«صبحانه در خانه سوخته»

«من در دریاچه هستم/در مرکز تصویر/درست زیر سطح آب/سخت می‌شود گفت دقیقا کجا/یا به چه اندازه بزرگ یا کوچک/تاثیر آب بر روی نور/تصویر را می‌شکند/اما اگر خوب نگاه کنی/در نهایت/من را پیدا خواهی کرد»

اشعار اتوود با زبانی ساده و صمیمی و طنزی هوشیارانه همان دغدغه‌های همیشگی او را در بر دارد. او به مسئله هویت زنانه در جهان معاصر می‌پردازد و برای ترسیم این هویت بارها به اساطیر مراجعه می‌کند. برای اتوود نقش‌های جنسیتی هنوز هم بر اساس پیش‌فرض‌ها و جانبداری‌های سنتی شکل گرفته‌اند و باید مورد پرسش قرار گیرند. دیگر اینکه در این آثار مسئله نوشتن و خلق ادبی خود موضوع آثار می‌شوند. او همواره به نسبت میان هنر و زندگی حساس بوده است. در اشعار اتوود محیط زیست نیز نقشی محوری دارد و تصاویر دقیق و شفافی از طبیعت زیبا و چشم‌انداز وحشی و دست‌نخورده‌ی کانادا به گونه‌ای نمادین به کار گرفته شده است.

او به ویژه به رابطه مشکل‌ساز و فایده‌نگر انسان با محیط زیست می‌پردازد.در نهایت، شعر مارگارت اتوود فریادی عمیق بر علیه نابرابری‌های اجتماعی و تلاشی برای ارتباط عمیق انسانی است، آرمانی که تحققِ آن هر روز که می‌گذرد دورتر و دورتر به نظر می‌رسد و در این جهانِ بی‌رحم و خشن سرابی بیشتر نمی‌نماید. امیدوارم ترجمه مریم آقاخانی از چند شعر مارگارت اتوود قدمی موثر برای بیان هر چه ضروری‌تر بودن این فریاد باشد.

«صبحانه در خانه سوخته» اشعار مارگارت ِالنور اتوود ، شاعر، رمان نویس، منتقد ادبی، مقاله‌نویس، فعال اجتماعی و از عملگرایان محیط زیست کانادا با ترجمه مریم آقاخانی را نشر نگاه در 96 صفحه و با قیمت 7 هزار تومان رهسپار بازار کتاب کرده است.

جواد لگزیان