غبار می رود
14 تیر 1399 درست 38 سال از آخرین باری که حاج احمد زنده دیده شده‌است، می‌گذرد. بحبوحه جنگ بود حاج احمد در مرزهای غربی کشور می‌جنگید. خرمشهر را از دست داده بودیم. اردیبهشت ماه سال ۱۳۶۱ عملیات الی بیت‌المقدس به فرماندهی احمد متوسلیان از منطقه دارخوین به سمت جاده اهواز–خرمشهر آغاز شد. خرمشهر آزاد شد.
اواخر خرداد ۱۳۶۱ در مأموریتی به همراه هیأتی رسمی از مسئولین سیاسی-نظامی ایران راهی سوریه شد تا راه‌های مساعدت به مردم لبنان علیه حمله و اشغالگری اسرائیل را بررسی نماید. از اینجا به بعد را به روایت فیلم ایستاده در غبار مرور می‌کنیم: به دستور محسن رضایی فرمانده وقت سپاه در بحبوحه جنگ ایران و عراق احمد متوسلیان به همراهی تعدادی رزمنده به سوریه اعزام می‌گردند تا از آنجا برای یاری حزب‌الله لبنان و مبارزه با اسرائیل به جنوب لبنان بروند. سپس در فیلم صدای واقعی محسن رضایی پخش می‌شود و اعلام می‌کند که امام وقتی از موضوع مطلع می‌شود ابراز نارضایتی کرد؛ بنابراین دستور بازگشت به نیروهای اعزامی داده می‌شود. اما متوسلیان به بیروت رفته و از آنجا با همراهی سید محسن موسوی (کاردار ایران در لبنان) برای بررسی وضعیت می‌رود که دیگر از سرنوشت او و همراهانش خبری در دست نیست.
تایید شهادت حاج احمد متوسلیان توسط شهید سلیمانی
درباره سرنوشت حاج احمد متوسلیان اظهار نظرهای زیادی شده‌است اما هفتم خرداد ماه سال جاری خبرگزاری آنا در گزارشی درباره کتاب تازه منتشر شده «راز احمد» نوشت: « این کتاب یک بخش چند صفحه‌ای در کتاب با عنوان «ختم کلام» دارد؛ حسن ختام کار در آنجا آورده است که یکی از جذابیت‌ها و نکات مهمی که در این کتاب آورده شده است دیدار غیررسمی نویسنده با سردار شهید حاج قاسم سلیمانی بود که سردار سلیمانی به‌صورت قاطع شهادت این عزیزان را تأیید می‌کنند.» شاید این رسمی‌ترین اظهار نظر یک مقام رسمی درباره شهادت حاج احمد تا این زمان بود.
می‌خواهید مرد و نامرد را بشناسید ببینید چه کسی پای کار می‌ایستد
اما درست یک روز مانده به سالروز ربوده شدن حاج احمد روزگذشته کانال اخبار نیمه محرمانه که منتسب به یکی از نمایندگان اصولگرای مجلس است، نوشت: «طبق خبرهای رسیده، بالاخره انتظارها به سر رسید و بعد از ۳۸ سال پیکر مطهر شهید والامقام مقام حاج احمد متوسلیان و سه همرزم او شهیدان سیدمحسن موسوی، تقی رستگار مقدم و کاظم اخوان، پیدا شده است و به زودی به ایران بازخواهند گشت.»
اما این پایان ماجرا نبود در همین زمینه فرزند شهید همت نیز با انتشار یک پیام در صفحه توییتر خود از بازگشت پیکر شهید متوسلیان به ایران خبر داد.
محمد مهدی همت در این باره نوشت: «خبر شهادت عموی عزیزم حاج احمد متوسلیان و همراهان غریبش در همان ابتدای اسارت به گوش می‌رسد. گویا محل دقیق پیکرها هم اعلام شده است. می‌خواهید مرد و نامرد را بشناسید ببینید چه کسی پای کار می‌ایستد.»
این خبر، واقعیت دارد و یا صرفاً یک ادعاست!
از سوی دیگر محمد احسان محمد حسنی، مدیرعامل مؤسسه اوج، در یادداشتی در این زمینه نوشته است: « و حالا پس از ۳۸ سال از واقعۀ تلخ ربوده شدن چهار دیپلمات ایرانی، به جای تجسّم و تصّور و تخیّل، خبر آورده اند که فاتح راستین خونین شهر، حاج احمد متوسلیان و سه همرزم او «سیدمحسن موسوی»، «تقی رستگار مقدم» و «کاظم اخوان» پس از ربوده شدن و سپری کردن ایّام کوتاهی در اسارت نیروهای مزدور شبه نظامی فالانژ وابسته به رژیم صهیونیستی، در ساحل مدیترانه تیرباران شده اند و محل دفن ایشان هم مشخص است.
این خبر، یا واقعیت دارد و یا صرفاً یک ادعاست! هر چه که هست سال های سال، اساتید، محققین، مستندسازان، نویسندگان و پژوهشگران توانا و به نامِ وادیِ ادبیات پایداریِ این دیار، بر مبنای اسناد و شواهد و قرائنِ متقن و شهادتِ شاهدان زنده و حاضر در اسارتگاه و محل تیرباران و دفن این چهار ایرانیِ مظلوم، گواهی می دهند که حاج احمد متوسّلیان و همراهان غریبش به طرز وحشیانه ای به شهادت رسیده اند و پیکر نیمه جانشان نیز در نقطه ای مشخص در زیر خرواری از خاک و بُتن قرار گرفته و تا امروز مدفون مانده اند.
صحّت و سقم این مُدعا موقعی روشن و عیان می شود که سلحشوران نیروی قدس سپاه با همکاری وزارت امور خارجه و دریادلان حزب الله لبنان، نقطۀ مورد نظر را با دقّت و سرعت، تفحص و کاوش نموده و چنانچه بقایای پیکرهای مطهرشان کشف گردید، با آزمایش DNA، طی بیانیه ای حقیقت را با مردم، یاران و خانواده های چشم انتظارشان در میان بگذارند.
اکنون می توانیم مجسم کنیم که در همین نزدیکی ها و ماه های آینده و تا قبل از فرارسیدن چهاردهم تیرماهِ سال ۱۴۰۰، به جای جسم خسته و نحیف حاج احمد، پیکر مطهر او پس از سال ها غربت، به دامانِ میهن بازگردد و چشم و چراغ ملّت گردد و پس از استقبال و تشییع طوفانیِ جوانانِ این سرزمین، در کنار مقتدای روح اللهی اش و در جوار مزار یاران شهیدش، تا ابد آرام بگیرد.
اگر منافعی در «زنده نمایی» و نیامدن این پیکرهای دور افتاده از وطن برای عده ای خاص نباشد، حتماً آن جریان مصلحت اندیش و منفعت طلب هم در برابر مطالبۀ عمومیِ مردم و اصحاب رسانه، مقاومت نخواهند کرد و تسلیم اراده و پیگیری منسجم و یکپارچه خواهند شد.
دست به نقد؛ عملکرد مسئولین ذیربط و رسانه های وطنیِ خودمان را در ماجرای ۳۸ سالۀ ربوده شدن ۴ فرزند رشید این آب و خاک، مقایسه کنید با عملکرد بوق های تبلیغاتی نظام جهانی سلطۀ صهیونیستی دربارۀ «ران آراد» – خلبان مفقود شده نیروی هوایی ارتش اسراییل -، تا ببینید کجای کاریم!
حکّام تل آویو هر سال برای صهیونیستِ مذکور، جشن تولد، جشن سالگرد فارغ التحصیلی، جشن سالروز ورود به ارتش صهیونیستی، جشن اولین پرواز موفقیت آمیز! و انواع و اقسام مراسم ها می گیرند. ده ها صفحه از مطبوعات اسرائیلی و غربی در هر یک از این مناسبت های ادواری، در رثای آدمکش مفقود شده اسرائیلی سیاه می شوند. رسانه های گلوبال و شبکه های ریز و درشت ماهواره ای و شبکه های اجتماعیِ فضای مجازی را به صف می کنند و همچون ترجیع بندی تکراری و مسلسل، افکار عمومیِ مردم پنج قاره را با وِرد «ران آراد، ران آراد» خودشان بمباران می کنند و در عوض عملکرد ما و رسانه های آزاده و مستقل ما، دربارۀ روشن شدن سرنوشت ۴ گروگان یا شهیدِ ایرانی مان توسط تروریست های آدم ربای حاکم بر تل آویو … تقریباً هیچ!!
شک ندارم به یاری پروردگار، و دعای مردم و همت والای اهالی رسانه، – نه بصورت پراکنده و مقطعی- که هماهنگ و ریشه ای، برای آغاز یک جهاد رسانه ای، تا قبل از شمارش معکوس و از راه رسیدن چهاردهم تیرماه ۱۴۰۰، این پروندۀ قطور و بلند بالا، به صفحۀ آخر خود خواهد رسید. پس با توکل به حضرت مقلب القلوب؛ شروع می کنیم:»
در یکی دیگر از واکنش ها حسین دلیریان، خبرنگار و کارشناس مسائل دفاعی – امنیتی، هم در توییتی از قطعی شدن شهادت احمد متوسلیان خبر داده است: «شهادت احمد متوسلیان و یارانش قطعی شده و مکانی هم طبق گمانه‌هایی که قطعی بنظر میرسه، محل دفن این شهدای والا مقام است ان شاالله با تفحص و انجام آزمایش DNA پیکر پاک این عزیزان بالاخره به وطن باز خواهد گشت و چشم‌براهی ۸۰ میلیون ایرانی پایان خواهد یافت.»
در انتها باید دید پس از 38 سال انتظار آیا این فراق و جدایی به پایان خواهید رسید و راز احمد فاش خواهد شد.