خودگویی و خودخندی، عجب مرد هنرمندی!

خرداد 6, 1396/54 دیدگاه /در درشهر /توسط صبح امروز

عملکرد مدیران در مسئولیت‌های مختلف و نگاه به کارنامه ایشان پس از پایان خدمت همواره محل نقد و بررسی بوده است وچه بسیار انسان‌های توانمندی که در فعالیت‌های خویش یادگارهای مثبت فراوانی را به جا گذاشتند که تا سال‌ها از ایشان نام برده می‌شود.

مشهد و خراسان هیچگاه صاحب منصبان را از ذهن خویش محو نخواهد کرد چه آن‌ها که نمره عملکردی‌شان بالای ده بوده است و چه کسانی که در این آزمون بزرگ تجدید شده‌اند. از محمود جم و سید فخرالدین شادمان تا عبدالعظیم ولیان، سراج حجاری و امیر عزیزی‌ها، از طاهر احمدزاده و حسن غفوری فرد تا اسماعیل مفیدی، مهرعلیزاده، رسولی و رشیدیان ها، از سرتیپ کاشف الملک و مشیر همایون‌ها تامنصوریان و حسینی مهر و پس از آن، از سرگذشت مشهد و خراسان محو نمی‌شوند.

تاریخ مشهد هیچگاه نام بلند مهندس سید جواد شهرستانی و مجموعه‌های باقی مانده از دوران مسئولیت ایشان را از یاد نخواهد برد، همانگونه که نام مرحوم ملک را به عنوان واقفی بزرگ در تارک خویش حک کرده است.

مهندس نوروزی که پایه گذاری پروژه عظیمی مثل قطارشهری و حتی انجام ریل گذاری بخش بزرگی از این طرح در آن دوران ماحصل عملکرد وی و شورای شهر اول است و مهندس پژمان و زحمات طاقت فرسای ایشان در دوران فعالیت شش ساله که همچنان در زبان مردم این شهر جاری است و تشابه فامیلی برخی افراد با وی در انتخابات برایشان سی هزار رأی می‌سازد، از این دست افراد می‌باشند.

خادمانی که تقلای فراوان نموده‌اند بسیار اند و بردن نام همه در این یادداشت کوتاه نمی‌گنجد ولی به هر حال همه این افراد در کنار مردان و زنان بزرگ دیگری، تاریخ مشهد را رقم زده‌اند تا در کنار مضجع شریف علی بن موسی الرضا (ع)، شهر بهشت توسعه یابد.

نکته مهم آن است که هیچ کدام از این‌ها در مقابل سؤالات مطروحه حاضر نبوده‌اند به خود نمره بیست بدهند و قطعاً در ذهن، کارهایی را مد نظر داشته که می‌توانسته‌اند در آن موفق تر عمل نمایند.

اما اینک در مشهد با پدیده ای مواجه هستیم که با وجود نقدهای فراوان کارشناسان ضمن احترام به تمام جهد و کوشش‌های رخ داده امتیازات ضعیف دریافت نموده ولیکن نمره خویش را کامل می‌داند.

به واقع این نگاه، مسئله بنده در این یادداشت است.

اعتماد به نفس فوق العاده موجود در این پاسخ مشخص می‌کند که چرا در چهار ساله اخیر مدیریت شهری حاضر نشد هیچگونه نقدی را که در پی ثواب بود، برتابد و نظرات کارشناسانه ای که برخی حرکت‌ها را ناصواب می‌دانست مورد بی مهری قرار داد.

وقتی نگرش آن است که از بیست به خود بیست می‌دهند دیگر بحث و سخنی باقی نمی‌ماند و نتیجه‌اش شهرداری بی پول و بدهکار، ترافیک پیچیده تر و آلودگی روزافزون هوا می‌شود.

صولت خان کاش از این فرصت چهارساله به خوبی بهره می‌بردید تا نامتان جاودان گردد، گرچه هنوزم دیر نیست و دو ماه طلایی فرصت دارید تا لااقل جلوی خراب کاری‌ها و بیش از این هدر رفت بیت المال را بگیرید.

صولت خان دوران کاریتان در شهرداری مشهد نزدیکی‌های پایان است، قدر ساعت‌ها را بدانید و امیدواریم در مسئولیت‌های بعدی در جدا کردن سره از ناسره توفیق بیشتری یابید و بدانید منتقدان و رسانه‌ها با شما عناد ندارند بحث بر سر منافع مردم است و شما بایستی ایرادات را بپذیرید و اصلاح نمایید و گرنه می‌شوید مصداق: خودگویی و خودخندی عجب مرد هنرمندی!

یادداشتی از مجید خرمی