لزوم انتخاب وزیر علوم از جنس دانشگاهیان

انتظارات بسیاری از دولت دوم آقای روحانی وجود دارد اما یکی ازجدی‌ترین انتظارات ایجاد ‌اصلاح در ساختار اجتماعی، سیاسی و فرهنگی جامعه بوده‌است. برهمین اساس طبیعتا انتظار می‌رفت در وزارتخانه‌هایی که به نوعی به حوزه مسائل فرهنگی و اجتماعی مربوط می‌شوند، اقدام رو به جلویی صورت بگیرد.

با معرفی وزرا مشاهده شد که نه تنها این اتفاق مهم رخ نداد بلکه در جاهایی مثل وزارت آموزش و پرورش و ابقای وزارت کشور به نوعی شاهد عقب گرد در موضع دولت در معرفی وزرا بودیم. از سوی دیگر بدون شک در میان این وزارتخانه‌ها وزارت علوم و آموزش عالی از جایگاه ویژه‌ای برخوردار است. اتفاقی که در دولت تدبیر و امید در حوزه دانشگاه‌ها روی داد در دوره اصلاحات نیز بی‌سابقه بود.

دانشجویان و دانشگاهیان که در دوره‌های گذشته کمتر به حمایت از دولت علاقه نشان می‌دادند در این دوره کاملا با موضعی فعال به انتخابات ورود کردند و ضمن اینکه به توزیع ادامه مسیر تدبیر و امید پرداختند در عین حال تلاش کردند از حداقل فضای موجود دانشگاه‌ها استفاده کرده و فضا را برای آقای روحانی و حامیانش زنده نگه دارند. از این رو انتظار می‌رفت که رئیس جمهور نسبت به قشر فرهیخته دانشگاهی و همچنین مجموعه تاثیر گذاری دانشجویی التفات ویژه‌ای نشان دهد و وزیری معرفی می‌کند که منطبق با خواسته‌های جامعه دانشگاهی و فرهیختگان جامعه باشد.

بدین جهت دانشگاهیان امیدوار بودند که آقای روحانی در مسئولیت وزارت علوم کابینه دوازدهم شخصی را قرار دهد که مسیر را باشتاب مناسب‌تری به سمت توسعه علمی و همچنین توسعه فکری و اجتماعی در دانشگاه‌ها پیش ببرد. از سوی دیگر اینکه رئیس جمهور هنگام معرفی وزرا در مورد وزیر علوم به نتیجه نرسیده نشان دهنده این است که توجه ویژه و عمده‌ای که باید از سوی او به این حوزه صورت می‌گرفته اتفاق نیفتاده است.

در این راستا به رغم اینکه از طرف گروه‌ها و جریانات منتقد دولت فشارها زیاد بوده اما آقای روحانی نهایتا نتوانست در زمان مورد نظر فرد مطلوب جامعه دانشگاهی را معرفی کند. رئیس جمهور باید سخنان خود و طرفدارانش را در دانشگاه‌ها مروری مجدد کرده و توجه ویژه‌ای به نقش دانشگاهیان داشته باشد. روحانی باید بداند که اگر در کشور اتفاقی رخ دهد و در حوزه‌های مختلف و زیر ساخت‌ها توسعه ایجاد شود، طبیعتا مسیر اصلی آن از طریق دانشگاه و دانشجویان پیش خواهد رفت که توجه لازم به ان صورت نگرفته است.

از این رو در فرصت باقیمانده انتظار جامعه دانشگاهی از رئیس جمهور این است که بدون ترس از فشارها و بدون توجه به اقدامات و برخوردهای مخالفان و منتقدان با توجه به عهدی که با دانشگاهیان بسته فردی بر راس این وزارتخانه قرار گیرد که مجری مصوبات و دیدگاه‌های شخص رئیس جمهور باشد. در دولت یازدهم شاهد بودیم تفکر دولت و شخص رئیس جمهور در دانشگاه‌ها غریب بود، بدین جهت باید تلاش کرد که این فضا ایجاد شود.

دکتر روحانی می‌داند که اگر به خاطر مسامحه و خوشایند جناح مقابل بخواهد سنگرها را یک به یک تخلیه کند و در اختیار آنها قرار دهد، سنگر دانشگاه جایگاهی است که همراه با آن باید هزینه‌های بسیاری پرداخت کند. امید می‌رود اشتباهی که در دولت دوم آقای هاشمی صورت گرفت و عقب‌گردی که در مورد وزرای سیاسی اجتماعی شد در این دوره اتفاق نیفتد و آقای روحانی با انتخاب یک وزیر مقتدر و توسعه‌گرا یک گام به پیش بگذارد.

علی‌تاجرنیا ، نماینده اسبق مشهد در مجلس ششم