تولد انسانی خاص با کروموزومی اضافه به نام عشق

منیژه قهرمانی

تولد فرزند برای والدین بسیار لذت‌بخش است، مسئولیت انسانی را قبول کرده و تمام عمر در جهت رشد و پرورش فرزند خود تلاش می‌کنند تا بهترین انسان را تحویل جامعه بدهند. مثل همه اتفاق‌های پیش‌بینی نشده زندگی گاهی در این مسیر تفاوت‌هایی بوجود می‌آید که گاه مسیر رشد و پرورش فرزند با سختی‌هایی مواجه می‌شود که والدین در قدم اول برای پذیرش دشواری زیادی را متحمل می‌شوند.
تولد فرزندی با یک کروموزم اضافه جزو این موارد است که برحسب نشانگانی که دارند «سندرم‌داون» نامیده می‌شوند. در حال حاضر با اطلاعاتی که افراد از محیط‌های آموزشی، فضای مجازی، صداوسیما و… دارند شناخت بهتری نسبت به این تفاوت به دست آورده‌اند.
فرزند دارای نشانگان «سندروم‌داون» در ظاهر خود دارای نشانه‌هایی است که او را متفاوت از بقیه می‌کند و پزشک در لحظه تولد متوجه آن می‌شود. چشمانی مورب، ابروهایی کشیده، بینی کوچک و بدنی شل‌تر نسبت به نوزاد عادی، دست‌های کوتاه، خطوط نامنظم کف دست، انگشت کوچک دست یک –که به اندازه یک بندونیم است- از تفاوت‌های این دست از افراد است. همچنین مشکل قلبی، ریوی، گوارشی، مشکل تیرویید، کاتاراکت نوزادی و… در بعضی از نوزادان با نشانگان داون وجود دارد. هر چند که همه نوزادان تمام این علایم را ندارند، اما در برخی کمتر و در برخی شدت وجود چنین علایمی بیشتر است.
در حال حاضر با پیشرفت علم و تکنولوژی می‌توان در دوران جنینی تشخیص داد که نوزاد دچار سندرم‌داون هست یا نه که. هر چند گاهی پزشکان و آزمایش‌ها دچار خطا می‌شوند و ما هنوز در جامعه شاهد به دنیا آمدن این دسته از انسان‌های بامحبت هستیم. قدم اول پس از به دنیا آمدن نوازاد با نشانگان داون اطلاع دادن به والدین است که اگر این امر، توسط فردی متخصص و آگاه انجام شود والدین دچار تشویش، نگرانی و ناامیدی نخواهند شد و مسئولیت فردی را می‌پذیرند که کار و حمایت بیشتری را برای شکوفا شدن می‌طلبد.
پذیرش فرزند، نکته دیگری است که بسیار اهمیت دارد. درواقع زمانی که والدینی فرزند خود را آن‌گونه که هست با هر شرایط بپذیرن،د طوری او را پرورش می‌دهند که به صورت ناخوداگاه جامعه نیز چنین فردی را با این ویژگی خاص، پذیرا می‌شود. در این راستا نیاز است تا والدین پس از آگاهی مناسب در مورد این تفاوت فرزندشان، باید سعی کنند اطلاعات خود را در این زمینه افزایش دهند، کتاب هایی مطالعه کنند که به آن‌ها کمک کند تا بهتر در مسیر آموزش‌وپرورش فرزند خود قرار بگیرند.
همچنین نیاز است با نظر پزشک متخصص سلامتی جسمی فرزند خود را –وضعیت قلبی، ریوی، دستگاه گوارش، تیرویید و…- بررسی کنند و اگر مشکلی وجود داشت درمان را شروع کنند. پس از آن بایستی مراحل توانبخشی فرزند خود را پیش بگیرند. درواقع باید کمک کرد تا کودک مراحل رشد حرکتی را طی کند و کاردرمانی، گفتاردرمانی، بازی‌درمانی و مشاوره والدین را در زمان مناسب خودش انجام داد تا تأخیرها به حداقل برسد.
باید توجه داشت آنچه که از همه مهمتر است رفتار اجتماعی و ارتباط درست است. زمانی که والدین بتوانند مسیر آموزش‌وپرورش فرزند خود را به شیوه‌ای درست پیش ببرند با همه سختی‌ها و پستی و بلندی‌هایی که این راه دارد با دیدن پیشرفت فرزندشان لذت وصف ناشدنی را حس خواهند کرد و دیگر از آن ترس، نگرانی و ناامیدی خبری نیست؛ چراکه انسانی مستقل تربیت کرده‌اند که مهارت زندگی کردن را دارد و با اندک حمایتی به بهترین نحو زندگی می‌کند. ما انسان‌ها باید تفاوت‌ها را بپذیریم و در کنار هم با مهربانی و در صلح و آرامش زندگی کنیم. متأسفانه دنیای امروز زیبا نیست، اما باید شروع کنیم و امیدوار باشیم که با عشق ورزیدن به یکدیگر می‌توانیم آن را زیبا کنیم.