این روزها حال و هوای خوبی نداریم

جایی خواندم درهای دنیا به رویم بسته باشد مهم نیست، درهای حرم تو همیشه باز است آقا جان…

مهناز اصغری

امسال صبح عید را از حرم جا ماندیم. امسال درها به رویمان بسته بود. فکر می‌کردیم همیشه می‌توانیم بیایم کنارت و حالا باید از دور سلام دهیم. ما مشهدی‌ها هیچ وقت خیابان‌های منتهی به حرم را آنقدر خلوت ندیده بودیم. مگر می‌شد دلمان که بگیرد از میدان شهدا تا حرم را پیاده نرویم؟ مگر می‌شد از هرکجا و هر کس که خسته می‌شدیم به امام رضا پناه نبریم؟ امسال در لحظه سال تحویل دیگر فرش‌های قرمز صحن پهن نبود تا یکی تکان تکان خوران قرآن بخواند و دیگری از دور به ضریح نگاه کند و اصلا در این دنیا نباشد. امسال پسر بچه‌ای با شیطنت کنار فواره‌ها آب نمی‌پاشید و پیرمردی در حال وضو گرفتن نبود. دیگر خبری از ویلچرهای پشت پنجره فولاد نبود و یاد این سکوت و سکون در تاریخ ماندگار شد. بدوم شک بستن درهای حرم مطهر امام رضا (ع) مثل نوشیدن جام زهر بود. اما تولیت آستان قدس رضوی در پی شیوع کرونا و کنترل این بیماری این کار را تکلیف شرعی خواند و در انجام آن پابند بود. به سراغ دوتن از خادمین با سابقه حرم مطهر رضوی می‌رویم تا از حال و هوای این روزهایشان برای ما بگویند؛

تحویل سال نو در خیابان‌های خلوت منتهی به بارگاه ملکوتی

سید جلال فیاضی می‌گوید: امسال با وجود ویروس کرونا و فراگیری آن و به منظور سلامت مجاوران و زائران بارگاه رضوی، در یک اقدام منطقی و مبتنی بر اصول علمی و بهداشتی، با هدف حفظ سلامت مردم، تولیت محترم آستان قدس تصمیم به بستن درهای حرم گرفتند. اگر چه این اقدام برای تولیت محترم و مردم عزیزمان که همه ساله، سال جدید خود را در کنار مرقد امام رضا (ع) آغاز می کردند یک تصمیم دشوار بود. با اینکه روز کشیک من، در روز سال تحویل بود، به خاطر تعطیل شدن حرم در خانه ماندم و کنار خانواده از تلویزیون شاهد تحویل سال در حرم بودم و با ارتباط قلبی از آقا امام رضا (ع) خواستم که این هجران را هر چه زودتر به وصال تغییر دهند و دوباره به زودی در بارگاه ایشان برای خدمت به زائرین حضور پیدا کنیم. ما خادمان آقا از ماه‌های پیش خودمان را برای خدمت و حضور کنار مردم دل شکسته در لحظه آغاز سال جدید آماده کرده بودیم تا در کنار عاشقان ضامن آهو از این لحظات عرفانی بهره ببریم که متاسفانه همه زائرین و مجاورین و خادمین از این لحظه باشکوه محروم شدیم.

فیاضی ادامه می‌دهد: این یک اعتقاد قلبی است که مردم می‌دانند امام زنده است و سخن آن‌ها را می‌شنود و به ندای قلبی آن‌ها پاسخ می دهد. به همین دلیل هم بعضی مردم از راه دور و در خیابان‌های اطراف می‌ایستادند و سال نو را در مقابل بارگاه ملکوتی تحویل می‌کردند. در این بین آنچه که مهم بود این بود که همه خادمین و تولیت آستان قدس رضوی و مردمی که از خانه‌ها با امام رضا ارتباط معنوی برقرار کردند، یک دلخوشی و امید داشتند که با این کار جلوی فراگیر شدن این بیماری را بگیرند و باور داشتند که سلامت مردم بیش از هر چیز دیگری ارزش دارد.

اگر چه از حضور فیزیکی خود در این بارگاه محروم شدیم، ولی قطعا حضور معنوی مردم با زیارت قلبی که از راه دور با حضرت برقرار کردند، آن حس معنوی را ایجاد کرد و انشالله دعاهای مردم در لحظه تحویل سال باعث از بین رفتن این ویروس در کشور شود تا مردم دوباره بتوانند ضریح مطهر و گنبد طلایی حضرت رضا را مثل نگین انگشتری در آغوش بگیرند و محبت خود را مثل قبل به یکدیگر ابراز کنند و عشق و مهربانی را به یکدیگر هدیه بدهند.

دیدن چشمان اشکبار مردم کار آسانی نبود

محمدرضا شفیعی مومن، موذن، قاری حرم و از خادمین این حضرت می‌گوید: ای کاش همان روزهای ابتدایی که درهای حرم را بستند با من حرف می‌زدید تا با حس و حال بهتری برایتان از غم درونمان بگویم. هرچند این فاصله زمانی هم هنوز چیزی از غم‌های ما نکاسته است. در مورد جدا کردن یک معشوق از عاشق می‌توان ساعت‌ها حرف زد. من و همه کسانی که با عشق به امام رضا در حرم ایشان به زائرین آقا خدمت می‌کردیم، این روزها حال و هوای خوبی نداریم. مردم دوست داشتند مثل هر سال به زیارت حرم بروند و با دست کشیدن به صحن و سرای حرم آرامش پیدا کنند و با دلی پر از امید و آرزو سال خود را در کنار امام مهربانی‌ها آغاز کنند. اما ناخواسته مطلوب و محبوب از یکدیگر دور افتادند، ولی مردم می‌دانند که امام رضا فقط منحصر به حرم نیست و هر کسی از هر جایی می تواند با ایشان ارتباط برقرار کند و امام رضا متعلق به همه است. البته در بعضی موارد شاهد هستیم که مزیت‌های معنوی هنوز برای ما در جامعه نهادینه نشده و کاستی‌هایی در رفتار و آموزش ما بوده است. به این معنی که ما جامعه را به سمتی نبردیم که امام رضا را بیرون از حرم هم آن طور که باید و شاید به مردم معرفی کنیم. به طور قطع بیقراری‌ها و بیتابی‌هایی که مردم در آمدن به حرم داشتند، خیلی جانسوز بود. چرا که حتی بعضی تا ورودی شهر هم آمده بودند ولی نتوانستند آن جور که می خواهند به زیارت بروند و دیدن چشمان اشکبار مردم کار آسانی نبود.

شفیعی ادامه می‌دهد: نه اینکه فقط در لحظه سال تحویل بلکه در هر تجمعی که یک مجموعه نیازمند به حرم می‌آیند، آن جایی که باید برای خودشان واسطه بسازند تا نیازهایشان را عرضه کنند، به تشکیلات الهی هم نوا می‌شوند. عرضه کردن اینچنین عرض حالی نسبت به خداوند باری تعالی بستری مهیا می‌کند که ما هم در این بین خواسته خودمان را از خداوند بخواهیم. الآن که این شرایط مهیا نیست و من به واسطه مسئولیت‌هایی که دارم، به فضل خداوند با بهانه‌های مختلف وارد حرم می شوم، تسلایی برای من است. اما برای کسانی که این شرایط را ندارند خیلی سخت است. هرچند در این مواقع در حرم تنها هستم و احساس می کنم آن ارتباطی که می‌توانستم با آن جمعیت برقرار کنم را نمی توانم در تنهایی برقرار کنم. چون در آن فضای شلوغ،  با اندک اراده‌ای ارتباط معنوی شما با امام رضا برقرار می‌شود. حالا که فضای حرم را خلوت می‌بینیم احساس می‌کنیم فضای شلوغ حرم حال و هوای بهتری دارد. بنده نیز زیارت کردن و خواندن دو رکعت نماز را در شلوغی حرم ترجیح می‌دهم تا اینکه در سکوت وخلوت زیارت کنم و نماز بخوانم.

عکس‌العمل تهاجمی به بسته شدن درب‌های حرم مطهر رضوی

شفیعی با بیان اینکه در موازات تعطیلی حرم با مشکلاتی هم روبه‌رو بوده‌ایم، می‌گوید: به طور مثال با توجه به آن ذهنیت‌هایی که مردم دارند که محیط حرم، حریم امن است و اتفاقی برای کسی نمیفتد، باور این موضوع که از حرم هم می‌شود این ویروس منتشر شود، برای آن‌ها سخت بود. مردم به حرم باور و ایمان دارند که البته صحیح است اما طبیعتا ما نمی‌توانیم اجازه دهیم اگر کسی بیمار باشد، دربین جمعیت حضور داشته باشد چراکه سلامت عمومی جامعه مورد تهدید قرار می‌گیرد و به طور یقین پس از حل مشکل کرونا مسئولیت ما دو چندان و آموزش مشکل  می‌شود تا این خلا فرهنگی به وجود آمده را پر کنیم. ما باید این فاصله را پر و تبدیل به اتصال کنیم و قطعا باید خود امام رضا نیم نگاهی به ما بیاندازد تا این مشکل حل شود. اعتراض و تجمع اتفاق افتاده در روزهای اول کار مردم عادی نبود. چون آن‌ها برای امام رضا حرمت قائل می‌شوند و کسی که می‌خواهد از امام رضا نورانیت بگیرد، در آشوب و بلوا دست به کار نمی‌شود. آن‌ها به زیارت امام رضا از راه دور در این وضعیت اکتفا می‌کنند و این‌ها ارتباطات دلی است که با تهاجم و بالا رفتن از در ودیوار حرم میسر نمی‌شود. طیفی که هدف آنها معلوم ومشخص است عکس العملی تهاجمی به بسته شدن حرم داشتند.

محمدرضا شفیعی مومن ادامه داد: ما درمجموعه آستان قدس زیرمجموعه و مطیع اوامر مقام معظم رهبری هستیم که ایشان توصیه فرموده بودند که آنچه را که مجموعه تصمیم گیرهای بهداشتی کشور در خصوص عدم تجمع و اقدامات لازم جهت جلوگیری از انتشار ویروس کرونا مطیع مجموعه بودیم و از تولیت محترم آستان قدس تشکر میکنیم که در بحث تعطیلی حرم با وجود تمام تنش هایی که ایجاد میشد همت بالای خود را به کار گرفتند تا بتوانیم هر چه زودتر از این بلای منحوس نجات پیدا کنیم و امیدوارم خداوند به همه خادمین و دست اندرکاران امور بهداشتی جامعه و همچنین کسانی که در امر اطلاع رسانی فعالیت داشتند و این شرایط را مدیریت کردند تا بتوانیم مطالب را به نحو احسنت به گوش و سمع نظر مخاطبین برسانیم، خیر و برکت عطا کند.

اذن دخول در دل ما است

بهتر است دیگر زانوی غم به بغل نگیریم و بدانیم که اذن دخول در دل ماست و از هرکجا که بخوانیم چراغی را به سمت ضریح منور علی‌بن‌موسی‌الرضا(ع) روشن کردیم. غم نداریم که سایه ایشان بر سر ماست و تنها ناراحتیم که امسال نتوانستیم میزبان زائرین آقا باشیم. اما هموطن نائب‌الزیاره شما بودیم و آقا اینبار سلام ما را از دور پذیرفت!