وقتی خیری در گم‌نامی مدرسه می‌سازد؛
علی علی‌نژاد
گفت‌وگو را با شکرگذاری آغاز می‌کند و شاید این شاه‌بیت گفت‌وگوی ما می‌شود. او قدردان نعمت‌هایی است که خداوند به او داده و شکرگذار از نعمت‌های خداوند و هم‌جواری امام رضا (ع) است.
او متولد روستای خیرآباد بالاجام تربت‌جام در سال 1332 است. تا 1344 نیز در این روستا ساکن بوده و پس از آن به صالح‌آباد مهاجرت می‌کند و تا 1366 در این شهر می‌ماند. دوران پیش از انقلاب را در کنار جوانان انقلابی این شهر می‌گذراند و سال 1364 برای دوران دفاع مقدس راهی جبهه‌های نبرد و دفاع از وطن می‌شود.
البته در هیچ اداره‌ای استخدام نبوده، بلکه مغازه فروشگاه لوازم یدکی و تعمیرگاه خودرو و موتورسیکلت داشته است تا این که سال 1366 به مشهد مهاجرت می‌کند. گفت‌وگوی «صبح امروز» را با محمد اصلی می‌خوانید.
اولین مدرسه را در زادگاه خود ساختید؟ انگیزه شما از ساخت این مدرسه چه بود؟
زمانی که مدرسه را ساختم سال 82 بود. آن زمان دانش‌آموزان در سه نوبت به مدرسه می‌رفتند و به شدت کلاس درس نیاز داشتند. نبود کلاس درس، دانش‌آموزان را رنج می‌داد و می‌دانستم که مشارکت در مدرسه‌سازی از هر امر خیر دیگر واجبتر است. علاوه بر این معتقدم برای پیشرفت هر فرد و جامعه آموزش امری ضروری است و راه سعادت و پیشرفت فرد و جامعه از اول دبستان آغاز می‌شود.
چرا اجازه ندادید مدرسه به نام شما باشد؟
سال 1338 یا 1339 بود که اولین مدرسه در خیرآباد جام افتتاح شد. معلمی داشتیم به نام آقای اسدی که سه اتاق از یک خانه اربابی را برای تدریس استفاده می‌کرد، ولی الان در خیرآباد جام، مدرسه‌ای به نام دکتر حسابی دارند که با بهترین کیفیت ساخته شده است.
وقتی دیدم که در این روستا به مدرسه نیاز دارند یک شبانه‌روز ملک پدری را فروختم که 50 درصد هزینه ساخت مدرسه تامین شد و 50 درصد دیگر را هم از محل اندوخته‌ای که خدا به من داده بود، هزینه کردم
به عنوان فردی که با تمام وجود نیاز به مدرسه را در آن دوران حس کرده بودم و به خوبی به این نیاز واقف بودم، برای ساخت مدرسه گام برداشتم و با وجود این که آموزش‌وپرورش اصرار داشت که به نامم باشد، اما قبول نکردم چون دوست داشتم گمنام بمانم.
چه شد که در روز افتتاح مدرسه در خیرآباد ساخت نمازخانه را هم تعهد کرده و ساختید؟
بعد از افتتاح مدرسه، شور و اشتیاق دانش‌آموزان را که دیدم به وجد آمدم و خوشحالی غیرقابل وصفی وجودم را فرا گرفت. نماز جماعت در حیاط مدرسه برگزار شد، همانجا برای ساخت نمازخانه‌ای به مساحت 100 مترمربع اعلام آمادگی کردم و آن را ساختم. هنوز هم خوشحالم که توانستم این کار را انجام دهم.
هزینه ساخت مدرسه را از کجا تامین کردید؟
خانواده ما همیشه در امر خیر کمک می‌کردند. وقتی دیدم که در این روستا به مدرسه نیاز دارند یک شبانه‌روز ملک پدری را فروختم که 50 درصد هزینه ساخت مدرسه تامین شد و 50 درصد دیگر را هم از محل اندوخته‌ای که خدا به من داده بود، هزینه کردم.
در مشهد هم مدرسه‌ای در حال ساخت دارید؟
در حال حاضر دومین مدرسه‌ام را در منطقه حجاب 73 مشهد برای دانش‌آموزان استثنائی می‌سازم. علاوه بر این 95 متر مربع فضای آموزشی برای دانش‌آموزان استثنائی در همان محل در دستور کار قرار دارم و تاکنون برای این فضای ورزشی نیز 470 میلیون تومان هزینه کرده‌ام.
برای سومین مدرسه هم برنامه‌ای دارید؟
به یاری خدا بعد از عید نوروز و در سال آینده ساخت سومین مدرسه را در منطقه سیدی مشهد برای دانش آموزان این منطقه شروع می‌کنیم.
تاکنون دیگران را هم به ساخت مدرسه تشویق کرده یا می‌کنید؟
به واسطه اعتمادی که مردم به بنده دارند، کمک‌های افراد را در مسیر امر خیر مصرف می‌کنم. درحال حاضر نظر دارم دوستان و نزدیکان را به مدرسه‌سازی تشویق کنم، البته بعد از این که مدرسه اول را ساختم دایی‌ام، ملکی را فروخت و مدرسه‌ای ساخت.
خانواده شما نسبت به این که در مدرسه‌سازی سرمایه‌گذاری می‌کنید مخالفتی ندارند؟
خانواده‌ام نه تنها مخالفتی ندارند، بلکه دامادم مشارکت می‌کند و دیگر فرزندان نیز در ساخت مدرسه کمک می‌کنند. زندگی را با همسرم از صفر شروع کرده‌ام و همسرم همیشه همراه و یاورم در زندگی بوده است.
خدمات این نیک مرد تنها به مدرسه‌سازی محدود نمی‌شود او در این سال‌ها مسجدی با 1200 متر مربع زیربنا در منطقه کم‌برخوردار جاده سیمان مشهد ساخته است که در آنجا مهدالرضا راه‌اندازی کرده و بدون دریافت حتی یک ریال کودکان را در مهدکودک می‌پذیرد.