جایی در فوتبال نداریم

خداداد عزیزی می‌گوید ورود بانوان در اثر فشار فیفا بوده و اتفاق خوبی است که باید در مسابقات باشگاهی نیز انجام شود. عزیزی یکی از اسطوره های فوتبال ایران محسوب می‌شود. او که گل صعود تیم ملی به جام جهانی 98 را زده، سال ها در پست خط حمله برای تیم ملی ایفای نقش کرد و در پیراهن تیم های باشگاهی نیز خوش درخشید. در بوندس لیگا نماینده شایسته ایران بود و فارغ از این ها، صحبت هایش همیشه دلنشین و شنیدنی بوده است. حالا پس از پیروزی تیم ملی، در شرایطی که ورود بانوان به ورزشگاه ها آزاد بود، به سراغ او رفتیم تا گپ کوتاهی با غزال تیزپای فوتبال ایران بزنیم.

درباره دیدار ایران و کامبوج صحبت کنید.

من فکر می کنم حرف فنی درباره کامبوج نیست که بزنیم، این تیم ها درجه سه محسوب می شوند و مثلا قبلا هم سابقه کسب نتیجه خوب برابر مالدیو و گوام و… را داشتیم. این مدل تیم ها حتی درجه دو هم نیستند و پیروزی مقابل آن ها سخت نیست اما این برد پرگل همیشه خیلی خوب بوده و از نظر روحی – روانی به تیم کمک می‌کند.

چطور می‌شود که در یک بازی 14 بار یک تیم گل بخورد؟

این تیم ها با کره و ژاپن قابل قیاس نیستند، یک چیز خیلی غیر عادی نیست که بالای ده گل به این تیم ها زده شود. مثل اروپا نیست که تیم ها به یکدیگر نزدیک باشند. همان طور که دیدید کره و ژاپن و قطر هم بردهای پرگلی به دست آوردند. قبلا هم این طور بود که ما می‌رفتیم داخل زمین و هر چقدر که می‌توانستیم گل می‌زدیم و یک رقابت داخلی می‌شد.

وسط بازی بازیکنان خیلی باهم شوخی می‌کردند. شما که تجربه چنین بازی هایی را دارید، می دانید که آن ها به هم چه می گفتند؟

آن موقع مثل الان نبود فوتبال، الان هرچه رو به جلو می رود فوتبال عوض می شود. وقتی یک تیمی ضعیف تر هست، یک مقدار حالت فان پیدا می کند و بازیکنان هم داخل زمین یک چیزهایی را به هم دیگر می‌گویند بعد از گل. ما هم همین طور بودیم، البته دقیق یادم نیست که چه می گفتیم اما شوخی هایی شکل می‌گرفت. البته باید به همه تیم ها احترام بگذاریم.

اما مهم ترین اتفاق بازی ورود بانوان به ورزشگاه بود.

چند سال است که یک عده مخالف و یک عده موافق حضور بانوان در ورزشگاه هستند اما من از صمیم قلب خوشحال شدم، جدا از بحث فوتبال و فیفا، ما در کشوری هستیم که عدالت حرف اول را می زند. فکر نکنم مشکلی باشد که بانوان وارد ورزشگاه شوند و این حق طبیعی آن هاست. هیچ موقع یادم نمی رود سال 97 که صعود کردیم، استقبال عجیبی در ورزشگاه آزادی از ما انجام شد و بانوان هم حضور پررنگی داشتند. من آن زمان در ایران نبودم اما عکس ها و فیلم ها را که می‌دیدم واقعا باعث تعجبم بود. یک خانم در درجه اول به مملکتش علاقه دارد و در درجه دوم به تیم ملی کشورش. واقعا چرا باید او از این حق محروم شود؟

این ورود انگیزه بازیکنان را هم بالا می‌برد؟

انگیزه را آقایان هم می توانند بدهند اما خیلی از خانوم ها طرفدار تیم های باشگاهی هستند. باید بیایند تا برایشان عادی بشود، هرچیزی تابویی دارد که باید بشکند. من در سایت شما دیدم که برخی با پرچم تیم سپاهان یا استقلال و پرسپولیس برای دیدن بازی تیم ملی به ورزشگاه رفتند، این نشان می‌دهد که آن ها به فوتبال باشگاهی هم علاقه دارند. برای بازی های ملی تمام استادیوم طرفدار تیم ملی است اما در باشگاهی فرق می کند. اما به هر حال فکر نمی‌کنم تفات زیادی داشته باشد چون به هر حال مردم می‌آیند که فوتبال نگاه کند و اگر بانوان در دربی هم وارد استادیوم شود، مشکلی پیش نمی‌آید.

آیا ورود بانوان مشکل خشونت در استادیوم را حل می‌کند؟

نه فکر نکنم، فضای استادیوم ربطی به خانم ها ندارد. اگر کسی بخواهد خجالت بکشد باید از کسی که کنار او نشسته خجالت بکشد، از داور و بازیکن حریف خجالت بکشد، مگر آن‌ها انسان نیستند؟ اما مثلا در پارک و دانشگاه و خیابان هم فحاشی انجام می‌شود، ما برویم و بگوییم نباید بانوان در آنجا حضور پیدا کنند؟

دولت می‌گوید ورود زنان نتیجه تلاش آن ها بوده؛ موافقید؟

من به نظرم فیفا عامل این اتفاق بوده. فکر می کنم ورود بانوان تحت فشار فیفا انجام شد و این ها مجبور شدند مجوز ورود خانم ها را صادر کنند. چون اگر این اتفاق نمی‌افتاد فوتبال ایران تعلیق می‌شد. اما امیدوارم این اتفاق در بازی های باشگاهی هم رخ دهد.

شما حسرت این را ندارید که خانواده تان بازی شما را از نزدیک نگاه کنند؟

برای من نبوده، زمان ما همیشه استادیوم پر بود، طبیعی است که هرچه استادیوم پر تر باشد، شرایط بهتر می شود. برای ما بازی با کویت و قطر هم استادیوم پر می‌شد اما الان هواداران انگشت شمار هستند. یادم می‌آید که بازی با استرالیا بازیکنان حریف آمدند در زمین و فیلم می‌گرفتند.

اما سوال من چیز دیگری بود. مثلا سه شب پیش لوکاکو گل زد و در شب تولد مادرش به سمت او رفت و به مادرش تقدیم کرد.

صد درصد خیلی از فوتبالیست‌‌های ایرانی دوست دارند خانواده هایشان بیایند. اما ورزشگاه ها این آمادگی را ندارند. بهترین نوعش این است که خانواده ها کنار هم بنشینند و  از هم جدا نباشند. این خیلی قشنگ تر است چون مردم می‌آیند در استادیوم ها بازی را ببینند، ما نباید آن ها را از هم جدا کنیم. این تابو که الان شکسته و چهره جهانی خیلی خوبی برای کشور و فوتبال ما داشته، امیدوارم شرایط بهتر شود تا خانواده ها لذت ببرند. فوتبال ورزش اول دنیاست و همه می‌توانند از آن لذت ببرند.

درباره لیگ هم صحبت کنید؛ به نظرتان پرسپولیس و استقلال به جمع مدعیان اضافه می‌شوند؟

به نظرم پرسپولیس و استقلال برمی‌گردند. سپاهان اگر با همین موتور روشن برود، گرفتنش  سخت می شود.  پدیده در سه بازی اول خوب بود، اما بعد کمی افت کرد به هر حال باز پرسپولیس را برد و شرایطش خوب شد. ما اول فصل درباره استراماچونی و کالدرون نظر دادیم، نظر من این بود که این دو چون در ایران نبوده‌اند، نمی‌توانند موفق شوند اما یک عده حمله کردند که تو کجا مربی بودی که نظر می‌دهی؟ اما فکر می کنم به این چیزها نیست و باید اجازه دهیم همه نظر بدهند.

تراکتورِ دنیزلی را چطور می‌بینید؟

دنیزلی بهتر نتیجه گرفته چون با جو فوتبال ما آشناست، او در پاس هم عملکرد خوبی داشت و الان هم در تراکتور شرایط خوبی را به وجود آورده است.

قصد بازگشت به فوتبال را ندارید؟

دوستان هستند و جا برای ما نیست. من در حال استراحت هستم و خیلی به من خوش می‌گذرد.