چرا باید پرورش نوجوان را به خود واگذار کرد؟
حامد قدسی، روانشناس
وقتى صحبت از تربيت مى‌شود بايد دقت داشت كه آیا با نوجوان روبه‌رو هستيم يا كودك. تربيت كودك با تربيت نوجوان كاملا متفاوت است.
تربيت نوجوان بسيار حساس‌تر است. نيازهاى نوجوان بسيار متفاوت‌تر است؛ غرور نوجوان، نيازهاى بسيار او مخصوصا نياز به احترام او، مخالفت‌جويى‌هایش، تضادهاى بي‌شمار فكرى او، نياز به آزادى، ارتباطات اجتماعى، آرزوها و روياهاى آينده وی همه و همه پرورش او را سخت‌تر مى‌سازد به گونه اى كه من معتقدم، بايد پرورش نوجوان را تا اندازه بسيارى به خودش واگذار كرد و از مداخله‌هاى مستقيم براي درست رشد دادن او به طور جدى پرهيز كرد.
وقتى صحبت از تربيت مى‌شود ابتدا بايد دقت داشته باشيم كه با چه كودك و چه نوجوانى رو به‌رو هستيم. شخصيت هر كودك و هر نوجوانى با دیگران بسيار متفاوت است. پس نمى‌توان نسخه مشابهى را براي همه كودكان و نوجوانان پيچيد. لازم به ذكر است مقايسه كودكان و نوجوانان با يكديگر آسيب‌هاى مخربى به ذهن و روان آنان وارد مى‌کند.
زمانى كه صحبت از تربيت مى‌شود بايد دقت داشته باشيم كه خودمان به عنوان الگوى كودك و نوجوان خود تا چه اندازه به خودسازى و سلامت رفتارى خودآگاه هستيم؛ پس تربيت يعنى كه خود را ساختن. بعد از آن بر ديگرى پرداختن؛ به همين دليل است كه روانشناسان بيشتر مواقع به جاى كار كردن روى كودك و نوجوان ساعات زيادى را براى تغيير شخصيت و حالات روانى پدر و مادر كودك و نوجوان در اتاق مشاوره صرف مى‌کنند.