قدم های معیوب
سرویس اجتماعی همه ما بدون آنکه به برخی از حرکات خود بیاندیشیم ناخودآگاه آن‌ها را انجام می‌دهیم. درواقع انجام آن‌ها تبدیل به عادت شده است مثل غذا خوردن، نشستن، خوابیدن و راه رفتن. اما جالب اینجاست که بی‌دقتی به این عادت‌های روزمره می‌تواند آسیب‌های جدی به بدن ما وارد کند به طوری که تبعات آن تا بلندمدت همراه ما باشد.
به گزارش روزنامه «صبح امروز» باید بدانیم که ایجاد تغییراتی در این عادت‌ها با توجه به پیشرفت دانش امری بسیار ضروری است. یکی از این عادت‌ها راه رفتن است که برخی با انجام حرکات اشتباه در راه رفتن دردهای زیادی را متحمل می‌شوند. در همین راستا با مهسا ایزدخواه، کارشناس‌ارشد آسیب‌شناسی ورزشی در رابطه با آسیب‌هایی که راه رفتن اشتباه می‌تواند به بدن وارد کند، اظهار می‌کند: راه رفتن به عنوان یک فعالیت عضلانی مستمر در شکل‌گیری وضعیت بدنی افراد، به‌ویژه کودکان و نوجوانان تاثیر فراوانی دارد در مقابل وضعیت بدنی آن‌ها نیز می‌تواند به‌گونه‌ای متقابل نحوه راه رفتن آن‌ها را تعیین کند.
ضعف عضلانی؛ عاملی منفی برای راه رفتن صحیح
به گفته وی عوامل زیادی راه رفتن مناسب را تحت‌تأثیر خود قرار داده و باعث ایجاد اختلال در این امر می‌شود از جمله ضعف و نبود قدرت کافی در عضلات اصلی؛ درواقع زانوهای خمیده و شل به دلیل ضعیف بودن عضلات جلوی ران در ایجاد انقباض موثر به وجود می‌آید، این ضعف موجب می‌شود تا فرد نیروی کافی برای جدا شدن پا از زمین هنگام راه رفتن نداشته باشد، همچنین ضعف عضلات پشت ساق پا هم عامل دیگری است که راه رفتن را با مشکل روبه‌رو می‌کند؛ بنابراین ضعف عمومی عضلات علاوه بر صحیح راه رفتن بر سرعت آن هم تاثیر منفی می‌گذارند.
ایزدخواه با بیان اینکه «بالا بودن مرکز ثقل(تعادل) آدمی، دو پا بودن و سطح اتکای کم، راه رفتن انسان را از سایر حیوانات متمایز می‌کند» خاطرنشان می‌کند: این وضعیت هرچند جابه‌جایی را راحت می‌کند، اما حفظ تعادل را مشکل‌تر کرده و کارکرد عضلات و فشار وارده بر استخوان‌ها را افزایش می‌دهد. به‌طور کلی راه رفتن شامل دو مرحله می‌شود. مرحله‌ای که پا روی زمین است و مرحله‌ای که پای دیگر در هوا معلق است.
این کارشناس آسیب‌شناسی ورزشی بیان می‌کند: بطور کلی در یک پا، هنگام راه رفتن به مرحله‌ای که پا زمین را لمس می‌کند تا مرحله‌ای که آن را ترک می‌کند مرحله‌ی حمایت گفته می‌شود و به مرحله‌ای که همان پا در وضعیت معلق در هوا قرار داشته و تماسی با زمین ندارد، مرحله نوسان می‌گویند. مرحله‌ای که هر دو پا همزمان روی زمین قرار دارند مرحله حمایت دوگانه نام دارد. در راه رفتن‌های سریع، زمان مرحله‌ی حمایت دو گانه کمتر است و در دویدن‌ها این مرحله اصلا دیده نمی‌شود؛ همچنین در راه رفتن‌های کند بر مقدار آن افزوده می‌شود.
روش راه رفتن صحیح چیست؟
وی ادامه می‌دهد: بهترین نوع راه رفتن زمانی است که هنگام گام‌برداری، مرکز ثقل بدن(مرکز تعادل بدن) حدودا اطراف ناف قرار دارد بایستی حدود 4-5 سانتی‌متر به بالا و پایین و حدود چهار سانتی‌متر به جلو و عقب برود به همراه خم و راست شدن آهسته و هماهنگ مفاصل که باعث ایجاد حرکتی نرم بشود. به این معنا که در هنگام راه رفتن گام‌هایمان جهش نداشته باشد و یا بدن به سمت چپ و راست مایل نشود همچنین قدم‌هایمان خیلی هم کوتاه و کوچک نباشد.
ایزدخواه با بیان اینکه «در راه رفتن میزان خم شدن زانو و مچ پا اهمیت زیادی دارید» تشریح می‌کند: هنگام برخورد پاشنه به زمین، زانو در حالت کاملا باز قرار می‌گیرد و بعد آن حدودا به ۲۰ درجه می‌رسد. زاویه مچ پا، زمانی‌که پاشنه به زمین می‌رسد حدود ۹۰ درجه و در مرحله قرارگیری کف پا روی زمین بیشتر از ۹۰ درجه می‌شود. با تاب خوردن مخالف دست‌ها با پا، مرکز ثقل جابه‌جایی کمتری پیدا می‌کند و ثبات بیشتری حفظ می‌شود.