هزار وعده خوبان یکی وفا نکرد

در کمال تعجب روز شنبه شاهد انتشار جدولی از آمار تهمت ها و ادعاهای غیر واقعی علیه دولت «حسن روحانی» در رسانه ها بودیم. این آمار که فقط مربوط به ماه های آغازین سال 97 است؛ حکایت می کند که هر دو و نیم روز یک تهمت علیه دولت تدبیر و امید از سوی رقیبان سیاسی و مخالفان آن مطرح شده است؛ موضوعی که به نظر می رسد با هدف تطابق با ماجرای «هر 9 روز یک بحران» در دولت اصلاحات نگارش شده است.

در این گزارش عنوان شده که «در فضای سیاسی ایران از ابتدای سال 97 تا پایان تیرماه، یعنی 120 روز اول سال بیش از 50 دروغ، اتهام و ادعای خلاف واقع علیه دولت ساخته شده است. آیا برای افکار عمومی قابل تصور خواهد بود؛ در وضعیتی که کشور خود را برای شرایط خاصی به لحاظ خارجی آماده می‌کرده و فشار بین‌المللی روز به روز روی آن بیشتر می‌شده، دولت مستقر مجبور بوده به ازای کمتر از هر 2 و نیم روز به جدال با یک ادعای غیر واقعی برود؟ اما باید گفت که متاسفانه این اتفاق به سادگی رخ داده است؛ آن هم در رسانه‌های رسمی و توسط چهره‌هایی که غالبا خود دارای مسئولیت رسمی هستند. از نمونه های آشکار آن هم می توان به ادعای اعطای گرین‌کارت امریکا به 2500 نفر از خانواده‌های مقامات دولتی در جریان مذاکرات برجام اشاره کرد. موضوعی که ابتدا توسط مجتبی ذوالنور، نماینده نزدیک به جبهه پایداری مطرح شد و خیلی سریع از توئیتر شخصی ترامپ سر درآورد و تبدیل به ادعایی در دست رئیس جمهوری امریکا علیه کشورمان شد.»

تخریب دولت با توسل به اتهامات بی اساس

در بخشی از این گزارش عنوان شده است که «مهم اما فقط طرح این ادعا و اتهامات نیست؛ اثبات آنها هم همیشه در هاله‌ای از ابهام بوده. به‌طور مثال در جریان تحقیق و تفحص از صندوق ذخیره فرهنگیان، ابتدا اعدادی حدود 8 تا 9 هزار میلیارد تومان به عنوان «اختلاس» در این مجموعه مطرح می‌شد. اعدادی که نهایتا توسط جبار کوچکی‌نژاد، رئیس کمیته تحقیق و تفحص به سقف 16 هزار میلیارد تومان رسید. اما در عمل چه اتفاقی افتاد؟ نتیجه رسمی کار این کمیته در گزارش تحقیق و تفحص از صندوق ذخیره فرهنگیان اما کاملا متفاوت بود؛ در آنجا حتی یک بار هم کلمه اختلاس ذکر نشده بود و در عین حال کل رقم تخلفات کمتر از یک دهم ارقام ذکرشده توسط نمایندگان منتقد دولت بود. اما در نهایت نه تنها هیچگاه مدعیان این فساد ادعاهای خود را تصحیحی نکردند که حتی بر خلاف گزارشی که خودشان تهیه کرده ‌بودند دلایل تناقض آمار بین گفته‌ها و متن گزارش را هم توضیح ندادند. هنوز معلوم نیست این مسیر تا کجا ادامه پیدا می‌کند و آورده و نتیجه‌اش برای کشور جز تخریب دولت چیست؟»

در گزارش مذکور همچنین جدولی از  برخی دروغ‌ها، تهمت‌ها و ادعاهای خلاف واقع علیه دولت روحانی در ۱۲۰ روز اول سال ۹۷ منتشر شده است، موضوعی که ما هم اعتقاد داریم مذموم است و نباید جای رقابت سیاسی شاهد رواج تخریب، تهمت و دروغ در فضای سیاسی کشور باشیم؛ چرا که این مسئله عایدی جز وارد کردن خسارت به دولت و جامعه به همراه نخواهد داشت و از طرفی مردم را نسبت به سیاسیون به دلیل بهره گرفتن آنان از ابزار نادرست برای رقابت و تخریب یگدیگر بدبین و بی اعتماد خواهد کرد.

روش دولت در مواجهه با اتهامات کذب

در آغاز راه، دولت تدبیر و امید که طبیعتا همچون دولت های قبل از خود با نقد منصفانه و غیر منصفانه و حتی تخریب رقیب نیز مواجه می شد، مسئولان دولتی سعه صدر بیشتری از خود نشان می دادند و تاکید داشتند به دلیل لزوم ایجاد فضای آرام در جامعه قصد ندارند به هر ادعا و سخنی پاسخ بگویند، اما رفته رفته این رشته از دست دولتمردان در رفت و نتیجه آن شد که واکنش های تند و از روی عصبانیت در پاسخ به هجمه رقیبان شکل گرفت. تا جایی که رقیبان سیاسی و منتقدان دولت با واژه های عجیب و غریبی مورد خطاب قرار گرفتند.

دولت رفته رفته تمرکز خود را در برخورد با هجمه ها، انتقادات و تخریب ها از دست داد و به جای بکارگیری روند و رویه منطقی و آرام وارد فضای تقابلی شد که این رویکرد تنها نتیجه اش بازی در زمین رقیبان سیاسی و همچنین سلب آرامش جامعه بود. بهتر بود دولت در این ارتباط، استراتژی اولیه خود که لزوم پرهیز از ایجاد تنش در جامعه بود را دنبال می کرد؛ هر چند سهم تخریب گران دولت در ایجاد این فضا بیش از همه طرف های ماجرا بود و باید اساسا قوه عاقله ای مانع از در پیش گرفتن چنین رویه ای می شد تا بهانه ای نباشد برای توجیه کم کاری قوه مجریه و دولتمردان.

ای کاش این نقدها دوطرفه باشد

همانطور که پیش از این هم اشاره شد، عملکرد کسانی که با بیان اطلاعات، آمار، ارقام و سخنان نادرست و خلاف واقع خود تلاش کرده اند رقابت سیاسی شان را پیش ببرند، به مخالفت با دولت بپردازند و یا دولتمردان را تحت فشار قرار دهند، به هیچ عنوان قابل دفاع نیست و حتما باید کسانی که به صرف مخالفت با یک جریان یا دولت و یا رسیدن به منویات سیاسی و جریانی خود فضای کشور را دستخوش بی اعتمادی یا تشویش کرده اند، پاسخگوی اقدامات و سخنان خود باشند؛ اما در این بین دولت هم عمکلرد مناسبی از خود برجای نگذاشته است.

خوب بود که جدول وعده های تو خالی « روحانی و دولتش» به مردم هم تهیه و منتشر می شد تا «یک طرفه به قاضی نرویم!». متاسفانه اصحاب قدرت و دولتمردان هیچگاه تاکنون نسبت به وعده و وعیدهای خود به مردم در حین تصدی قدرت و پس از پایان دوره شان پاسخگو نبوده اند و بسیاری این ایراد را برآمده از نبود احزاب قوی در کشور می خوانند، ولی آیا نباید برای احترام به رای و تقویت حس اعتماد مردم اولا وعده های خلاف واقع نداد و در ثانی به آنچه وعده می کنیم، پایبند بمانیم؟

خوب بود که در کنار اقداماتی که از آن با عنوان ایجاد هر دو و نیم روز یک بحران نام برده شده است و جدولی از آن تهیه شده، جدولی هم از وعده های دولتمردان درباره بهبود شرایط اقتصادی مردم، مسائل مربوط به قیمت ارز، قیمت خودرو، مسکن و جایگزینی مسکن اجتماعی با مسکن مهر و … تهیه می شد تا مردم در جریان قرار بگیرند که در کنار تخریب ها و تهمت ها علیه دولت؛ قوه مجریه فعلی هم نظیر «هزار وعده خوبان یکی وفا نکرد!» عمل کرده است. به امید روزی که فضای سیاسی کشور از هر گونه رقابت ناسالم و غیر اخلاقی به دور باشد و مسئولین نیز همواره خود را ملزم به  پاسخگویی در خصوص عملکردشان در پیشگاه ملت بدانند.

انتهای خبر/علی روغنگران