پیشرفت معماری مشهد، توجه مسئولین به دیدگاه‌های کارشناسی را می‌طلبد

دانشیار معماری دانشگاه تهران گفت: مسئولین باید در جهت پیشرفت معماری مشهد به دیدگاه‌های کارشناسی که وجود دارد، توجه ویژه‌ای داشته باشند.

به نقل از ایسنا، سعید حقیر با بیان این مطلب اظهار کرد: به عقیده من در حوزه دیدگاه‌های کارشناسی، اولین جایگاه آن دیدگاه‌های چندصدایی است، بدین منظور که باید گروهی که در نظر دارند کاری را انجام دهند، هرکدام نظر خود را داشته باشند که در این جریان باید گزینه‌های متفاوت با سلایق گوناگون بر روی میز باشد تا طبق کارشناسی‌های متفاوت آن‌ها مورد بررسی قرار گیرند و امید است که این اتفاق‌های خوب روز به روز در این شهر رخ دهد و ما شاهد رشد و پیشرفت این شهر در آینده‌ای نه چندان دور باشیم.

وی با بیان اینکه من چندین سالی است که از شهر مشهد دور هستم و هیچ اطلاعی از چهره شهر و اینکه با چه تغییراتی مواجه شده است ندارم، عنوان کرد: اما با این وجود باز هم با نگاه کوتاهی که به شهر داشتم کاملا مشخص است که این شهر در حال توسعه است و توسعه‌ای که در شهر دیده می‌شود، عاقلانه به نظر می‌آید و کاملا قابل لمس است که چه تفکرات بسیار خوبی در پشت این توسعه وجود دارد.

دانشیار معماری دانشگاه تهران تاکید کرد: البته قطعا هم ایراداتی به این موضوع وارد است که کاملا طبیعی جلوه می‌کند و باید برای رفع آن‌ها تفکرات دیگری حاصل آیند. اما با این وجود این شهر در طی چند سال اخیر رشد مسیر بسیار خوبی را در جهت پیشرفت طی کرده است و امیدوارم که توجه مسئولین شهر به دیدگاه‌های کارشناسی بیشتر جلب شود.

ورود اسلام به ایران تغییری در معماری ایجاد نکرده است

حقیر گفت: معماری در فلات ایران از ورود اسلام به آن به لحاظ ساختار آنچه که ما به عنوان مفهوم فرم معماری می‌شناسیم هیچگونه تغییری نداشت، در واقع ما پیش از اسلام 9 فرم اصلی معماری داشتیم که این فرم‌ها تشکیل دهنده تمام فضاهای معماری ما بودند و بنابراین هنگامیکه از معماری سخن به میان می‌آید در واقع آن ساختاری را معماری می‌نامیم که واجد مشخصه فضایی باشد. که در این میان می‌توان به فرم‌های اساسی از جمله حیات، میل و منار، ایوان و… اشاره کرد که در قبل از اسلام در معماری ایرانی وجود داشته‌اند و نمونه‌های کامل آن‌ها را در بناهای گذشته ایران شاهد بوده‌ایم.

وی عنوان کرد: پس از اسلام این 9 فرم ادامه پیدا کردند و تا مواجه ایران با دنیای جدید تا حدود 20 سال پیش این 9 فرم وجود داشتند که تشکیل دهنده عناصر معماری ما به شمار می‌آیند، بنابراین نمی‌توان گفت که ورود اسلام به ایران تاثیری بر معماری داشته است، اما می‌توان اشاره کرد که این موضوع بر روی ساختارهای ساخت معماری و تزئینات تغییرات زیادی داشته است که در واقع درون حوزه فن ساختمان و دکوراسیون جای می‌گیرند.

دانشیار معماری دانشگاه تهران خاطرنشان کرد: معماری اسلامی واژه‌ای است که در مورد آن به ابتدای انقلاب و حتی پیش از آن باز می‌گردد و این بحث از حدود سال 49 شمسی در بین معماران ایرانی مطرح است و نمونه‌هایی حتی با این دیدگاه در حدود سال‌های 49 تا 51  به بعد ساخته شده‌اند که در این میان می‌توان به برج آزادی تهران اشاره کرد که با این دیدگاه‌ها ساخته شده‌اند، اما هیچ یک از آن‌ها به معنای اینکه ما گمان می‌کنیم که از واژه معماری اسلامی ناشی شده است شاید نباشد چرا که اگر منظور ما معماری اسلامی معماری یک معمار مسلمان است، باید تاکید کرد که نوع نگاه یک معمار مسلمان به دنیا با سایر معماران مذاهب دیگر کاملا متفاوت است.

هنوز زیبایی شناسی را آنگونه که باید درک نکرده‌ایم

حقیر تصریح کرد: ما اگر بر این عقیده هستیم که می‌توانیم از متون اسلامی، دستور زیبایی شناسی استخراج کنیم، درواقع این طرز تفکر نشان دهنده این است که ما نه اسلام را و نه حتی زیبایی شناسی را متوجه شده‌ایم چرا که این دو مقوله، مفهوم کاملا متفاوتی را در بردارند.

وی با بیان اینکه رویکرد یک معمار به مفاهیم اسلامی می‌تواند درک زیبایی شناسی از مفاهیم اسلامی باشد، اظهار کرد: به نوعی می‌توان گفت که اسلام مجموعه‌ای از باورها و معرفت‌ها را در اختیار یک معمار مسلمان قرار می‌دهد که نوع معرفت شناسی که یک معمار مسلمان دارد در مقایسه با معماران دیگر متفاوت است، بنابراین نتایج حاصل از کار و تولیدات آن‌ها نیز قطعا گوناگون است.

دانشیار معماری دانشگاه تهران با اشاره به اینکه اصولا هدف از ساخت معماری ایجاد محیطی آرام و امن برای زندگی است، در ادامه خاطرنشان کرد: در معماری گذشته ایران ما مشاهده می‌کنیم با توجه به تنوع اقلیمی که در سرزمین ما وجود داشته است، هر اقلیمی سعی کرده به نوع متفاوت تری با مباحث مختلفی که در این راستا وجود داشته با آن برخورد کند، اما از آنجایی که سرزمین ما سرزمینی گرم و خشک است ما شاهد هستیم که عناصر آرامش بخش و آسایش بخش در محیط اقلیمی ما در معماری دیده شده و به نوعی در راستای بخش معماری پایداری که امروزه در حوزه اقلیمی به آن توجه می‌شود، در معماری سنتی گذشته ما به خوبی رعایت شده است بدون آنکه هیچگونه صحبتی از پایداری به میان آید و بر روی آن تمرکزی داشته باشند.

حقیر عنوان کرد: بخش‌های دیگری در معماری ما وجود دارد که مقوله آرامش برای آن کاملا مقوله فرهنگی به شمار می‌رود و ممکن است برای یک دوره‌ای در تاریخ سنت ما مباحث آرامش بخش بوده‌اند که این به باورهای فرهنگی زندگی سنتی مربوط می‌شود که به نظر می‌آید در دنیای مدرن بخشی از این مسائل فرهنگی تغییر پیدا کرده است و به گونه دیگری خود را نشان می‌دهد.

وی گفت: من معتقدم آن چه را که باید از معماری گذشته ایران درس بگیریم نحوه مواجه با مسائل پایداری در بُعد آسایش بخش و آرامش بخش است، اما مسائل فرهنگی در هر دوره‌ای راه خود را پیدا می‌کند و لازم نیست آن را پیدا کنیم و به اجبار به مردم امروزی بقبولانیم.

انتهای خبر/