شکاف در اردوگاه جمهوری خواهان

درحالی که تا انتخابات ریاست جمهوری آمریکا حدودا پنج ماه باقی مانده است، دونالد ترامپ درگیر بحران‌های متعددی شده و محبوبیت وی کاهش قابل توجهی یافته است. برخی تحلیلگران معتقدند که موقعیت ترامپ در ماه‌های باقی مانده بهتر نخواهد شد. در بحبوحه بحران‌های چند وجهی آمریکا، روند انتشار نتایج نظرسنجی‌ها درباره انتخابات ریاست جمهوری آمریکا شدت گرفته است. اغلب این نظرسنجی‌ها از کاهش محبوبیت ترامپ و افزایش محبوبیت رقیبش جو بایدن، حکایت دارند. یکی از جدیدترین نظرسنجی‌ها درباره میزان محبوبیت، نظرسنجی موسسه گالوپ بود. این موسسه در 10 ژوئن نتایج یک نظرسنجی جدید را منتشر کرد که نشان داد محبوبیت ترامپ کاهش یافته و به 39 درصد رسیده است. کمی پیش از گالوپ، موسسه ایپسوس نیز نتایج نظرسنجی خود را منتشر کرد که در این نظرسنجی هم محبوبیت ترامپ 39 درصد بود. به طور کلی، در اکثر نظرسنجی‌هایی که در دهه اول ماه ژوئن انجام شده اند، محبوبیت ترامپ بین 39 تا 43 درصد بوده است. با این وجود بسیاری از کارشناسان معتقدند که در صورت فروکش کردن دو بحران کرونا و نا آرامی های پس از کشته شدن جورج فلوید، شهروند سیاه پوست، به دست یک افسر پلیس، ترامپ فرصت کافی جهت بازسازی شرایط و تغییر وضعیتش در نظرسنجی ها را دارد. چندی پیش محمد جواد ظریف، وزیر امور خارجه کشورمان هم در یک اظهار نظر غیر معمول شانس ترامپ را برای پیروزی در انتخابات نوامبر بیش از 50 درصد دانست. این در حالی است که ترامپ با یک مشکل دیگر نیز دست به گریبان است و آن عدم حمایت بعضی از هم حزبی هایش در انتخابات از او می باشد. دونالد ترامپ در سال 2016 در میان صف طویلی از مخالفان جمهوری‌خواه و بازنشستگان ارتش توانست فاتح انتخابات شود، این در حالیست که در سال 2016 یک چیز مشخص بود و اینکه رهبران ارشد جمهوری‌خواه علیه ترامپ موضع بگیرند عجیب نبود. آن‌ها به هر حال احتمال می‌دادند دونالد در انتخابات پیروز نخواهد شد و شرایط رقیب هم به‌گونه‌ای نیست که برنامه کاری آن‌ها به خطر بیفتد، اما کارزار انتخاباتی سال 2020فرق می‌کند. مخالفت با رئیس‌جمهور مستقر به معنای به خطر انداختن اولویت‌های سیاسی خود است، مانند انتصاب قضات محافظه‌کار، حفظ مقررات تجاری مناسب و کاهش‌ مالیاتی و در نهایت تحمل خشم فوران‌کرده دونالد ترامپ. این موارد باعث می‌شوند، جمهوری‌خواهان نتوانند مانند سال 2016 از دونالد ترامپ انتقاد کنند و علیه وی موضع بگیرند. در حال حاضر برخی از نخبگان حزب جمهوری‌خواه بر علیه ترامپ شوریده‌اند. برجسته‌ترین مخالف ترامپ، جورج بوش پسر است که رئیس جمهور اسبق محسوب می‌شود، از سویی کالین پاول وزیر اسبق خارجه و میت رامنی سناتور فعلی از جمله افراد دیگری هستند که با رئیس جمهوری فعلی آمریکا مخالف هستند، این شکاف در حزب جمهوری‌خواه می‌تواند به ضرر ترامپ تمام شود، اما اینکه این موضوع چقدر اثر گذار باشد، متغیر خواهد بود. احزاب در آمریکا به مانند بریتانیا منضبط نیستند، در بریتانیا اعضای دو حزب محافظه‌کار و کارگر تحت هر شرایطی از حزب متبوعشان حمایت خواهند کرد، اما در آمریکا اینگونه نیست، افراد چه در موقع انتخابات مختلف و چه در زمان رای دادن در کنگره و سنا به میل خود رفتار می‌کنند، مانند عملی که رامنی در قضیه استیضاح ترامپ انجام داد و علیه او عمل کرد. این قضیه از زمان نامزدی ترامپ در سال 2016 آغاز شد و علیرغم اینکه سران حزب جمهوری‌خواه به دنبال آن بودند که وی را از میدان به در کنند، اما به دلیل ساختار این حزب موفق به انجام آن نشدند، الان نیز صدای این اعتراضات علیه ترامپ نمی‌تواند زیاد جایگاه او را متزلزل کند، زیرا که هنوز ترامپ حمایت قاطبه جمهوری‌خواهان را دارد، او الان سعی می‌کند به میل طرفداران و بدنه رای خود عمل کند و زیاد کاری به مخالفت‌های اینچینی ندارد. در حال حاضر او به دنبال آن است تا پایگاه رای خود را تثبیت کند و بتواند با پشتوانه محکم‌تری در انتخابات حضور پیدا کند، البته ذکر این نکته ضروری است، تا زمانیکه بدنه رای ترامپ از او حمایت کند، نمی‌توان گفت که جایگاهش متزلزل شده است. دو حزب جمهوری خواه و دموکرات از یک نظر تفاوت اساسی با هم دارند، جمهوری‌خواهان یک حزب توده‌گرا هستند ولی دموکرات‌ها نخبه‌گرا به شمار می‌روند، همین عامل نیز باعث پیروزی ترامپ و شکست سندرز در انتخابات درون حزبی شده است. در سال 2016 علیرغم اینکه نخبگان سیاسی جمهوری‌خواه به دنبال این بودند تا مانع از نامزدی ترامپ شوند، ام

ا به دلیل اینکه موکل‌های انتخاباتی از ترامپ حمایت کردند، کاری از دست سران حزب برنیامد. اما در حزب دموکرات شرایط اینگونه نیست. در سال 2016 در حالیکه بدنه حزب از سندرز حمایت کرد و نخبگان و سران دموکرات از کلینتون، تعداد دلیگیت‌های آن‌ها تقریبا برابر بود، اما در کنوانسیون ملی حزب دموکرات سوپر دلیگیت‌ها( نمایندگان ارشد حزب) که افراد با نفوذ حزب بودند، تماما به کلینتون رای دادند و همین عامل باعث شد که سندرز نتواند نامزد نهایی شود. اصولا رای سوپر دلیگیت‌ها به نخبگان سیاسی از جمله روسای جمهوری، وزرا، معاونان رئیس جمهوری، سناتورها، نمایندگان گنگره و فرمانداران داده می‌شود و آن‌ها از این طریق می‌توانند تاثیرگذاری مستقیمی بر روی نامزد نهایی حزب بگذارند. در انتخابات امسال نیز در رقابت بایدن و سندرز، تمامی سوپر دلیگیت‌ها به بایدن اختصاص داشت و سندرز می‌دانست که شانسی برای رقابت ندارد، برای همین و به منظور جلوگیری از شکاف در حزب دموکرات انصراف داد، تا از این طریق شانس پیروزی بایدن بر ترامپ افزایش پیدا کند. این در حالی است که در حزب جمهوری‌خواه چیزی به نام سوپر دلیگیت وجود ندارد و نخبگان سیاسی این حزب نمی‌توانند اگر با کسی مخالف بودند، در این رابطه کاری انجام دهند. برای همین موضوع است که ترامپ توانست به ریاست جمهوری آمریکا دست پیدا کند، الان نیز به عنوان رئیس جمهور مستقر نیاز چندانی به حمایت برخی از سران جمهوری‌خواه ندارد و تمامی تکیه و توان خود را بر روی هواداران خود گذاشته و به آن‌ها چشم دوخته است، از سویی پایگاه رای ترامپ مشخص است و با بحرانی‌هایی نظیر کرونا و مسائل نژاد پرستی، نظر آن‌ها نسبت به او تغییر نخواهد کرد.