ارزش پول ملی، اشتغال زایی و فقر زدایی، مبارزه با فساد سیستماتیک اداری، حذف طبقات برنده و بازنده در جامعه، مالیات بر پزشکان و متعادل سازی در آمد آنها، مالیات بر خانه های خالی و کنترل تورم بخش مسکن، اصلاح  نظام آموزشی غلط در سیستم بیمار آموزش و پرورش کشور،  حفظ و جذب نخبگان علمی کشور، اجرای واقعی خصوصی سازی به معنای مردمی سازی، تمرکز زدایی سیاسی و اقتصادی از پایتخت، نظارت محکمتر بر کردار و گفتار نمایندگان و جلوگیری از هرگونه حرکت انتخاباتی در انتخابات آتی با قدرت و لابی مجلس، ارتقای صنایع مختلف کشور و حل معظل و حلقه های فاسد و تو در توی خودروسازی کشور، مسئله ازدواج جوانان، ارتقا و احیای آرمان های انقلاب و پرورش جوانان انقلابی و خیلی دیگر از مهم هایی که باید سر لوحه این مجلس قرار بگیرد.