از نظر مسئولان تئاتر و سینما تفنن است!
سرویس فرهنگ
لیلی رشیدی در تاریخ ۳۱ تیر ۱۳۵۲ در تهران متولد شد. وی فارغ‌التحصیل مترجمی زبان فرانسه و بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون است. لیلی فرزند داوود رشیدی و احترام برومند، خواهرزاده مرضیه برومند کارگردان و بازیگر و راضیه برومند گوینده، بازیگر تلویزیون و تئاتر، نویسنده و عروسک‌گردان است. او تنها یک برادر به نام فرهاد رشیدی دارد که دانشمندی ایرانی- سویسی است. وی تاکنون در فیلم‌های سینمایی و تلویزیونی و تئاترهای مختلفی به ایفای نقش پرداخته است که از آن ها می‌توان به فیلم‌های سینمایی دل شدگان، نوک برج، عرق سرد و همچنین سریال‌های «همه بچه‌های من» و «قصه‌های تابه‌تا» اشاره کرد. لیلی رشیدی با سریال تلویزیونی «زی‌زی گولو» در دهه هفتاد شمسی که برای کودکان ساخته شده بود در جامعه هنری ایران شناخته شد.
مدیران فرهنگی باید به وظایف خود عمل کنند
اکنون نیز این بازیگر مشغول بازی در نمایش «در انتظار گودو» بود که به دلیل تعطیلی تئاتر و سینما، از اجرای این نمایش باز ماند. این در حالی است که این نمایش در فضای باز باغ کتاب اجرا می‌شد.
رشیدی در گفتگو با ایسنا انتقادات خود را درباره کم‌توجهی به تئاتر و هنرمندان آن در دوران کرونایی مطرح و تاکید کرد: مدیران فرهنگی باید به وظایف خود عمل کنند و راه چاره‌ای برای این وضعیت بیندشیند.
او در آغاز توضیح داد: در اینکه شرایط خاص است و کرونا تمام مشاغل را تحت تاثیر قرار داده، هیچ شکی نیست ولی در این وضعیت، تعطیلی چند باره تئاتر و سینما جای تاسف و تعجب دارد.
چرا مسئولان ما برسی نمی‌کنند که کشورهای دیگر در این دوره چه می‌کنند؟ به هر حال تئاتر بودجه تولید دارد و این بودجه می‌تواند صرف ساخت سالن‌های سرباز شود
لیلی رشیدی با اشاره به ویژگی‌های تئاتر به عنوان هنری زنده اضافه کرد: بسیاری از مشاغل نمی‌توانند خود را با وضعیت کرونایی تطبیق دهند ولی تئاتر این مزیت را دارد که می‌تواند خود را با شرایط روز و وضعیت اجتماعی هماهنگ کند.
تئاتر شغل ماست
این بازیگر با ارایه توضیحاتی درباره مراحل تمرین و آماده سازی نمایش«در انتظار گودو» که با کارگردانی امیررضا کوهستانی اجرا می‌شد، یادآوری کرد: از همان ابتدا که تصمیم به اجرای این نمایش گرفتیم، شرایط کرونایی را مد نظر قرار دادیم و اجرای‌مان را در فضای باز طراحی کردیم. نمایش ما با رعایت همه پروتکل‌های بهداشتی اجرا می‌شد؛ فاصله اجتماعی، الزام ماسک زدن و اجرا در فضای باز، سلامت گروه و تماشاگران را تضمین می‌کرد.
رشیدی تاکید کرد: تئاتر شغل ماست و باید بتوانیم مانند دیگر مشاغل، به فعالیت‌مان ادامه بدهیم و واقعا این پرسش در ذهن همه هنرمندان تئاتر وجود دارد که آیا تئاتر از مکانی مانند مترو خطرناک‌تر است؟
چرا متوجه نیستند تئاتر شغل ماست و چگونه است که مدام و براحتی آن را تعطیل می‌کنند؟ مگر می‌توان مثلا بازار تهران را که لبریز از جمعیت است، تعطیل کرد و مانع کسب درآمد بازاریان شد
او با بیان اینکه افراد زیادی از راه تئاتر گذران زندگی می‌کنند، افزود: عوامل تئاتری بسیار پرشمار هستند. گرچه فقط بازیگران به واسطه حضور روی صحنه دیده می‌شوند ولی پشت صحنه تئاتر هم، افراد زیادی مشغول به کار هستند و حالا شغل همه آنان به خطر افتاده و منبع درآمدشان رو به نابودی است.
رشیدی که پیش‌تر هم از بی‌توجهی وزیر بهداشت به هنرمندان تئاتر به عنوان یکی از مشاغل آسیب‌دیده از کرونا ابراز شگفتی کرده بود، یادآوری کرد: بی انصافی است که تئاتر را جزو مشاغل آسیب‌دیده در دوران کرونایی به حساب نیاوردند و نمی‌آورند. همان زمان که وزیر بهداشت نامی از ما نیاورد، باید می‌فهمیدیم از نظر مسئولان تئاتر و سینما تفنن است.
چگونه براحتی تئاتر را تعطیل می‌کنند؟
بازیگر نمایش«بی‌تابستان» خاطرنشان کرد: چرا متوجه نیستند تئاتر شغل ماست و چگونه است که مدام و براحتی آن را تعطیل می‌کنند. مگر می‌توان مثلا بازار تهران را که لبریز از جمعیت است، تعطیل کرد و مانع کسب درآمد بازاریان شد و حال آنکه بازار نمی‌تواند خود را با شرایط کرونا تطبیق بدهد.
لیلی رشیدی با ابراز تاسف از کم‌توجهی مسئولان به معیشت هنرمندان تئاتر ادامه داد: آنقدر حمایت نشده‌ایم که این موضوع را به عنوان یک اصل پذیرفته‌ایم. اصلا حمایت نمی‌خواهیم ولی جلوی کارمان را هم نگیرید.
وی افزود: این وضعیت سبب می‌شود که گاهی فکر کنیم شاید دوست ندارند تئاتر داشته باشیم و دنبال بهانه می‌گردند.
کارگردان نمایش «اسم» با بیان اینکه لازم است تجربیات دیگر کشورها را در دوران کرونا مطالعه کنیم، اضافه کرد: چرا مسئولان ما برسی نمی‌کنند که کشورهای دیگر در این دوره چه می‌کنند. به هر حال تئاتر بودجه تولید دارد و این بودجه می‌تواند صرف ساخت سالن‌های سرباز شود. خوب است یک بار هم مسئولان پیشنهاد دهنده باشند و راهی برای نجات از این وضعیت بیابند. چرا که به عنوان مسئولن فرهنگی کشور وظیفه رسیدگی به این وضعیت را دارند.
در هیچ موردی به تئاتر کمک نشد
او به اشاره به هزینه‌ای که گروه اجرایی نمایش «در انتظار گودو» برای آماده‌سازی فضای باز باغ کتاب متقبل شده است، ادامه داد: ما سکو زدیم و تمهیدات دیگری اندیشیدم تا گروه اجرایی و تماشاگران‌مان در امان باشند ولی چرا مسئولان به جای اینکه کمک کنند و در هوای سرد دست‌کم گرمایش این فضا را بر عهده بگیرند، اجرای ما را تعطیل کرده‌اند.
لیلی رشیدی ابراز تاسف کرد: در هیچ موردی نه تنها به تئاتر کمکی نشد، بلکه جلویش را هم گرفتند و این پرسش جدی وجود دارد که چگونه باشگاه‌ها ورزشی بسیار بزرگ در همین هفته‌های محدودیت‌های کرونایی به فعالیت خود ادامه می‌دهند. باشگاه‌های ورزشی بزرگ که قوطی کبریت نیستند که پنهانی فعالیت کنند. این تناقض‌ها واقعا حیرت‌انگیز است.