مدرسه‌سازی کنید تا فرهنگ زنده بماند
علی علی‌نژاد
حاج حسن حیدرعلی در سال 1322 و لیسانس ادبیات فارسی دارد و در رشته الهیات نیز در خارج کشور تحصیل‌کرده است به همین دلیل اشعار زیادی از مولانا و حافظ می‌خواند و معرفت‌شناختی پایه اصلی اهدافش در مدرسه‌سازی است. حیدری از علت بازگشتش به ایران و توسعه فرهنگی که همیشه به دنبال آن بوده، می‌گوید.
از چه زمانی تصمیم گرفتید که خیر مدرسه‌ساز شوید؟
از زمانی که جوان بودم در نظر داشتم که این کار را انجام دهم و خداوند هم امکاناتی به خانواده‌ام عطا کرده که تصمیم گرفتم آن را در راه مدرسه‌سازی هزینه کنم. زمانی که در اروپا و آمریکا زندگی می‌کردم متوجه این موضوع که بین ما و آن‌ها از نظر عاطفی و فرهنگی تفاوت وجود دارد. درواقع فرزندان بیشتر آن‌ها از خانواده جدا می‌شوند و شرایطی متفاوت با ایران دارند. برای همین به ایران برگشتم چون توسعه فرهنگی که مدنظر دارم آنجا وجود ندارد و دیگر این‌که از عواطف ریشه‌ای جدا می‌شد. هر چند از حدود 40 سال قبل تاکنون کمک‌های غیرمستقیم به مدارس آموزش‌وپرورش داشته‌ام.
اولین مدرسه را کجا ساختید؟
6-7 سال پیش سه مدرسه در سیستان‌وبلوچستان ساخته و به آموزش‌وپرورش اهدا کردم. دو سال قبل هم یک مدرسه در روستای فریزی مشهد اهدا کردم.
چرا مدرسه‌سازی را انتخاب کردید؟
چون معتقدم نتیجه و حاصل عمر افراد فرهنگ است و مدرسه‌سازی وظیفه‌ای است که باید انجام می‌دادم، این وظیفه هر انسانی است که آنچه توانایی دارد در خدمت خلق قرار دهد. معتقدم با خرافات به‌جایی نمی‌رسیم بلکه این علم و منطق است که موجب پیشرفت انسان می‌شود، هدف از خلقت انسان این است که به معارف دست پیدا کند. از کودکی امور خیریه ازجمله مدرسه‌سازی را دوست داشتم چون پدرم در امر خیر مشارکت داشت و از تجار بزرگ ایران و کارخانه‌دار بود، هم‌اکنون هم خیریه‌ای راه‌اندازی کرده‌ایم و به نیازمندان کمک می‌کنیم.
نکته اینجاست مدارس فعلی با مدارس 40-50 سال قبل قابل‌مقایسه نیستند چون با کمک خیرین مدرسه‌ساز، مدارسی که نیاز به تعمیر داشته، بازسازی شدند و در بسیاری از مناطق که مدرسه نداشته‌اند ساخته‌شده است.
آخرین مدرسه‌ای که در حال ساخت دارید چه وضعیتی دارد؟
برای مدرسه جدید 8 میلیارد تومان پیش‌بینی‌شده است و از چند روز دیگر پرداخت‌های مالی شروع می‌شود.
موقع افتتاح مدرسه‌ای که می‌سازید چه حسی دارید؟
برای افتتاح مدرسه فریزی جشن گرفتند دانش‌آموزان دختر در مدرسه آنقدر شادی می‌کردند که من نیز سرشار از شادی و سرور شدم. بهترین روز زندگی‌ام بود.