ایرانیان ژن خوبی در بدنسازی دارند
قهرمان اسبق پرورش‌اندام جهان گفت: ایرانیان ژن خوبی در بدنسازی دارند و همیشه در بدنسازی آماتور حرف اول را در دنیا می‌زنیم.
علی تبریزی، قهرمان اسبق پرورش‌اندام جهان در لایو اینستاگرامی در گفت‌وگو با حسین بادامکی در خصوص آغاز فعالیت خود در این رشته، اظهار کرد: از دوران مدرسه و مقطع راهنمایی، کشتی را آغاز کردم و پیشرفت خوبی هم در آن داشتم، اما یک حادثه باعث شد در مقطعی از کشتی فاصله بگیرم. در همان دوران به طور همزمان در منزل، به بدنسازی می‌پرداختم، همچنین به بوکس هم علاقه داشتم، اما بوکس مرا کمی پرخاشگر کرده بود و پدرم با آن مخالفت کرد، در نتیجه وسایل بدنسازی را برای‌مان در خانه تکمیل کرد تا به این رشته وزرشی بپردازیم. وقتی ورزش را تحت نظر برادرانم آغاز کردم پیشرفت خوبی داشتم. در دوران سربازی به طور حرفه‌ای به بدنسازی پرداختم و پس از آن نیز به عضویت تیم ملی درآمدم.
وی افزود: محیط در تعیین مسیر و جهت آینده افراد تاثیر دارد، اما اگر در بدترین شرایط هم باشید، تصمیم و اراده شما از اهمیت بیشتری برخوردار است. در بدنسازی مصمم بودم و در دوران دبیرستان در وزن 65 کیلوگرم در بخش دانش‌آموزی به عنوان قهرمانی دست‌یافتم. آن زمان تشویق‌های پدرم باعث شد تا ادامه دهم. با سعی و تلاش، حمایت خانواده و استعدادی که در این رشته داشتم، به موفقیت دست یافتم. همیشه خوشحالم که توانستم افتخاری برای شهر و کشورم به دست آورم.
تبریزی با توصیف حس خود هنگام کسب عنوان قهرمان قهرمانان جهان، گفت: همیشه در رویای خود به این موضوع فکر می‌کردم که آیا می‌توانم به این عنوان دست یابم یا خیر. قطعا هرکس از رویایش، تصویری در ذهن می‌سازد، در این صورت به آن خواهد رسید. هیچ وقت دنبال این نبودم که در مسترالمپا شرکت کنم، دوست داشتم در دسته ورزشکاران آماتور مسابقه دهم. سال اولی که می‌خواستم در قهرمان قهرمانان مسابقه دهم شرایط سختی داشتم. برای نخستین‌بار در سال 2006 در جمهوری چک به این عنوان دست یافتم و در سال 2008 و 2009 نیز این عنوان را تکرار کردم.
قهرمان اسبق پرورش‌اندام جهان در خصوص شیوع کرونا و تعطیلی باشگاه‌های بدنسازی، خاطرنشان کرد: با وجود اینکه آنفولانزا تلفات بیشتری داشت، اما مردم پس از آن به زندگی خود ادامه دادند. فکر می‌کنم کرونا کمی رنگ و بوی سیاسی به خود گرفته و تبلیغاتی شده است. اگر یک سال دیگر هم در قرنطینه بمانیم، کرونا از بین نخواهد رفت. باید منتظر بمانیم واکسن این بیماری بیاید و از خودمان هم بیشتر مراقبت کنیم. در حال حاضر اتوبوس و متروها فعالیت دارند، اما همچنان زمین‌های فوتبال، باشگاه‌ها و سینماها تعطیل هستند. اگر قرار باشد در زمین‌های فوتبال اتفاقی رخ دهد، در اتوبوس و مترو نیز رخ می‌دهد. نگاه‌ها باید اصلاح شود. جامعه ورزشی و باشگاه‌داران نخستین قشری بودند که از کرونا آسیب دیدند. باشگاه‌داران معمولا از سوی وزارت ورزش حمایت نمی‌شوند. این‌ها مشاغلی هستند که به سرانه ورزش کشور کمک می‌کنند، اما تاکنون هیچ‌گونه حمایتی از آن‌ها نشده است.
تبریزی در خصوص وضعیت بدنسازی در خراسان رضوی، گفت: بدنسازی خراسان به خصوص پرورش‌اندام به دلیل عدم توجه به قهرمان‌پروری، نسبت به زمانی که برای مسابقات آسیایی و جهانی می‌رفتم، افت کرده، اما در زمینه‌های آموزشی هیات بدنسازی خراسان رضوی عملکرد خوبی داشته است. با تدابیری که رییس هیات استان داشته و همکاری قهرمانان و پیشکسوتان، قول می‌دهم مشهد به جایگاه اصلی خود در سطح کشور بازگردد.
قهرمان اسبق پرورش‌اندام جهان درباره نقش مربیان در رشته بدنسازی، بیان کرد: در باشگاه بدنسازی دو نوع مربی داریم. یک دسته از مربیان با طی دوره‌های آموزشی مدرک دریافت می‌کنند، اما معمولا ورزشکاران به مربیان دیگری که به خاطر قهرمانی و عناوین مختلف تجربه کسب کرده‌اند، مراجعه می‌کنند. مربی باید هر دو شرط را داشته باشد، یعنی هم دوره‌های آموزشی را طی کرده و هم باتجربه باشد. برخی مربیان نیز نه مدرکی ندارند و نه باتجربه هستند، اما برای ورزشکاران خود وقت گذاشته و به آن‌ها توجه دارند. مدرک‌گرا نیستم و اگر ببینم یک مربی برای ورزشکارانش وقت می‌گذارد، با آموزش برخی نکات، از او در باشگاهم استفاده می‌کنم.
تبریزی در خصوص وضعیت استعدادیابی در بدنسازی، عنوان کرد: هنوز توجه خوبی به استعدادیابی نشده و کمیته‌های استعدادیابی در فدراسیون و هیات‌های استانی ضعیف هستند. سن مناسب برای حضور حرفه‌ای در رشته بدنسازی تازه از 26 سالگی آغاز می‌شود. کسی که می‌خواهد در رشته بدنسازی موفق باشد و به شکل حرفه‌ای پیش برود، باید از نوجوانی با آماده کردن زیرساخت‌های بدن خود، شروع کند. در بدنسازی، استعداد بدنی و ژن بسیار مهم است. مربیان باید به این نکته توجه داشته باشند.
وی با اشاره به جایگاه ایران در بدنسازی جهان، تصریح کرد: ایران در بخش آماتور تیم نخست دنیا محسوب می‌شود. هیچ کشوری به جز آمریکا که جمعیت زیادی دارد، به اندازه ایران باشگاه بدنسازی و ورزشکار ندارد. آمریکا در بخش حرفه‌ای حرف نخست را می‌زند. ایرانیان ژن خوبی در بدنسازی دارند، باید از ورزشکاران ایران به خوبی استفاده کرد و به آنان جهت داد. ورزشکارانی با بدن آماده در ایران زیاد داریم و همیشه برای انتخابی تیم ملی به مشکل برمی‌خوریم. در حال حاضر در کشورمان صدها قهرمان جهان داریم، البته برخی از آنان با قهرمانی در یک تورنمنت خود را قهرمان جهان می‌دانند.
قهرمان اسبق پرورش‌اندام جهان در خصوص با ارزش‌ترین عنوانی که کسب کرده، افزود: دو سال پیش از آغاز اورال 2008 بحرین به ما هشدار دادند که در مسابقات شرکت نکنیم، چون دوم خواهیم شد. به فدراسیون گفته بودند”طارق فرسانی” از آمادگی بالایی برخوردار است و تبریزی نمی‌تواند با او رقابت کند. طارق فرسانی کسی بود که پیش از آغاز مسابقات از وزنم اطلاع پیدا می‌کرد تا در دسته‌ای که مسابقه می‌دهم شرکت نکند تا بتواند حداقل یک عنوان قهرمانی به دست آورد. در آن سال می‌خواستم در دسته 100 کیلوگرم مسابقه دهم، در حالی که طارق فرسانی در دسته 90 کیلوگرم حضور داشت، اما برای این که طارق در دسته خودش عنوان قهرمانی جهان را از آن خود نکند، به سختی با یک رژیم بسیار وحشتناک به دسته 90 کیلو رفتم.
وی افزود: اگر طارق موفق به کسب قهرمانی جهان در وزن خود می‌شد، در بخش اورال نیز با توجه به میزبانی بحرین، به راحتی قهرمان قهرمانان می‌شد و این افتخار را از دست می‌دادم، اما توانستم در دسته 90 کیلوگرم مقام نخست را کسب کنم و فردای آن روز نیز در بخش قهرمان قهرمانان نیز به عنوان قهرمانی دست یابم. به خاطر قهرمانی خود و اینکه طارق فرسانی نتوانسته بود به این عنوان دست یابد، وزیر ورزش بحرین همان شب در سالن مسابقات، رییس فدراسیون بدنسازی بحرین را برکنار کرد.
تبریزی در پایان خطاب به ورزشکاران فعال در بدنسازی و پرورش‌اندام، گفت: هرکسی که می‌خواهد در هر رشته ورزشی فعالیت کند باید در ابتدا استعدادیابی شود. در حال حاضر به لحاظ علمی اتفاقات خوبی رخ داده و می‌توان ژن افراد را در همان سنین نوجوانی شناسایی کرد. در حال حاضر حتی از طریق بزاق دهن استعدادیابی می‌کنند. در نمونه‌هایی که گرفته می‌شود می‌توانند تشخیص دهند که بدن ورزشکار برای چه ورزشی مناسب است. به صورت تخصصی توصیه می‌کنم که مربیان در ابتدا استعدادیابی داشته باشند تا نوجوانان و جوانان عمر خود را هدر ندهند و آن‌ها را راهنمایی کنند. دوران قهرمانی کوتاه و شیرین است، اما ورزشکاران نباید سلامتی خود را به خاطر قهرمانی به خطر بیندازند.