نجاری برای نقاشی

نمایشگاه آثار طراحی هانیه بهمدی با عنوان «در خالی قاب‌ها زنی است» روز جمعه در گالری آذرنور با حضور و استقبال بسیار خوب مخاطبان افتتاح شد. نمایشگاهی متفاوت با 77 قاب پرتره از یک زن که بدون دغدغه‌ شباهت، مطالعه و تکرار شده‌است.

هانیه بهمدی، متولد 1370 در تربت جام است و کارشناسی بهداشت دارد. از سال 1394 پس از سکونت در مشهد به طور جدی فعالیت هنری خود را زیر نظر علی معمری آغاز کرد. وی حضور در شش نمایشگاه گروهی را در کارنامه‌ هنری خود دارد که دو نمایشگاه در بیرجند و سایر آن‌ها در مشهد دایر شده است. در این هفته، بهمدی پس از هشت ماه مطالعه و فعالیت تخصصی‌ بر روی مجموعه آثارش اولین نمایشگاه فردی خود را برپا کرده است.

سبک­‌هایی که شیطنت می­‌کنند

در روز بازدید از نمایشگاه، از او در رابطه با انتخاب ایده اولین نمایشگاه فردی‌اش پرسیدم. بهمدی با تاکید به علاقه در انتخاب ایده، در رابطه با لحن شخصی خود و سبک آثارش گفت: کارهای من «اکسپرسیو» هستند و در واقع قرار است همواره «اکسپرسیو» باشند اما گاهی شیطنت می‌کنند و خودشان را کمی به سمت فضای رئال می‌کشانند. همانطور که می‌دانید سبک رئال به واقعیت نزدیک است و «اکسپرسیو» فضایی است که برای بیان اغراق‌آمیز احساسات به کار می­رود. برای مثال فقیری را فقیرتر نشان می‌دهی، یک فرد بیمار را زردتر از آنچه که هست نشان می‌دهی و یا بر غم و اندوه انسانی غمگین می‌افزایی. تمام سعی من در آینده تثبیت فضایی «اکسپرسیو» در کارهایم خواهد بود.کارهایم کشمکشی هستند بین دنیای واقعی و غیرواقعی؛ جدالی که ما همواره در خیال خود با آن درگیر هستیم؛ برای من به تصویر کشیدن دنیای غیرواقعی و خیال یک زن با تمام تاریکی‌ها و سایه‌های وجودش ارزش و اهمیت بسیاری دارد.

بهمدی درباره‌ دستخط خود در لحن آثارش، افزود: اگر بخواهم در آینده چیزی را در کارهایم شخصی کنم،که البته امروزه در دنیای مرگ مولف، نیازی به شخصی کردن کارها نیست، بدون شک به تصویر کشیدن هر چه بیشتر و عمیق‌تر احساسِ چشم‌ها، دست‌ها و همه‌ اجزای وجود یک انسان خواهد بود.

نجاری و نقاشی توأمان

علاوه بر این، ویژگی شاخص کارهای بهمدی در این نمایشگاه قاب‌های چشم‌نواز، چوبی و دوار طراحی‌ها است. او در این زمینه گفت: تهیه این قاب‌ها در بازار ممکن نیست و تا چندی پیش خودم برای تهیه‌ قاب‌ها نجاری می‌کردم؛ مدتی است که از یک نجار برای ساختن قاب‌ها کمک می‌گیرم و آن‌ها را با توجه به اثر مورد نظر خود می‌سازم.

بهمدی دلیل بلوغ هنری خود را در مدت زمانی کوتاه، ایجاد محدودیت‌هایی در خودش برای پیشرفت بیشتر می‌داند و این موفقیتش را به استاد خود، علی معمری مدیون است. در بین نقاشان بزرگ جهان شخصیت‌هایی همچون آلبرتو جاکومتی، اگون شیله و در ایران، حکمت رحمانی الهام بخش کارهایش بوده‌اند. کارهایش را با پاستل و گاهی اوقات با کنته طراحی کرده است و بستر طراحی‌هایش بر روی ام‌دی‌اف است. مضمون آثار او عواطف و حالات جسمی و روحی یک زن، سایه‌ها و لایه‌های شخصیتش را به تصویر کشیده‌اند و مدل طراحی‌هایش دوست نقاش او، مریم زین الیان است. بهمدی می‌گوید: گاهی از روی یک عکس مریم، پنج طراحی کاملا متفاوت با یکدیگر کشیده‌است و بدون دغدغه شباهت، لحن شخصی خود را مطالعه و تکرار کرده ‌است.

دوری از هرزگردی

هانیه بهمدی در یادداشت خود درباره‌ نمایشگاهش آورده است: طراحی دنیای بی‌انتهایی است. به نتیجه رسیدنش زمان می‌طلبد و صبر، و البته محدودیت؛ ایجاد محدودیت برای خویشتن و پیشگیری از هرز رفتن و هرز گردی؛ و این بار من سوژه‌ام را محدود کردم، مدلم را محدود کردم، حتی ابعاد کارم را.

این بار من خودم را محدود کردم به زندگی در یک چهارچوب تنگ و تاریک، سیاه و سفید، تخته‌ای با ابعاد اندک که باید با کمترین ابزار طراحی می­شد و به نتیجه می‌رسید؛ صرف نظر از بوم‌های بزرگ و رنگ‌های غلیظ که محصورت می‌کنند و حواست پرت می‌شود و صورتت رنگی می‌شود و غرق در جذابیت‌هایشان می‌شوی.

این بار من مجذوب یک تاریکخانه‌ کوچک شدم؛ این بار من طراحی‌هایم را محصور کردم به دوایر کوچک چوبی و اجازه‌ هرزگردی به خودم و به آن‌ها ندادم تا هر دویمان رشد کنیم و غلبه کنیم. آب رودخانه‌ها وقتی به جوی باریکی می‌ریزند خروشان‌تر پیش می‌روند و چون به شریان گیاهی وارد شوند بر جاذبه زمین نیز غلبه کنند. محدودیت‌ها معمولا انسان را تشنه‌تر می‌کنند، و خلاقیت‌ها را در پی دارند. در مجموعه پیش رو پرتره زنی را می‌بینید که هفتاد و هفت بار بدون دغدغه‌ شباهت، مطالعه و تکرار می‌شود.

***

گفتنی است نمایشگاه «در خالی قاب‌ها زنی است» تا روز سه‌شنبه 25 مهرماه در گالری آذر نور مشهد دایر است.

سرویس فرهنگ «صبح امروز»