برای کارآفرینی برنامه نداریم

شنیدن واژه کارآفرین انبوهی از ویژگی‌های مثبت را به ذهن متبادر می‌کند. ابداع، خلاقیت، پویایی و… رد پای این پویایی در کارنامه فعالیت های فاطمه جمیلی، کارآفرین برتر خراسان رضوی هم دیده می شود.

وی پس از فارغ التحصیلی از رشته نساجی و حدود ده سال سابقه کار در کارخانه جات مختلف را دارد و بالاخره در سال 90 توانست کسب و کار خودش را داشته باشد و به سمت سهام داری کارخانه نخ کش حریر مشهد برسد. اما فعالیت‌های او به همین جا ختم نمی شود. کسب و کار دیگر او شرکت تعاونی دانش بنیان نیل افشان توس است که در زمینه تولید چوب پلاست فعالیت می کند. نوعی چوب که به صنعت سبز کمک می کند و در واقع از ضایعات کشاورزی و سرشاخه درخت‌ها تولید می شود.

نظمی در چرخه اقتصاد وجود ندارد

جمیلی در ابتدا از مشکلات و موانع کارآفرینی می گوید: کارآفرینی شغل بسیار سختی است اما شخص کارآفرین همه این مشکلات را به جان می خرد تا برای ایجاد اشتغال هم وطنش قدمی بردارد و مدام به افراد بیشتری برای اشتغال کمک کند. مثلا من که در حال حاضر در کارخانه ی چوب 25 نفر نیروی مستقیم و حدود 150 نفر نیروی غیرمستقیم دارم ، دوست دارم تا سال بعد این تعداد دو برابر شوند و این برای من باعث افتخار است. اما وقتی کم کم موانع تبدیل به بن بست شوند،  من کارآفرین هم برای رسیدن به اهدافم دلسرد می شوم.

وی در رابطه با مهم ترین مشکلات کارآفرینان ایرانی گفت: از این دست مشکلات در همه کشورها وجود دارد اما مهم ترین مانع در کشور ما نبود برنامه است. برای مثال در طول روز ممکن است 12 تا بخش نامه از یک سازمان صادر شود که عملا قابل اجرا نیستند و فقط باعث سردرگمی کارآفرین می شوند. انبوه این بخش نامه ها، قوانین نادرست و تصمیمات مقطعی باعث می شود که نظمی در فرآیند تولید ، فروش و صادرات وجود نداشته باشد.

سنگ اندازی نکنید، حمایت نمی خواهیم!

کارآفرین برتر خراسان رضوی در پاسخ به این سوال که دولت تا چه اندازه باید در این روند سهم داشته باشد ، پاسخ داد: گاهی آدم دوست دارد بگوید سنگ اندازی نکنید، حمایت نمی خواهیم! مثلا شرکت های خصوصی در این روند بسیار مشکل ساز هستند. یا پتروشیمی ها بیشتر از اینکه مواد اولیه را در اختیار تولیدکننده های داخلی بگذارند، صادرکننده هستند. این موضوع باعث می شود که عرضه  مواد اولیه کم باشد و با قیمت مناسب به دست تولیدکننده نرسد.

ارزش‌افزود و مالیات چالش اصلی

وی افزود: بیمه یکی از دیگر مشکلات است. در هیچ کشوری پرداخت 30 درصد بیمه قابل قبول نیست و این رقم بسیار بالا است. موضوع مورد بحث بعدی ارزش افزوده و مالیات است. کارخانه‌ها درواقع به خاطر اسم و رسم دار بودن، دم دست مالیات چی ها هستند و انگار فقط آن ها موظف به پرداخت هستند. این موضوع باید عادلانه باشد. چرا ارزش افزوده فقط از تولید کننده ها گرفته می‌شود؟ این موضوع باعث می شود قیمت تمام شد جنس تولید کننده ها بالا برود و مردم جنس برند خارجی اما قاچاقی را ترجیح بدهند. چون آن جنس قاچاقی تعرفه گمرک نمی پردازد ، ارزش افزوده هم گریبانگیرش نمی شود، در نتیجه قیمت مناسب‌تری دارد و در این رقابت برنده می شود. البته مسئولین ما به شدت بر روی منع ورود اجناس قاچاقی تاکید داشتند اما به نظر من راه درستی را برای مقابله انتخاب نکردند. باید به جای توقیف کردن دانه به دانه ی مزون های لباس به سرچشمه توجه کرد.

حال و هوای این روزهای صنعت نساجی

جمیلی در آخر از حال وهوای این روزهای صنعت نساجی می گوید: در شرایط اقتصادی کنونی در نظر اذهان عمومی کارخانه‌ها یکی یکی بسته می‌شوند اما اینطور نیست. این صنعت بعد از غذا مهم ترین صنعت کشور است و با توجه به نیاز مردم به پوشاک ، دامنه ی گسترده ای دارد. از چاپ، رنگ رزی و تکمیل پارچه بگیرید تا ریسندگی و تولید انواع نخ ها.

وی افزود: طی دو سال گذشته اتفاقات خوبی برای این صنعت افتاده است. انجمن نساجی ایران که واقع در تهران است در مشهد هم شعبه دارد. 90 کارخانه ی فعال در این انجمن ها حضور دارند و ما از طریق همین انجمن ها یک صدا شده ایم و حالا می توانیم مطالبات خود را رسا تر به گوش مسئولین برسانیم.