آقایان کاری کنید!
مهناز اصغری
سال تمام شد و دوباره بهار آغاز…
بدون شک برآیند شعار سال آتی و کِی‌وُرد اصلی آن باز هم «حضور مردم» است اما باید بپرسیم که در سال پیش رو با کدام ابزار می‌خواهیم و می‌توانیم مردم را به حضور و مشارکت دعوت کنیم؟ ابزار اقتصادی یا سیاسی و یا فرهنگی؟! همان ابزاری که هرکدام رو به نا امیدی است آن هم در نسل جوان!
اقتصاد ایران در سال‌های اخیر با ابرتورم‌های عجیب و اکونومی که عوام آن را رو به فروپاشی تعبیر می‌کنند، دست و پنجه نرم کرده است. اقتصادی که سفره‌ها را در دهه اخیر کوچک و کوچکتر کرده و حالا دنبال مُسکن‌های بی‌حس‌کننده عصب اقتصادی است تا نفهمیم کجای کاریم! بازی با اعداد و آمار و طرح‌های حمایتی اندک ارزش و وعده‌هایی که یکی پس از دیگری فقط در حد حرف باقی می‌ماند…
در این میان می‌توان فهرست وار یک ستون کامل روزنامه را به عناوین و موضوعاتی پرداخت که با سفیدنمایی به دنبال اقناع‌سازی است. تیترهای خوش منظری مثل: تولیدگرایی و تقویت روحیه کار، حمایت از مصرف کننده، توجه به کالای باکیفیت داخلی، اشاعه ساده زیستی و پرهیز از مصرف‌گرایی، افشای اهداف دشمن در تحریم‌ها و…!
اما کدام تولید و تولیدکننده و مصرف کننده؟ همان‌هایی که هرکدام برای گذران زندگی با چالش‌های هرروزه خود درگیرند؟
همچنین؛ در مقابل عناوین رنگ و لعاب‌دار لیست شده در بند قبل؛ سیاست پولی انقباضی، رشد نقدینگی، افزایش نرخ بهره، کاهش سودآوری بنگاه‌های اقتصادی، ناترازی نظام بانکی، رشد اقتصادی وابسته به منابع طبیعی رو به افول، نرخ تورم، اختلاس‌های خرد و کلان و… را کجا پنهان کنیم تا جملاتمان خوش منظر بماند؟ اصلا مردم را چطور به مشارکت بخوانیم که باورمان کنند و اعتماد؟
امسال بیش از هر زمان دیگری دست رسانه‌ها بسته است و بازخوانی تجربه‌های موفق اقتصادی 45سال گذشته کافی نیست و ساحت اقتصاد را حفظ نمی‌کند. مردم دیگر وعده و آمار روی کاغذ نمی‌خواهند. اقتصاد سالم و موفق باید در سفره یک خانواده هویدا باشد. آقایان کاری کنید!