بازی‌سازانی که مهاجرت می‌کنند!

امروزه بازی‌های دیجیتال گسترش چشم‌گیری در تمام دنیا داشته و البته که تأثیر آن‌ در همه ابعاد زندگی نیز درک شده است.
به گزارش روزنامه «صبح امروز» در این میان اما بازی‌سازان ایرانی در سال‌های اخیر همواره با چالش‌های متعددی همچون رویکرد نامناسب سیاستگذاران در ساماندهی و حمایت از این صنعت مواجه بوده‌اند که این امر موجب شده تا طی چند سال گذشته برخی از نیروهای انسانی مستعد شرکت‌های بازی سازی به دیگر کشورها مهاجرت کنند. در مقابل نیز هرچند صنعت بازی‌سازی، در عین خلاق بودن درآمدزا نیز هست اما به صورت آکادمیک ظرفیت‌های انسانی فعال در این حوزه شناسایی نمیشود.
در این خصوص مدیر انستیتو ملی بازی‌سازی با بیان این که «گردش مالی صنعت بازی ما چیزی کمتر از صنعت سینما ندارد که هیچ، بلکه از آن خیلی هم بیشتر است.» در گفتگو با ایرنا مطرح کرد: صنعت بازی ما در ایران طی سال ۹۸ گردش مالی عجیب و غریبی بالغ بر ۴۳۰ میلیارد تومان داشت
32میلیون نفر گیمر!

گردش مالی صنعت بازی ما چیزی کمتر از سینما ندارد و حتی خیلی بیشتر هم هست. صنعت بازی ما در ایران طی سال ۹۸ گردش مالی عجیب و غریبی بالغ بر ۴۳۰ میلیارد تومان داشت

فرزانه شریفی به عنوان سرپرست تنها مرجع تخصصی آموزش بازی‌سازی در کشور درباره چشم‌انداز صنعت بازی‌ ایران گفت: صنعت بازی صنعتی است که لبه دانش و فناوری محسوب می‌شود. ما در داخل کشور خواه ناخواه به سمت افزایش قابل توجه تعداد گیمرها می‌رویم. با توجه به گزارشی که دایرک در پایان سال ۹۸ و ابتدای سال ۹۹ منتشر کرد، در ایران ۳۲ میلیون نفر گیمر داشتیم که جمع کثیری از آنها امروز به استریمرها و بازی‌سازان بزرگ تبدیل شده‌اند. تعداد این بازی‌سازان و استریمرهای بزرگ در سالهای آینده خیلی بیشتر از این هم خواهد شد. اینها بومی‌های دیجیتال هستند، یعنی نسل جدید صنعت فناوری محسوب می‌شوند و کشور ما باید برنامه‌ریزی ویژه‌ای برای آن‌ها داشته باشد.
گردش مالی 430میلیارد تومانی صنعت بازی کشور
عضو شورای سیاستگذاری و کمیته علمی کنفرانس تحقیقات بازی‌های دیجیتال در ادامه تصریح کرد: آمار و ارقام به دست آمده از گزارش‌های صنعت سینما و گزارش صنعت بازی نشان می‌دهد، گردش مالی صنعت بازی ما چیزی کمتر از سینما ندارد و حتی خیلی بیشتر هم هست. صنعت بازی ما در ایران طی سال ۹۸ گردش مالی عجیب و غریبی بالغ بر ۴۳۰ میلیارد تومان داشت بنابراین واقعیت این است که این صنعت باید جدی گرفته شود. صنعت بازی صنعتی است که می تواند در کنار خلاق بودن درآمدزا هم باشد، اشتغال ایجاد کند و آدم‌های زیادی را در خودش درگیر کند. اگر ما بتوانیم سیاست گذاری درستی برای این صنعت داشته باشیم حتما می‌توانیم از ظرفیت افرادی که علاقه‌مند هستند در همین جا استفاده کنیم به جای این که آن‌ها را از دست بدیم تا جذب شرکت‌های خارجی شوند.
دانشگاه ها برای مقطع کارشناسی بازی سازی مجوز نمیگیرند
وی در بخش دیگری از اظهاراتش با بیان این که خیلی از دانشگاه‌ها طالب این هستند که رشته بازی‌سازی به رشته‌های آنها اضافه شود، گلایه کرد: مساله‌ای که وجود دارد این است که علی رغم پیگیری بسیار زیاد خیلی از دانشگاه‌ها مثل دانشگاه اصفهان، رشته بازی سازی برای مقطع کارشناسی مجوز نمی‌گیرد. در حال حاضر تنها دانشگاهی که رشته بازی سازی را به شکل خاص تدریس می‌کند، دانشگاه هنرهای اسلامی تبریز است که این رشته را در مقطع کارشناسی ارشد گنجانده اما در مقطع کارشناسی و کاردانی رشته‌ای به اسم بازی سازی یا مطالعات بازی در بعد علوم انسانی آن نداریم زیرا موافقتی از سوی وزارت علوم انجام نشده است.

در ایران ۳۲ میلیون نفر گیمر داشتیم که جمع کثیری از آنها امروز به استریمرها و بازی‌سازان بزرگ تبدیل شده‌اند. تعداد این بازی‌سازان و استریمرهای بزرگ در سالهای آینده خیلی بیشتر از این هم خواهد شد و کشور ما باید برنامه‌ریزی ویژه‌ای برای آن‌ها داشته باشد

شریفی افزود: به عنوان نمونه دانشگاه اصفهان با توجه به این که یک هاب تخصصی بازی سازی داشته و اساتید بسیار فعالی دارد با وجود پیگیری های چند ساله هنوز در این باره به توفیقی دست نیافته است. البته طی سالهای گذشته دانشگاهها در قالب تمرکز، و نه گرایش، یعنی در حد چند واحد درسی توانستند دروس بازی سازی را وارد دانشگاهایشان بکنند: مثلا دانشگاه آزاد اسلامی قزوین واحد باراجین یا دانشکده مهندسی کامپیوتر دانشگاه علم و صنعت یا دانشکده مهندسی کامپیوتر دانشگاه شهید بهشتی در مقطع کارشناسی توانستند به شکل تمرکز یک سری دروسی را به بچه‌ها آموزش دهند اما همچنان رشته بازی سازی مصوب نشده و بنیاد هم به طور خاص به دانشگاه ها دست همکاری داده تا در تدوین برنامه های درستی همکاری بکند اما خود دانشگاه ها نتوانستند در این زمینه موفق شوند.
اگر اکوسیستم ضعیف بازی سازی در کشور احیا شود…
چندی پیش دبیر شورای‌عالی فضای‌مجازی در یکی از سخنرانی‌های خود به این مساله اذعان داشت که در ۹۵‌درصد بازی‌ها و ۱۰۰‌درصد سخت‌افزارهای دیجیتال، مصرف‌کننده محصولات خارجی هستیم. همچنین آمارهای ارائه شده مبنی‌بر وجود 32 تا 36 میلیون گیمر در ایران، مهر تاییدی بر پتانسیل موجود در این صنعت و بازار پرسود آن است. اکنون اما این پرسش مطرح می‌شود که اگر اکوسیستم ضعیف بازی سازی در کشور احیا شود در مقابل تاثیرات فرهنگی تا چه میزانی می‌تواند از مهاجرت بازی‌سازان جلوگیری کرده و زمینه اشتغال امن را برای آنها فراهم کند؟