15 دقیقه تا مرگ
اعظم عباسپور
نازنین را که نگاه می‌کنی، ترس تمام وجودت را فرا می‌گیرد فقط می‌توانی بگویی «نزدیک نیا فاصله‌ات را حفظ کن». 23 سال دارد، اما یک دانه دندان هم در دهانش نیست، لاغر و تکیده است و به زور روی دو پایش ایستاده. چشم‌هایش به اصطلاح قدیمی‌ترها از کاسه بیرون زده است و نگاهش خیلی خیلی، وهم‌آور است. می‌گوید حالت چشمانش به خاطر استفراغ و زرداب بالا آوردن‌های مداوم بعد از مصرف است.
نازنین می‌گوید: «تا پارسال سانتافه سوار می‌شدم و امروز توی آشغال‌ها غذا می‌خورم، توی آشغال‌ها می‌خوابم، توی آشغال‌ها دنبال پول مواد. صبح تا شب توی آشغال‌ها وول می‌خورم».
«پدر و مادرم از خونه بیرونم کردند یه مقدار پس‌انداز داشتم خونه اجاره کردم و وسایل خریدم، اما اونم بخاطر تهیه مواد از دست دادم. روزی 300 هزار تومان فقط باید واسه این ماده کوفتی خرج کنم». از او می‌پرسم چه مخدری مصرف می‌کند که این همه هزینه‌اش بالاست؟ سکوت می‌کند و مدام به سرش می‌زند. می‌گوید: «چی بود اسمش؟ بازم یادم رفته، اسم خارجی داشت». هی به سرش با دست راست می‌زند و می‌گوید: «الان یادم میاد صبر کن».
چشم‌های بیرون از حدقه زده‌اش را به زمین دوخته است و فکر می‌کند یادش نمی‌آید، بعد یک دفعه خیلی بی‌رمق می‌گوید: «کیمیکال، آره اسمش کیمیکاله. 19 سال داشتم یکی از باغ‌های طرقبه مهمانی دعوت شده بودم یادم نمیاد، شهره دعوتم کرد یا پروانه؟کدوم دوستم دعوتم کرده بود؟» بعد بلند می‌خندد و ادامه می‌دهد: «آره، یادم اومد شهره بود تو مهمونی داخل سیگارم رو خالی کرده بود و توش کیمیکال ریخته بود. نمی‌دونم کدوم نوع کیمیکال ریخته بود؛ بنزوای خیابونی، اسکای…» دوباره سکوت می‌کند. پنج دقیقه منتظر می‌مانی، تا دوباره شروع کند به حرف زدن. نازنین بعد 10 دقیقه سکوت ادامه می‌دهد: «وقتی رتبه کنکورم اومد، مادرم تا سه روز سرکوفتم می‌زد، همش مسخره‌ام می‌کرد و قهقه می‌زد و می‌گفت رتبه 20 هزار، برو دختر عموت رو ببین، چه رتبه‌ای آورده 500. تو آدم نمی‌شی تو انگل جامعه می‌شی. هنوز حرف‌های مادرم مثل پتک هر روز رو سرم خراب می‌شه».
تو شب‌نشینی‌های دوستانه هفته‌ای یه پک می‌زدم، بعد هفته‌ای یه پک شد روزی یه پک، الان دو ساله مصرف سنگین دارم؛ یعنی هر روز بالای 3 گرم، بعضی وقتا که پول بیشتر دستم بیاد، روزی 10 پک و حتی 20 پک هم می‌زنم. تو رو خدا به همه بگید سمت کیمیکال نروند خیلی خطرناکه، حتی از ماده «سورچ» و «جوسک» هم بدتره. کیمیکال؛ یعنی هر روز تجربه مرگ و فلاکت… من پشیمونم، اما راه برگشتی ندارم پدر و مادر و دوستان و خانواده همه چیزم رو از دست داد
نازنین گریه می‌کند البته فقط صدای گریه‌اش را می‌شنوی، کمی شبیه زوزه کشیدن یک حیوان زخمی است اصلا اشکی از چشمانش نمی‌آید حتی یک قطره! صدایش ضعیفتر شده و به زور می‌شود حرف‌هایش را فهمید، اما ادامه می‌دهد: «برای فرار از رفتارهای مادرم بود که سمت کیمیکال رفتم؛ چون اون اوایل بعد مصرف 15 دقیقه مرگ و حالت سکته مغزی رو داشتم خیلی وحشتناک بود تا 15 دقیقه فلج می‌شدم و نمی‌شد روی پاهام بایستم. بعد یه مدت این حالت‌ها کمتر شد و مرحله بعدی موقع مصرف حالت تهوع داشتم و زرداب بالا می‌آوردم و بدنم خیس عرق می‌شد و بعد توهم و گریه‌های طولانی مدت. مرحله بعدی دل‌دردهای شدید داشتم و سردرد شدید انگار سرم خالی بود هیچی توش نبود و استخوان درد. وقتی تو آینه نگاه می‌کردم به خودم فحش می‌دادم فحش‌های خیلی بد. چند بار پدر و مادرم منو پیش روانپزشک بردند، اما دیگه فایده‌ای نداشت. چند ماه داروهای ضد اضطراب و ضدافسردگی شدید مصرف می‌کردم، اما دوباره می‌رفتم سمتش و روز از نو».
نازنین می‌گوید: «تو شب‌نشینی‌های دوستانه هفته‌ای یه پک می‌زدم، بعد هفته‌ای یه پک شد روزی یه پک، الان دو ساله مصرف سنگین دارم؛ یعنی هر روز بالای 3 گرم، بعضی وقتا که پول بیشتر دستم بیاد، روزی 10 پک و حتی 20 پک هم می‌زنم». نازنین با چشم‌هایی که از حدقه بیرون زده، غمگین نگاهت می‌کند و می‌گوید: «تو رو خدا به همه بگید سمت کیمیکال نروند خیلی خطرناکه، حتی از ماده «سورچ» و «جوسک» هم بدتره. کیمیکال؛ یعنی هر روز تجربه مرگ و فلاکت… من پشیمونم، اما راه برگشتی ندارم پدر و مادر و دوستان و خانواده همه چیزم رو از دست داد». نازنین گریه می‌کند، اشکی ندارد فقط صدایی شبیه زوزه یک حیوان زخمی دارد.
کیمیکال، مخدری بسیار قوی است که حدود 10 تا 12 سال پیش ساخته شده و به دلیل عوارض شدیدی که دارد متاسفانه بین جوانان بویژه در خانواده‌های مرفه محبوبیت زیادی پیدا کرده است. پیش از این مخدر سه ماده دیگر به نام‌های «آپولو»، «کوئین»، «آواتا» را که هیچ نشانه‌ای از مخدر و کانابیس بر روی آن نبود، وارد ایران شد و در اختیار جوانانی قرار گرفت که گمان می‌کردند این ماده، خطری برای آن‌ها ندارد.
جذابیت شکل و بسته‌بندی این ماده مخدر و پارتی و مهمانی‌ها و نوع موسیقی که برای مصرف این ماده استفاده می‌شود، باعث شده که این مخدر بین جوانان 18 تا 25 سال خیلی سریع محبوبیت پیدا کند.
بین طبقات مرفه مرگ و میر به دلیل مصرف کیمیکال کمتر شیوع دارد چرا که افراد ثروتمند؛ مواد بهتر و مرغوب تری استفاده میکنند که ناخالصی آن کمتر است، اما در طبقات ضعیفتر جامعه مصرف این مخدر با وایتکس و افزودنی‌های ناخالص باعث افزایش مرگ‌ومیر ناشی از مصرف این مواد می‌شود.
کیمیکال باعث می‌شود فرد دچار فلجی موقت یا کمای چند دقیقه‌ای شود، بطوری که بعد از مصرف برای مدت زمانی کوتاه همه چیز را فراموش می‌کند و دچار یک احساس خوشایند گذرا شود. سودجویان و دلالان بین جوانان این طور باب میکنند که کیمیکال، اعتیادآور نیست و بیشتر شبیه یک داروی آرام‌بخش عمل می‌کند، اما کیمیکال، مخدری بسیار اعتیادآور است و وابستگی شدید روانی و جسمانی به این ماده از همان اولین بار مصرف بوجود می‌آید. مصرف کیمیکال اختلالات گسترده‌ای بر سیستم عصبی مصرف‌کننده وارد می‌کند به طوری که خطر اوردوز و مرگ در اولین مصرف بسیار شایع و زیاد است.
مصرف‌کنندگان کیمیکال منزوی و بی‌مسئولیت می‌شوند
دکتر محمد اسماعیل‌زاده با تاکید بر اینکه مصرف کیمیکال فرد را منزوی و بی‌مسئولیت می‌کند، می‌گوید: مصرف‌کننده در ارتباطات اجتماعی خود با مشکلات زیادی مواجه شده بطوری که برای ترک مصرف باید تحت نظرکارشناسان روانشناسی قرار بگیرند.
این پزشک فعال در مراکز ترک اعتیاد ماده 16 عوارض ناشی از مصرف این ماده مخدر را اختلالات حافظه شدید، کما، فلجی قسمتی از بدن، اوردوز و مرگ اعلام می‌کند و ادامه می‌دهد: خواب پس از مصرف این ماده مخدر برای مصرف‌کننده بسیار جذاب است و همین موضوع باعث می‌شود فرد تحریک شود که دوباره این ماده را مصرف کند. البته عدم مصرف این ماده مخدر بر روی فشار خون تاثیر مستقیم داشته و اگر فرد این دارو را مصرف نکند دچار کاهش فشارخون و تشنج شده و باید داروی ضد تشنج مصرف کند.
تغییرات در DNA و ناباوری ناشی از مصرف
به گفته اسماعیل‌زاده، مصرف این مخدر معمولا افراد مصرف‌کننده را در طولانی‌مدت، منزوی و بی‌مسئولیت می‌کند، البته سرگیجه و حالت تهوع شدید، توهم دیداری و شنیداری، سفر در فضا و مکان‌های ناشناخته، سرخوشی و خنده‌های زیاد نیز از عوارض کوتاه مدت و بعد از مصرف می‌باشد. مصرف طولانی‌مدت این ماده مخدر باعث کاهش شدید میل جنسی در مردان و زنان می‌شود و البته تغییراتی که این مخدر در DNA می‌گذارد باعث ایجاد ناباروری در افراد می‌شود. مردانی که این ماده را مصرف میکنند هیچ گاه بچه‌دار نمی‌شوند.
وی با بیان اینکه «این ماده نوعی روان‌گردان از خانواده AM که همان ماریجوانای صنعتی است، چیزی که در گیاه شاهدانه و مشتقات آن مثل ماری‌جوانا باعث بروز حالاتی خاص می‌شود THC نام دارد که باعث بروز حالات روحی و روانی خاص در مصرف‌کننده می‌شود که البته مصرف صنعتی آن خیلی خطرناکتر از طبیعی آن است» تصریح می‌کند: با شروع دوره ترک و درمان اعتیاد باید مصرف این مخدر به طور کامل قطع شود؛ چرا که در غیر این صورت تمام تلاش‌ها بی‌فایده است. برای قطع مصرف و یافتن اراده بهتر است که فرد از مشاوره روانشناسی کمک بگیرد؛ چون ترک این ماده در سه مرحله امکان‌پذیر است که نشانه‌های ترک فیزیکی و جسمانی کیمیکال تا دوازده روز ادامه دارد که مرحله‌ای بسیار سخت است و فشار جسمی به فرد ترک‌کننده بسیار زیاد است. مرحله‌های بعدی فرد باید هدف خود را از ترک این مخدر مشخص کند و هر روز به خود یادآور شود که می‌خواهد مصرف این ماده را برای همیشه کنار بگذارد و ترک کند.
اعتیاد در تمام لایه‌های اقتصادی -اجتماعی کشور به صورت یکسان وجود دارد، اما متاسفانه آنچه به چشم دیده می‌شود و بین مردم باب شده این است که تعداد معتادان در جمعیت فقیر جامعه بیشتر است این تفکرات به خاطر این باب شده چرا که اقشار ضعیفتر خیلی زودتر بی‌خانمان شده و آواره خیابان‌ها می‌شوند، اما افرادی که ثروتمند بوده و در منازل خود از این مواد استفاده میکنند، دیده نمی‌شوند و حقیقت آن است که اعتیاد اختصاص به اقشار فقیر ندارد و در همه اقشار جامعه وجود دارد.