کاری که بیشتر از بازیگری به آن افتخار می‌کنم

شهاب حسینی در آئین اختتامیه جشن اندیشکده مستقل فرهنگ و هنر در جمع خبرنگاران با اشاره به اینکه «روزی که بانی تاسیس یک دانشگاه کاملا تخصصی فقط در رشته سینما باشم، آن روز بیش از کارهای بازیگری‌ام به آن یک کار افتخار می‌کنم» در خصوص سال‌های اخیر پرحاشیه‌اش گفت:‌ حاشیه‌ها می‌آیند و می‌روند ولی در نهایت خط سیر مشخص است و روزی که بانی تاسیس یک دانشگاه کاملا تخصصی در رشته سینما باشم بیش از بازیگری‌ به آن افتخار می‌کنم.
به گزارش روزنامه «صبح امروز» حسینی در ابتدای این نشست در پاسخ به سوال خبرنگار هنرآنلاین درباره اینکه آیا شرایط اکران فیلم‌ها در سینمای ایران سبب شده به حوزه فیلم‌های مستند و کوتاه روی بیاورد، گفت: اکران فیلم‌ها مسائل مختلفی دارد. یکی از مسائل آن تاثیر کروناست. برای مثال همین فیلم «طلاخون» که در آن بازی کردم و اکنون اکران شده، مربوط به چند سال قبل بوده و الان به نمایش عمومی رسیده است. هدف من از برگزاری این جشنواره، بیشتر کمک به آثاری بود که جامعه از آنها بی‌خبر است. البته بسیار علاقمندم سال‌های آینده این کار را برای فیلم‌های مستقل بلند نیز ادامه بدهم.
فضای سینما برایم اقناع‌کننده نبود
وی در پاسخ به سوالی دیگر درباره همزمانی نامه خداحافظی‌اش از سینما و برگزاری این جشنواره سینمایی با تاکید بر اینکه در رقابت با شخص یا جایی نیست، ادامه داد: با احترام به همه همکاران حرفه‌ای‌ام در سینما، ورودم به این مسیر به این دلیل بود که به یک فضا و انرژی تازه نیاز داشتم. چون مدت‌ها بود فضای سینما برایم اقناع‌کننده نبود.‌ علاقمند بودم نگاه‌های تازه‌تر را بشناسم و خوب بود بچه‌هایی را که آینده سینما هستند از همین ابتدای کارشان بشناسیم. هدف من از این مسیر چیزی جز ایجاد بستر برای مخاطب نبوده و در همین راستا باید برای اکران فیلم‌ها فکر کرد. با این حال فعلا گام اول را آنلاین پیش بردیم ولی در ادامه سعی می‌کنیم دنبال مکانی ثابت برای نمایش فیلم‌ها باشیم.
حسینی در ادامه در پاسخ به سوالی درباره وزن اسم خود که سبب حضور هنرمندان مطرح در این رویداد شده گفت: ضرب‌المثلی هست که می‌گوید صاحبخانه‌ بد، آدم را صاحبخانه می‌کند. در چند سال گذشته، برای تزریق نگاهی جدید حدود هشت فیلم تولید کردم ولی برای ارائه آنها با مشکل مواجه شدم. اینکه شما از سر لطف می‌گویید اسم من وزن دارد، در عمل نیست. در واقع همین انگیزه باعث شد بگویم اینجا آدرس ماست و اگر هیچ‌جا فیلمی را نخواستند، ما هستیم. البته آرزوی من این است که این جشنواره به صورت بین‌المللی و با استقرار در جزیره کیش ادامه یابد تا محلی برای کشف استعدادهای سینما باشد.
اقبال مخاطب به بستر آنلاین بیشتر بود
دبیر و مدیر اندیشکده مستقل در پاسخ به سوالی دیگر درباره روند کاری اندیشکده مستقل که از سال گذشته آغاز شد و به اکران فیلم‌های کوتاه در قبال دریافت هزینه‌ دو و نیم میلیون تومانی می‌پرداخت توضیح داد: برای این دوره فراخوانی وجود نداشت، به این دلیل که ما فیلم‌هایی را که در بخش آنلاین اکران شده بودند در این رقابت قرار دادیم. درباره روند کاری اندیشکده نیز باید بگویم ابتدا یک ذهنیتی داشتم مبنی بر ایجاد فضایی مختص نمایش و اکران آثاری به این صورت. دلیلی هم که ما اکران حضوری را ادامه ندادیم، همین تفاوت دیدگاه با آن دوستان بود. به هر حال برای خیلی از دوستانی که در همان گفتگوهای اولیه ما را همراهی می‌کنند، شاید صرفا انگیزه‌هایی که برای ما مطرح باشد، برای آنها نیست. البته حق هم دارند، هزینه‌ای متقبل شدند و سالنی را به وجود آوردند و بی‌راه نیست اگر انتظار انتفاع مالی داشته باشند.
وی افزود: هزینه‌هایی هم که (برای اکران فیلم‌ها) دریافت می‌شد، هزینه‌هایی بود که خود سالن برای گردش این اتفاق مقرر کرده بود که این اتفاق رخ دهد و اساسا این نگاه مطرح بود که چرخش اقتصادی باید داشته باشد. به همین دلیل ما بعد از اینکه مدتی کنار آنها بودیم، با خیر و خوشی جدا شدیم و این روند را آنلاین ادامه دادیم. شرایط کرونا هم سبب شده بود اقبال مخاطب به بستر آنلاین بیشتر باشد و از همین جهت حس کردیم از طریق آنلاین فعلا بتوانیم فیلم‌ها را با مخاطبان به اشتراک بگذاریم. بنابراین (در پاسخ به سوال شما) باید بگویم نه اصلا بر این اساس نبوده است. از این به بعد هم اگر بخواهیم چنین اتفاقی رخ دهد، تلاش ما این است فضایی اتفاق بیفتد تا اکران حضوری شکل بگیرد. خب این گام اول بود و ما صرفا می‌خواستیم این اتفاق را در فضای آنلاین تجربه کنیم ولی انشالله اگر فضا بازتر شود، پیگیر این هستیم که یک فضایی را برای اکران فیلم‌های مستقل در نظر داشته باشیم.
حاشیه‌ها می‌آیند و می‌روند
حسینی در بخش دیگر این نشست در پاسخ به سوال خبرنگاری مبنی بر اینکه استقلال این رویداد را در آینده چطور حفظ می‌کند گفت: این یک نوع همکاری بود که انجام شد و برای من جالب بود که یکسری استاندارد در بعضی فیلم‌های انجمن سینمای جوان رعایت می‌شود که ممکن است در فیلم‌های مستقل نباشد؛ به همین دلیل در سال اول خواستیم این تلفیق را داشته باشیم که سلیقه‌های مختلف را هم ببینیم و به انجمن معرفی کنیم.‌ این تلفیق در سال اول برای من دلگرمی است، چون دغدغه اصلی به پخش رساندن این آثار است که جای دیگری برای دیده شدن ندارند و شاید در این مسیر همسویی بیشتری برای پخش سینمای مستقل پیش آید. البته ما استقلال در سلیقه را حتما در نظر خواهیم داشت.
حسینی همچنین در پاسخ به این پرسش که آیا پس از چند سال پرحاشیه مسیر فعلی‌اش را با آرامش پیش می‌برد، بیان کرد: حاشیه‌ها می‌آیند و می‌روند ولی در نهایت خط سیر مشخص است. بازیگری خیلی وقت آدم را می‌گیرد و کمتر می‌توان به دغدغه‌های دیگر پرداخت. من آثارم را ارائه می‌کنم و اگر مورد اقبال قرار گیرد، مسئولیت بیشتری را برایم به دنبال خواهد داشت.
بر اساس سهم اجتماعی خود کاری کنید
این بازیگر سینما در بخش پایانی صحبت‌هایش گفت: هیچ شمعی با روشن کردن شمع‌های دیگر خاموش نمی‌شود. پس اگر به لطف خدا شعله‌ای هست، چه بهتر که بتوان به دیگران هم کمک کرد. مسئله این است که از یک جایی شما باید بر اساس سهم اجتماعی خود کاری کنید. آنچه شخصا انجام می‌دهم طبق نیازی است که به نظرم وجود دارد. من احساس نمی‌کنم که مسیرم را با بازیگری شروع کردم و چون به مدارجی هم رسیدم دیگر همین کافی است. در حیطه کاری خودم احساس می‌کنم دوست دارم این‌ها را کنار هم ادامه دهم و روزی که بانی تاسیس یک دانشگاه کاملا تخصصی فقط در رشته سینما باشم آن روز بیش از کارهای بازیگری‌ام به آن یک کار افتخار می‌کنم.