دانش آموز یا اندیشه آموز

در مقاطع، پایه ها و سطوح مختلف آموزشی مخاطبین مختلفی وجود دارد .

نوآموز، دانش آموز، هنرآموز و …. که در تمامی این پایه ها آموزه هایی به کودکان و نوجوانان آموزش داده می شود. در سطحی بالاتر وقتی این سرمایه های انسانی وارد مقطع بعدی (دانشگاه) می شوند لفظ دانشجو به خود می گیرند و خود باید بدنبال کسب دانش باشند.

در سیستم آموزشی و مدارس فعلی همواره در حیطه کتابهای درسی به دانش آموز سرفصلهای کاملاً مشخص ارائه شده و دانش آموز می بایست این علوم را فراگیری کند. بسیاری از این مباحث پایه های آموزشی و برای یک دانش آموز لازم می باشد ولی حجمه این مطالب آنقدر زیاد است که معلم در پایه های مختلف برای ارائه مطالب خارج از این موضوعات فرصت نداشته و صرفاً سرفصلهای تدوین شده می بایست ارائه گردد و تنها روشهای معلمان و دبیران در تدریس کمی متفاوت است.

این موضوع که معلم در چهارچوب آموزش و پرورش می بایست به بعد تربیتی و پرورش انسانی در فرزندانمان توجه کند بماند برای بعد . . .

در دانشگاه هم با اینکه مخاطب دانشجوست و خود باید بدنبال کسب دانش باشد ولی همچنان ادامه  سبک دبستان و دبیرستان، همان مطالبی که استاد تعیین می کند و یا در جزوه ارائه می دهد صرفاً توسط دانشجو حفظ و در امتحان ارائه می شود نه کمی بیبشتر و نه کمی کمتر که بیشترش نمره ندارد و کمترش ترم بعد. . . ؟!؟

پس در این میان در هیچ یک از پایه ها و مقاطع کندوکاو و جدوجهدی وجود ندارد؛ در صورتی که با توجه به علوم جدید و پیشرفتی که در عرصه های علمی دنیا شده می بایست رویکرد آموزشی جدیدی در ایران بزرگ با تمام پیشینه علمی و تاریخی به وجود آید.

مانیازی به دانش آموزان و دانشجویان با یک سری محفوظات که آن هم در سالهای بعد از یاد می رود نداریم.

ما نیازی به حفظ اطلاعاتی نداریم که بعضاً در آینده و زندگیمان کاربردی ندارد و در کارو شغل و آینده امان کم استفاده است.

با توجه به دسترسی ساده به اطلاعات و علوم دنیا در امروزه و با توجه به این روایت معصوم “علوم دنیا 27 باب دارد، تا ظهور حضرت مهدی (عج) تنها 2 باب از علوم باز می گردد و الباقی با فرج آقا انشاا. . . باز خواهد شد.”

یادگیری، تحقیق و پژوهش در حیطه علوم و فنون مختلف ، فضای بسیار بازی دارد و می توان با آموزش روشهای مطالعه،تحقیق و پژوهش اثر یادگیری و ماندگاری مطالب را افزایش داده و حتی کسب علومرا لذت بخش کنیم.

و این نیاز به تغییر بستر دارد، در واقع آموزش را در معنایی وسیعتر تحت عنوان تربیت نوآموزان، دانش آموزان، هنرآموزان، دانشجویان و. . . ارائه دهیم در این راستا معلمان، دبیران و اساتید می بایست با ایده پردازی و خلاقیت در نحوه آموزش و تغییر در چگونگی ارائه مطالب به گونه ای عمل کنند تا کودکان، نوجوانان و جوانان ایران عزیز، خود بدنبال کسب علوم بوده و خود با اندیشیدن بتوانند در زمینه های مختلف بارور شوند و معلم تنها نقش راهنما و راهور را داشته باشد.

در این زمینه، حرکت هایی در برخی مدارس دیده می شود که با تغییر در رویکردهای خود بستر تربیت این چنین کودکان و نوجوانانی را شروع کرده اند. این مدارس دانش آموز نداشته و سعی بر آن است که اندیشه آموز تربیت نمایند و البته در این مسیر اولیاء نیز نقش بسزایی دارند.

ادامه دارد …

به امید بهروزی

عباس قاسمی

مدیر دبستان و پیش دبستانی وارستگان