پناهگاهی برای «درام» در روزگار پلتفرمها
مریم اصغری
در سالهای اخیر، شبکه نمایش خانگی به پدیدهای فرهنگی بدل شده که نه تنها صنعت سینما و تلویزیون را تحت تأثیر قرار داده، بلکه الگوهای مصرف محتوای مخاطب ایرانی را نیز دگرگون ساخته است. در این بین یکی از ژانرهایی که در این بستر به موفقیت چشمگیری دست یافته، درام است و در یک توضیح مصداقی هم میتوان به مجموعههای موفقی همچون «پوست شیر» و «افعی تهران» و «داریوش» و یا حتی همان یک قسمت پخش شده از «گردن زنی» اشاره کرد. سریالهایی که هرکدام با روایتهای جذاب، بازیهای درخشان و پرداختن به موضوعات اجتماعی، توانستهاند بخش قابلتوجهی از جامعه را با خود همراه کنند.
به گزارش روزنامه «صبح امروز» در گذشته، تلویزیون با تولید سریالهای درام، نقش مهمی در شکلدهی به ذائقه مخاطب ایرانی داشت. اما با ظهور شبکه نمایش خانگی و تنوع بینظیر محتوا، مخاطبان به دنبال تجربههای تماشایی جدیدتری رفتند. سریالهای این پلتفرم با آزادی عمل بیشتری که دارند، توانستهاند به موضوعات پیچیدهتر و متنوعتری بپردازند و در عین حال به استانداردهای کیفی بالاتری نیز دست پیدا کنند.
خلق شخصیتهای باورپذیر در کنار موسیقی متن و تصویر قوی
در این میان یکی از دلایل موفقیت سریالهای درام شبکه نمایش خانگی، پرداختن به موضوعات اجتماعی و روانشناسی است. این سریالها با روایت داستانهای نزدیک به بطن جامعه، توانستهاند ارتباط عمیقی با مخاطب برقرار کنند. چراکه موضوعاتی مانند خانواده، عشق، خیانت، قدرت، طبقات اجتماعی و… که در زندگی روزمره همه ما وجود دارد، در این سریالها به طور گسترده مورد بررسی قرار میگیرد.
علاوه بر این، سریالهای غالبا درام شبکه نمایش خانگی جدای از حضور بازیگران حرفهای و کارگردانان باسابقه که نقش مهمی در موفقیت این سریالها داشته، توانستهاند با استفاده از زبان تصویری قوی و موسیقی متن تاثیرگذار تجربه احساسی و ماندگاری را برای مخاطب فراهم کنند. آنها با خلق شخصیتهای باورپذیر و روایت داستانی جذاب، مخاطب را به دنیای سریالها میکشند و او را تا پایان همراهی میکنند.
از سوی دیگر، شبکه نمایش خانگی با ارائه متنوعی در ژانرهای درام، توانسته است سلیقههای مختلف مخاطبان را پوشش دهد. از درامهای اجتماعی و خانوادگی گرفته تا درامهای تاریخی و عاشقانه، در این بستر برای هر سلیقهای اثری وجود دارد. این تنوع باعث شده تا مخاطبان بتوانند با توجه به علایق خود، سریال مورد علاقهشان را انتخاب کنند.
برای درک بهتر موفقیت سریالهای درام شبکه نمایش خانگی، میتوان به مجموعههایی مانند افعی تهران، پوست شیر، داریوش و حتی گردن زنی اشاره کرد. سریال افعی تهران که عملا آن را محصول مشترک پیمان معادی و سامان مقدم میتوان دانست، با روایت داستانی پیچیده و پرکشش در ژانر جنایی، مخاطبان را به دنیای تاریک جرایم پنهان و نیمه دارک آدم ها کشاند. جمشید محمودی هم در پوست شیر با روایتی از انتقام و ماجراجویی، چنان مهیج مخاطب را با خود همراه کرد که پیش از آن تهییج فاصله معناداری داشت. داریوش از هادی حجازیفر نیز با پرداختن به موضوعات اجتماعی روز، توانست به یکی از پربحثترین سریالهای شبکه نمایش خانگی تبدیل شود. و اما حالا نوبت به گردن زنی از سامان سالور رسیده که با داستانی پیچیده و پر از تعلیق، در همان یک قسمت مخاطب را درگیر سرنوشت شخصیتهای اصلی کند و توئیتهایی همچون «آقای سالور به ما رحم کنید» و هشتگ «گردن زنی» و بسیاری دیگر، خبر از این بدهد که قلاب به درستی عمل کرده است.
شیکوپیکهای غیرقابل باور
اما با وجود تمام موفقیتهایی که شبکه نمایش خانگی در ژانر درام کسب کرده است، همچنان چالشهایی نیز پیش روی این صنعت قرار دارد. یکی از این چالشها، رقابت شدید بین پلتفرمهای مختلف است که باعث شده تا تولیدکنندگان برای جذب مخاطب، هزینههای تولید را افزایش دهند. همچنین، همواره نمیتوان نظر تمام گروهها را جلب کرد، بنابراین پر بیراه نیست که برخی از منتقدان معتقد باشند که برخی از سریالهای شبکه نمایش خانگی به دلیل تمرکز بر جذابیتهای ظاهری و پرداختن به موضوعات حاشیهای، از عمق و محتوای لازم برخوردار نیستند. هرچند که نمونههای دور از باور و شیکوپیکهای غیرقابل باور هم تا کنون چندباری پخش شده که عملا توهین به شعور مخاطب بوده است.
با این حال، نمیتوان از تأثیر مثبت شبکه نمایش خانگی بر صنعت سریالسازی در ایران چشمپوشی کرد. این پلتفرم با ایجاد فرصتهای جدید برای فیلمسازان و بازیگران، به رشد و توسعه این صنعت کمک کرده است. همچنین، با ارائه محتوای متنوع و باکیفیت، توانسته است سلیقه مخاطب ایرانی را ارتقا دهد و به او امکان دهد تا با آثار متنوع و جذاب آشنا شود.
در نهایت، میتوان گفت که شبکه نمایش خانگی با تولید سریالهای درام موفق، توانسته است جایگاه ویژهای در دل مخاطبان ایرانی پیدا کند. این پلتفرم با روایت داستانهای جذاب و پرداختن به موضوعات اجتماعی، به یک پناهگاه برای مخاطبانی تبدیل شده است که به دنبال تجربههای تماشایی عمیق و ماندگار هستند.