کتاب‌های درسی و تئوری دروغ‌پراکنی برای دانش‌آموزان
جعفر شاهرخی، جامعه‌شناس
«جمهوری اسلامی ایران با در اختیار داشتن امکانات و تجهیزات بهداشتی و درمانی پیشرفته و کادر درمانی متخصص، دلسوز و پرتلاش توانست جزو کشورهای برتر جهان در درمان بیماری کرونا باشد این در حالی است که در برخی کشورهای غربی حتی از پذیرش و درمان بیماران مسن نیز خودداری می‌شد».
درج این مطلب در صفحه 52 کتاب مطالعات اجتماعی پایه نهم، مدتی است سوژه محافل شده و در فضای مجازی و گفت‌وگوهای اجتماعی، منجر به طنزی تلخ شده است.
واضح است که کتاب‌های درسی، لازمه آموزش به حساب می‌آیند به همین خاطر دستگاه آموزش و پرورش، همه‌ساله هزینه زیادی صرف تحقیق، تألیف و چاپ کتب درسی می‌کند. به گفته مسئولان، ممکن است هرکتاب یک بیش از یک مؤلف داشته باشد و همچنین محتوای آن کتاب‌ها مورد تأیید کارشناسان و معلمان مربوطه باشد.
علاوه بر آن برخی کتاب‌ها برای پیشگیری از هرگونه غلط املایی و انشایی حدود هفت‌بار خوانده می‌شوند.
البته بخش‌های هنری، عکاسی، تصویرگری و غیره نیز برای غنای کتاب‌ها مورد استفاده قرار می‌گیرند. این‌ها همه و همه دست به دست هم می‌دهند تا دانش‌آموزان بدون دغدغه، کتاب‌های درسی را به عنوان یک سند علمی مورد اطمینان و آسیب‌ناپذیر در نظر بگیرند.
قطعاً درج این مطلب که ایران جزو کشورهای برتر جهان در درمان بیماری کروناست، از اعتماد به مباحث و قول‌های مسئولان مربوطه سرچشمه می‌گیرد. وعده‌هایی محکم همچون «ایران تا دو سه ماه آینده یکی از قطب‌های بسیار مهم تولید واکسن در منطقه و از صادرکنندگان مهم آن خواهد بود و یا آمادگی ایران برای کمک به کشورهای نیازمند نظیر هند و ونزوئلا و آمریکا» و هزار وعده دیگر که متاسفانه هیچ کدام عملی نشد و واقعیت چیزی دیگر است.
سیر صعودی این بیماری منحوس و افزایش چشمگیر مبتلایان متوفیان به جایی رسیده که وزیر مربوطه، نظام بهداشت را خسته، گرفتار و در خطر فروپاشی نامید.
چه کسی است که نداند و نپذیرد که مدیریت حوزه‌های، نظارت بر رعایت پروتکل ها، تزریق روحیه و امید، اعتماد اجتماعی، برنامه‌ریزی شایسته، اجرای مناسب و بروز با بهره گیری از تجربه کشورهای موفق، وظیفه مسئولان ذیربط است. طبیعتا بخش مهمی از دلیل سهل‌انگاری، خستگي، سردرگمی، بلاتکلیفی، عدم پاسخ به برخی مطالبات و سؤالات مردم، مربوط به حوزه بهداشت است.
در این گیر‌و‌دار، وجود مشکلات پیش رو، افزایش غیرقابل انتظار این بیماری، تعلیمات اجتماعی و در کنار آن سخندانی، بیان مصلحت، وعده و وعیدهای نادرست و دعواهای سیاسی و جناحی برخی مسئولان غیرمسئول را کجای دلمان بگذاریم؟
دانش‌آموزان پایه نهم در همین کشور و در همین اجتماع زندگی می‌کنند و بعضا جزو افرادی هستند که خانواده خود را بر اثر این بیماری از دست داده‌اند. فرزندان ما کودک هستند، اما کوچک نیستند مسائل را خوب مي‌فهمند. با خواندن این مطالب انتظار چه واکنشی از آن‌ها داریم؟
به قول انس آدام: «هیچ کس به تصویر نقاشی اعتماد نمی‌کند، مردم عکس را باور می‌کنند».
مدیران و مسئولان عزیز دولتمردان محترم :
چشم امید مردم که الحق و الانصاف شایسته بهترین و برترین خدمات اند، ملتمسانه به عینی شدن تصویری است که شما برای آن ها می‌کشید.
فرصت‌ها می‌گذرند، همچنانکه ابرها در گذرند. مراقبت کنیم تا بیش ازین شرمنده تاريخ نباشیم.
« ما بدان مقصد عالی نتوانیم رسید
هم مگر پیش نهد لطف شما گامی چند»