پیشنهاد بررسی اعطای یارانه دوبرابری روستاییان

انسیه سروش

مشاور سابق توسعه روستایی و مناطق محروم شورای عالی استان‌های کشور، گفت: عدالت اجتماعی این است که همه مردم به یک نسبت مناسب و اصولی از بیت‌المال استفاده کنند و از آنجایی که روستاییان نسبت به ساکنین شهرها از خدمات عمومی کمتری بهره می‌برند، باید به آن‌ها دوبرابر سایرین، یارانه پرداخت کرد.

محمد فانی ضمن حضور در محل روزنامه صبح امروز، افزود: مردمی که در شهرها خصوصا کلان شهرها ساکن هستند به واسطه استفاده از خدمات مختلف مثل خدمات راه و حمل‌ونقل عمومی، خدمات توسعه‌های منطقه‌ای، بودجه متناسب آموزشی و سایر موارد به طور غیرمستقیم از یارانه دولتی بهتری استفاده می‌کنند، درحالی که روستاییان به دلیل عدم بهره‌وری از خدمات فوق از این یارانه ها بی‌بهره‌اند؛ پس لازم است که به روستاییان بیشتر از سایرین یارانه معیشتی پرداخت شود تا عدالت اجتماعی مطلوبتری محقق گردد.

وی ابراز کرد: متاسفانه طی 70سال اخیر، اقتصاد کشور ما بیشتر، متکی به فروش نفت و اقتصاد نفتی بوده و از بخش های کشاورزی و توسعه روستایی غالبا دور شده‌است، البته در چند سال اخیر به واسطه تحریم‌ها و مشکلاتی که در حوزه نفت؛ ارز و اقتصاد به وجود آمده‌است، مسئولین مدیریت اقتصادی را به سمت اقتصاد غیرنفتی پیش بردند.

کارشناس ارشد مدیریت تحول دولتی، خاطرنشان کرد: مقام معظم رهبری در سخنرانی خود در نوروز سال 1374 فرمودند، اقتصاد کشور ما باید به جایی برسد که چاه‌های نفت را ببندیم و بدون فروش نفت کشور را اداره کنیم؛ متاسفانه بعد از گذشت 25 سال این اتفاق هنوز نیفتاده‌است. یکی از علت‌های ان عدم مدیریت صحیح اقتصاد کشور در تحریم‌ها و وجود بحران‌های اقتصادی، اتکا به اقتصاد نفتی است. اگر بخواهیم به اقتصاد مقاومتی صحیح برسیم باید به قطب کشاورزی که یکی از فرصت‌های مطلوب در کشور ماست، اهمیت ویژه‌ای بدهیم.

توجه به روستاییان، کشاورزان، دامداران و دامپروران و بررسی خواسته‌ها و دغدغه‌های ایشان، سبب کاهش مشکلات و ماندگاری بیشتر آن‌ها در روستاها می‌شود که نتیجه آن رونق بیشتر کشور است.

فانی تصریح کرد: همه ما در حوزه عدالت اجتماعی توقع داریم که روستاییان عزیز در روستاها بمانند و به سوی شهرها مهاجرت نکنند و بار کشاورزی و تولید کشور را به دوش بکشند، اما وقتی امکانات کافی برای آن‌ها لحاظ نمی‌شود، این توقع غیرمنطقی است. هر روستایی آرزویش این می‌شود که فرزندش درس بخواند و به شهر برود تا پیشرفت کند و به زندگی مطلوب برسد. عدم رسیدگی و توجه به نیازهای روستاییان، عدم توازن منطقه‌ای و توزیع عادلانه ثروت و بودجه کشور سبب ظلم به روستاییان می‌شود و آن‌ها بخاطر فرار از این ظلم و بی‌عدالتی به شهرها مهاجرت می‌کنند.

از طرفی، یک روستایی با یک حساب ساده متوجه می‌شود که اگر به جای کشاورزی در روستا به حاشیه شهر بیاید و یک کار کاذب مثل دست‌فروشی انجام دهد، علاوه بر درآمد بالاتر، مشکلات جسمی کمتری خواهد داشت؛ البته در این بین به آسیب‌های اجتماعی وفساد ناشی از آن توجهی نمی‌شود.

مسئولین ما به روستاییان چه دادند؟ به دامداران و تولید کنندگان چه دادند؟  تا توانستند درحوزه بیمه، مالیات، دارایی و عوارض سنگ‌اندازی کردند؛ برای رفع مشکلات در هر کدام از این‌ موارد، کشاورز یا تولیدکننده و یا سرمایه‌گذار باید زمان زیادی را صرف مسائل و دوندگی‌های اداری کند تا بتواند مشکلش را رفع کند.

مشاور سابق توسعه روستایی و مناطق محروم شورای عالی استان‌های کشور، بیان کرد: رونق شغل‌های کاذب با درآمد بالا مثل خرید و فروش دلار، سکه و خودرو که سود زیادی دارند سبب بی‌میلی و دلسردی روستاییان به کشاورزی و کاهش ارزش زمین‌ها و حتی زحمات ایشان دارد.

وی یکی دیگر از مشکلات روستاییان عدم امکانات آموزشی کافی دانست و گفت: درحالی که در شهرها خانواده‌ها فرزندان خود را از سنین پایین به انواع کلاس‌های ورزشی و آموزش زبان می‌فرستند و بعد از آن هم انواع کلاس کنکور؛ اما روستاییان بدون استفاده از این امکانات باید با شرایط یکسان در آزمون کنکور شرکت کنند. ضعف دیگر نظام آموزشی و یا حتی بهداشتی کشور ما این است که معلمان و پزشکان تازه‌کار را به مناطق محروم اعزام می‌کنند و به مرور و پس از کسب تجربه به شهرها منتقل می‌کنند؛ در صورتی که این روند باید معکوس باشد و هرچه یک معلم و یا پزشک حرفه‌ای تر باشد، باید در مناطق محروم و روستاها خدمت کند. در حوزه معلولین نیز روستاییان به سبب برخورداری از امکانات کمتر، دچار مشکلات بیشتری هستند.

فانی افزود: مجلس به عنوان ناظر بر اصلاح قوانین کشور، باید کشورهای توسعه‌یافته را بررسی کند و ببیند چگونه انرژی مردم به جای دلالی و واسطه‌گری صرف تولید و توسعه روستایی و توسعه محلی منطقه‌ای می‌شود.

ما باید در طی یک جهاد اقتصادی، همه ظرفیت‌های موجود اعم از پول‌های خرد به کلان، ظرفیت‌های اجتماعی و سرمایه اجتماعی مردم را به کار گیریم تا بتوانیم مردم را به صورت شرکت‌های تعاونی توسعه محلی درآورده و ایجاد اشتغال و کارآفرینی کنیم.