وقتی کرونا عیار انسانیت را نمایان می کند

عباس محمدیان

در تاریخ ثبت کنید این روز ها را. همین روز هایی که به خاطر تکانی که کرونا به زندگی مردم داده است، خود ما ها هم تکان خورده ایم. تکان هایی که ذات واقعی ما آدم ها را- تا حدودی- نشان می دهد. گستره این به تماشا گذاشتن حقیقت های وجودی به پهنه همه دنیاست. انگار همه ما را به هر زبان و نژاد و دین و ملیت، بر سر یک امتحان نشانده اند، با پرسش هایی که برای همه مشترک است و بارم بندی نمره ها نیز نه به آنچه قلمی می کنیم در صفحات کاغذ بلکه به رفتاری است که انجام می دهیم. این نمره دهی در حقیقت بیان واقعی عیار انسانی نسل حاضر است. دریغا که بسیاری مردود می شوند و ادعا هاشان خط قرمز می خورد. نگاه کنیم به جانی که داعیه تمدن دارد و هرکس غیر از خویش را از دایره مدنیت دور می بیند و می داند اما به گواه گزارش ها، نمره ای که باید نمی گیرد. مگر به کسانی که برای ماسک، نقاب از چهره برمی دارند و مشت حواله هم می کنند، کسانی که از هم یقه می درند، کسانی که کالای هم را می دزند را چه نمره ای می توان داد؟ خبر ها را خوانده اید-لابد- من اما قصد بازخوانی آن را ندارم فقط می خواهم بگویم که در امتحان کوئید ۱۹, خیلی ها رفوزه شدند و مردمی که نمره قبولی گرفتند، شناسنامه هاشان صادره از ایران بود. مردمی که با رویکرد جهادی، به نیابت از شهدا به میدان آمدند و خود را به خطر انداختند تا از همنوعان خود رفع خطر کنند. کادر درمانی خوش درخشیدند و سازمان های مردم نهاد این درخشندگی را کامل کردند و در شب های سیاه کرونایی نگذاشتند مرگ، بی خبر، سایه خود را بر سر محله های کم برخوردار پهن کند. نگذاشتند تنهایی، همنفس فقرا شود آن سان که در برخی از کشور های نظام سرمایه داری شد. اگر قلمی به انصاف بر کاغذ رود قطعا ایرانیان را در اول فهرست ملل موفق در این مبارزه تمام عیار خواهد نوشت. مردمی که پا به پای نظام و سیستم سلامت خویش پیش آمدند و در اوج تحریم های ظالمانه، جوانمردی را در حق هم به اوج رساندند. این درست که در روز های اولیه صاحبان دهان گشاد و بلعندگان انسان نما، شبیخون زدند به حریم و حرمت ایرانی و به احتکار کشیدند بحث سلامت را اما این لکه های سیاه به دست طهارت آفرین قانون و همت مردم نجیب ایران از حافظه ها پاک شدند تا ایران باز قامت، رشید کند در حماسه ای انسانی. تا ببینند نگاه های منصف به چشم شهادت خوان خویش در جهانی که سالمندان و اموات کرونایی را، بیخیال در خیابان‌ها رها می‌کنند ، در ایران، به رغم همه تحریم ها و کمبود ها نه تنها بیماری تنها نمی ماند بلکه نظام را، مردم را در کنار خویش می بیند و فراتر از این، باز به گواه خبرها و شهادت رسانه نگاران، بسیجی‌ها و طلاب حتّی جنازه‌ مُردگان کرونایی را هم ، با حفظ حرمتو ارزش وکرامت_انسانی به خاک می‌سپارند. این یعنی در امتحان بزگ و جهانی انسانیت باز این ایران است که به اخلاق و جوانمردی و انسانیت، در چشم ها عزیز می شود. تاریخ را بگو امروز را صادقانه بنویسد و تا همیشه در یاد داشته باشد و به نسل های آینده هم بگوید که در فصل سخت و امتحان مرد افکن سلامت این مردم ایران بودند که از همه خوشتر درخشیدند….