منتظر پیشنهادات بهتر از خارج کشور هستم
قهرمان کیک بوکسیگ جهان گفت: با وجود اینکه از ۴ کشور خارجی پشنهاد داشتم اما منتظر پیشنهادات بهتر هستم و تا الان هم به خاطر عشق به وطن در ایران ماندم.
به گزارش ایسنا روشنک صابران، در خصوص سابقه ورزشی خود خاطرنشان کرد: متولد سال 75 هستم و از 4 سالگی به ورزش ژیمناستیک روی آوردم، از سن 7 تا 8 سالگی در مسابقات دوچرخه‌سواری شرکت کردم، از 9 سالگی در مسابقات آمادگی جسمانی حضور داشتم و 9 سال در این رشته فعالیت می‌کردم.
وی با بیان اینکه در مسابقات آمادگی جسمانی در سطح کشور رکورددار بودم و قهرمان قهرمانان شدم، ادامه داد: در طول مدتی که آمادگی جسمانی کار می‌کردم در رشته‌های تنیس روی میز و بسکتبال فعالیت می‌کردم و همچنین در دو رشته دوومیدانی و فوتسال به مدت 2 سال حرفه‌ای فعالیت کردم. در کنار این رشته‌ها به راگبی روی آوردم و در سال اولی که وارد این رشته شدم به تیم ملی دعوت شده و عضو تیم ملی راگبی کشور شدم.
صابران تصریح کرد: در کنار این رشته‌ها تاچ بال را که همانند رشته راگبی است اما قوانین آن فرق می‌کند، شروع کردم که در آنجا هم برای تیم ملی انتخاب شدم اما به دلیل محدودیت‌ها اجازه اعزام به مسابقات برون‌مرزی را ندادند، مسئولین فدراسیون گفتند اسپانسر حمایتی نمی‌کند و خانم‌ها نباید بروند؛ به همین دلیل راگبی را ادامه دادم و مقام‌های کشوری لیگ برتر و لیگ دسته یک را کسب کردم.
وی افزود: در سال 86 به رشته‌های رزمی کیک‌بوکسینگ، کاراته و دفاع شخصی روی آوردم و زیرنظر مرتضی عطار این رشته‌ها را تمرین می‌کنم، در سال 94 اولین مسابقات بین‌المللی من در تهران برگزار شد و در رشته کاراته شرکت کردم و اول شدم. در سال 95 مسابقات جهانی کیک‌بوکسینگ و کاراته در کشور هند شرکت کردم و 2 مدال طلا کسب کردم. سال 96 مسابقات بین المللی کاراته ترکیه در بخش سبک‌های آزاد مقام اول را کسب کردم.
این بانوی ورزشکار مشهدی با تاکید بر اینکه در حال حاضر ورزش تخصصی من کاراته، کیک بوکسینگ و راگبی است، عنوان کرد: در رشته راگبی ممکن است ماه‌ها تمرین کنیم و به دلیل عدم حمایت موقع اعزام به مشکل بخوریم و به مسابقات نرویم، خوشبختانه در سال‌های اخیر این رشته شناخته شده و پیشرفت خوبی داشته است و اسپانسرها حمایت می‌کنند و دیگر نیازی نیست خودمان هزینه کنیم و زمین چمن بگیریم یا روی زمین آسفالت تمرین کنیم.
وی با بیان اینکه به رشته‌های رزمی را علاقه دارم و از آنجاییکه این رشته‌ها در المپیک است به طور جدی ادامه خواهم‌داد، تصریح کرد: قصد دارم در مسابقات المپیک در کشور بارسلونا که برای رشته کیک‌بوکسینگ است و در اوایل سال آینده قرار است برگزار شود و انتخابی آن در اواخر امسال در کیش برگزار خواهد شد، شرکت کنم.
وی در خصوص پیشنهاداتی که از خارج کشور میشود، گفت: در اولین مسابقه جهانی که در هند شرکت کردم از سه کشور آلمان، فرانسه و انگلیس پیشنهاد داشتم، این پیشنهادات را رد نکردم اما هنوز قبول نکردم و منتظر پیشنهادات بهتری هستم اگر هم تا الان در ایران ماندم به خاطر عشق به وطنم است.
وی در خصوص دلیل استقبال خود از این پیشنهادات گفت: در کشور اصلا حمایت نمی‌کنند و بیشتر هزینه‌ها شخصی است، در اکثر اوقات اسپانسر نیست و خودمان بایستی به دنبال اسپانسر برویم، حتی قهرمانان بزرگ کشور هم در پشت صحنه، خودشان مخارج را می‌دهند و اگر هم در ایران ماندند و ادامه می‌دهند برای اسم و رسمی است که دارند. وقتی می‌بینم هیچ خرجی نمی‌شود و حقوقی هم نمی‌دهند و هر جا میروم من را مثل بقیه می‌بینند چرا در ایران بمانم؟ وقتی در کشور دیگر به من احترام می‌گذارند و اینقدر امکانات می‌دهند، چرا قبول نکنم؟
صابران افزود: یکی دیگر از پیشنهادهایی که به تازگی داشتم از کشور آذربایجان است و از من خواسته‌اند برای مسابقات به آنجا بروم، هم مخارج را تامین می‌کنند، هم حقوق می‌دهند و گفتند با هر مربی که بخواهم می‌توانم تمرین کنم، اما فقط برای مسابقات آنجا باشم. پیشنهاد بسیار خوبی است اما منتظر پیشنهادهای بهتر هستم.
وی در خصوص مشکلات خود اظهار کرد: دانشجوی کارشناسی رشته تربیت بدنی دانشگاه آزاد هستم. متاسفانه برخی اساتید با وجود شناختی که نسبت به من دارند، می‌گویند تو با باقی دانشجوها فرقی نداری و بایستی در کلاس حضور داشته باشی، اگر در کلاس نباشم از نمره عملی و تئوری من کم می‌کنند، اگر من با بقیه فرق نمی‌کنم پس چرا اینقدر زحمت می‌کشم؟ دلیل غیبت من از روی تنبلی نیست و در حال تمرین هستم.البته برخی اساتید چون خودشان ورزشکار هستند درک می‌کنند، اما اکثر اساتید بیشتر از سه جلسه غیبت را حتما حذف می‌کنند و نامه وزیر ورزش را که نشان می‌دهم، نگاه نمی‌کنند و می‌گویند درس تو مهم‌تر است.
وی با تاکید بر اینکه برخی اساتید این دانشگاه می‌گویند ورزش را کنار بگذار، افزود: آنها می‌گویند اگر هم می‌خواهی بورسیه بگیری سعی کن نمره‌هایت خوب باشد زیرا بورسیه ورزشی به درد نمی‌خورد. استادی داشتم که با وجود اینکه فقط دو جلسه هم غیبت داشتم و تا سه جلسه کاملا مجاز است و نامه وزرات علوم را داشتم بازهم به خاطر غیبت مرا در آن درس انداخت. روسای دانشکده تغییر می‌کنند، اما وقتی صحبت می‌کنم حرف از حمایت می‌زنند و می‌گویند با اساتید صحبت می‌کنم اما در عمل هیچ کاری نمی‌کنند.
این قهرمان جهان در رشته کیک بوکسینگ در خصوص حمایت اداره کل ورزش و جوانان استان خاطرنشان کرد: اداره کل نه تنها حمایتی نمی‌کند بلکه گاها مشکل هم به وجود می‌آورد؛ با معاون بانوان اداره کل هم تا الان هیچ دیداری نداشتم و هیچ حمایتی از طرف مسئولین استان ندیدم، اگر هم جشنی برگزار شده از جانب تهران تقدیر صورت گرفته است. متاسفانه در مشهد کسی حمایت نمی‌کند.
وی ادامه داد: بیشتر از طرف خود تهران به مسابقات می‌رویم و نامه‌ای هم اگر نیاز باشد از تهران می‌گیریم، تخفیف شهریه را هم تهران به من می‌دهد. از بانوان کمتر کسی در رشته کیک‌بوکسینگ به طور حرفه‌ای فعالیت می‌کند و تنها خانمی که از مشهد اعزام میشود، من هستم، چون با هزینه شخصی به تهران و خارج از کشور میروم.
وی افزود: در مسابقات سه دفعه بینی‌ام شکسته، فکم در رفته و دندان‌هایم پریده‌است، اما همه هزینه‌ها را خودم دادم، ولی متاسفانه یک نفر از مسئولین حتی یک خسته نباشید هم نگفتند. در سال 95 زمانیکه از مسابقات جهانی هند برگشتم، با وجود هماهنگی‌هایی که انجام شد، اما هیچکدام از مسئولین به استقبال نیامدند و فقط خانواده من در فرودگاه بودند. چون پرواز مستقیم از هند به مشهد آمد رئیس انجمن ورزش‌های رزمی کارگری و دیگر اعضای تیم با ما بودند. رئیس انجمن رزمی هم تعجب کرد چرا کسی استقبال نیامده‌است.
صابران در خصوص حمایت شورای شهر عنوان کرد: وقتی اداره کل حمایتی نکند، شورای شهر هم قطعا حمایت نمی‌کند. من در مشهد تمرین نمی‌کنم و برای تمرین‌ها به تهران میروم، تمام هزینه رفت‌وآمد و مربی را شخصا پرداخت می‌کنم. رئیس هیئت رزمی استان هم حمایتی در این زمینه انجام نمی‌دهد.
وی خاطرنشان کرد: باید از فدراسیون ورزش‌های رزمی کارگریر کشورمان هم بابت حمایت‌هایی که می‌کند تشکر کنم. واقعا حمایت خوبی از ما توسط این فدراسیون صورت می‌گیرد.
عضو تیم ملی راگبی بانوان تصریح کرد: هر جا بروم و سابقه خود را بگویم، می‌گویند هر که هستی برای خودت هستی، هر جشنی که قول می‌دهند، برگزار نمی‌کنند و هر پولی که قول می‌دهند را نمی‌دهند.
وی افزود: نزدیک مسابقات که میشود 3 یا 4 ماه در تهران تمرین می‌کنم، گاهی اوقات برای تمرین به کاشمر میروم. مسئولین کاشمر حمایت خوبی از من دارند. کاشمر نسبت به مشهد شهرستان کوچکی است اما باشگاه بسیار مجهزی دارد و بسیار کامل‌تر از مشهد است. به خاطر اینکه ملی‌پوش هستم در کاشمر از من هزینه‌ای نمی‌گیرند و با خیال راحت تمریناتم را انجام می‌دهم. حتی برخی مواقع هزینه‌ای برای سوئیتی که برای اقامت من گرفتند، پرداخت نکردم و یا گاها هزینه رفت‌وبرگشت را خودشان دادند. از مسئولین کاشمر به دلیل این حمایت‌ها تشکر ویژه‌ای می‌کنم.
صابران تصریح کرد: مرتضی عطار که مربی من است 24 قهرمانی جهان دارد، قصد ندارم مربی دیگری را هم قبول کنم. بسیاری از مربی‌ها از من خواستند که با آنها کار کنم و گفتند اسپانسر هم می‌دهیم اما قبول نکردم زیرا برای بالا رفتن رزومه کاری خودشان، این پیشنهاد را می‌دهند.
وی تاکید کرد: در مسابقات کشوری شرکت نمی‌کنم، چون سطح من از کشور بالاتر است.البته در مسابقات انتخابی جهانی و بین‌المللی شرکت می‌کنم.
صابران افزود: امیدوارم برای المپیک بارسلونا در سال آینده خوب کار کنم و طلا را در رشته کاراته و کیک‌بوکسینگ کسب کنم، چون همه افراد سطح بازی مرا دیدند و استقبال کردند.
وی با بیان اینکه پدرم خودش در رشته رزمی ورزشکار است، تاکید کرد: با وجود همه سختی‌هایی که تحمل می‌کنم و عدم حمایت مسئولان، پدر و مادرم به خوبی از من حمایت می‌کنند و همه هزینه ها را پرداخت می‌کنند که بسیار از آنها تشکر می‌کنم.
هاشمی: اگر از دخترم حمایت می‌کردند اجازه نمی‌دادم برود
منصوره هاشمی پور، مادر روشنک صابران در ادامه این گفت‌وگو خاطرنشان کرد: دختر من از کودکی این استعداد را داشت و زمانیکه دیدم علاقه و توانایی پیشرفت را دارد، از او حمایت کردیم. اگر هیچ کس هم حمایت نکند و اسپانسری پیدا نشود خودمان همه هزینه‌ها را می‌دهیم.
وی ادامه داد: روشنک در رشته بسیار سختی پیشرفت کرده و می‌خواهم مسئولین هم حمایتی حتی در حد و تقدیر و تمجید انجام دهند، اما هیچ کاری نمی‌کنند. زمانیکه از مسابقات هند آمدند و دیدم در فرودگاه هیچ کس به استقبال دخترم نیامده بسیار ناراحت شدم که چرا اینقدر بی‌توجهند؟ آیا درست است که یک نفر قهرمان جهان باشد اما کشورش از او حمایت نکند؟
هاشمی‌پور در خصوص پیشنهادات خارج از کشور روشنک صابران عنوان کرد: زمانیکه متوجه پیشنهادهای خارج از کشور شدم بسیار خوشحال شدم و موافق این موضوع هستم، کسی که مقام آورده و با دل و جان کار کرده است، وقتی مورد حمایت قرار نمی‌گیرد باید برود. اگر از دختر من حمایت می‌شد و یا قدردانی می‌کردند، من شخصا اجازه خروج روشنک را از کشور نمی‌دادم زیرا در اینجا مطرح و محبوب شده بود و قطعا نمی‌گذاشتم به کشور دیگری برود. باز هم بخاطر عشق به وطن می‌خواهم در کشور خود از او حمایت و قدردانی شود.
انتهای خبر/
دیدگاه خود را ثبت کنید
تمایل دارید در گفتگوها شرکت کنید؟در گفتگو ها شرکت کنید.