نماینده‌ای با ادعای مستضعف بودن
روزشمار انتخابات مجلس چندی وقتی می‌شود که فعال شده و هر روز اخباری در رابطه با انتخابات به گوش می‌رسد. اما در کنار اخبار رسمی مرتبط با انتخابات، اخبار و حواشی غیر رسمی آن پرسر وصداتر و جذاب‌تر در صفحات مجازی دنبال می‌شود. یکی از جذاب‌ترین این حواشی و شاید غیرشفاف‌ترینش هزینه‌های سنگین نماینده شدن‌است. موضوعی که با یک حساب و کتاب ساده و سرانگشتی هزینه‌هایش سربه فلک می‌کشد. و اگر کمی منطقی آن را با درآمد و حقوق نماینده‌ها در مجلس مقایسه کنیم به یک پارادوکس می‌رسیم که این روزها بسیار مورد مناقشه‌است. پارادوکسی که حتی صدای خود بهارستان نشین‌ها را هم درآورده‌است.
قاسم میرزایی نیکو که خودش از ساکنان همان ساختمان است، می‌گوید: معلوم نیست این نمایندگان بر اساس کدام قاعده سود و فایده، وارد چنین معامله‌ای می‌شوند.
حرفش حق است اگر حقوق هر نماینده را ۱۰ میلیون تخمین بزنیم درآمد ۴ سال آن چیزی حدود ۴۸۰ میلیون تومان می‌شود؛ حال اینکه برخی بر اساس چه منطقی برای رسیدن به این جایگاه، میلیاردی هزینه می‌کنند از همان مجهولاتی است که برای پی بردنش دیگر نمی‌توان به حساب دودوتا چهارتا مراجعه کرد بلکه جوابش را باید در پستوهای روابط و منافع جستجو کرد.
البته باید این‌را قبول کنیم که نماینده شدن و شرکت در انتخابات خرج دارد و هیچ عقل سلیمی قبول نمی‌کند که کسی بدون هیچ هزینه انتخاباتایی بتواند وارد بهارستان شود. اما موضوع پولی که خرج می‌شود و نحوه خرج پول‌هاست.
پول‌های کثیف در انتخابات
سال 94 بود که عبدالرضا رحمانی فضلی وزیر کشور از ورود پول‌های کثیف به انتخابات سخن به میان آورد هرچند صحبت‌های او چندان دوامی نداشت و در صحن علنی بهارستان آنچه گفته بود را به پای برداشت اشتباه رسانه‌ها گذاشت اما این موضوع چیزی نبود که برای اولین‌بار مطرح شده باشد. مدتی قبل از این اظهارات وزیر روحانی، با افشاگری محمدرضا رحیمی معاون اول محمود احمدی‌نژاد از این هزینه‌های پر بحث پرده‌برداری شده بود. او گفته بود در جریان انتخابات مجلس نهم دولت دهم به ۱۷۰ کاندیدا انتخابات مجلس نهم که اتفاقا برخی از آنها هم به مجلس راه پیدا کردند کمک مالی کرده بود و نزدیک به یک میلیارد و دویست میلیون سهم آنها برای رسیدن به مجلس شده بود.
این اظهارات در کنار صحبت‌های غیررسمی اما همیشگی فروش رای و شام و ناهارهایی که نزدیک انتخابات سفره‌یشان پهن است. مواردی هست که همیشه مورد سوال بوده و البته هیچ‌گاه هم پاسخ صریحی در موردشان داده نشده‌است. و هراز چندگاهی سروصدایی براه می‌افتد اما بعد ازانتخابات دوباره فراموش می‌شوند.
آنچنان که وقتی مجلس دهم سکان قانون‌گذاری کشور را به دست گرفت قرار بود لایحه شفاف‌سازی هزینه‌های انتخاباتی که وزارت کشور آن را به مجلس آورده بود جاای خالی قانون را پر کند اما این لایحه هم سرنوشتی بهتر از پیشنهادات قبلی پیدا نکرد و نهایتا در صحن مجلس متوقف شد.
البته با طرح اصلاح قانون انتخابات و آمدن لایحه جامع انتخابات به مجلس بار دیگر موضوع شفاف‌سازی هزینه‌های انتخابات به صدر مباحث خانه ملت آمد اما هنوز تکلیفی برای این موضوع مشخص نشده است و البته آنطور که نمایندگان می‌گویند قرار است در 6 ماه باقی مانده تا انتخابات مجلس دستورالعملی برای افزایش نظارت‌ها از سوی مجلس به وزارت کشور ارائه شود.
حرف تکراری «ریالی برای انتخابات خرج نکرده‌ام» را که کنار بگذاریم وقتی درباره هزینه‌های انتخاباتی با نمایندگان مجلس صحبت می‌کنیم دیگر کمتر از ۳۰ میلیون وجود ندارد. البته در میان صحبت‌های آنها یک اشتراک وجود دارد و آن اینکه هر نماینده فارغ از حوزه انتخابیه‌اش از افرادی سخن می گویند که برای نماینده شدن آنها آستین بالا زده‌اند و وارد میدان شده‌اند؛ هرچند اغلب آنها ادعا می‌کنند که این کمک‌ها بدون چشمداشت بوده است اما مگر نماینده شدن یک دوست چقدر می‌ارزد که بگوییم چون از دل برآید لاجرم بر دل نشیند؟! اینجاست که می‌توان گفت شفاف شدن انتخابات بازار مکاره منفعت‌طلبان را هم جمع خواهد کرد.
من مستاجر هستم و اگر مجلس حقوق ندهد نمی‌دانم باید چه کار کنم
به گزارش خیرآنلاین، هادی شوشتری نماینده مردم قوچان که به نسبت نمایندگان دیگر سر و صدای کمتری دارد وقتی با سوالی درباره هزینه انتخابات مواجه شد گفت از نمایندگان مستضعفی است که هیچ پولی برای انتخابات خرج نکرده است. او می‌گوید: من با شفافیت بسیار موافقم چراکه شفافیت باعث می‌شود ما در برابر پولدارهای آینده آچمز شویم. من اصلا پولی ندارم که در انتخابات بخواهم هزینه کنم. او در پاسخ به این سوال که مگر می‌شود هیچ هزینه ای برای انتخابات نکرده باشید حداقل چند پوستر باید چاپ کرده باشید و این هزینه‌ها چقدر تمام شد از کجا آوردید گفت: همه هزینه‌ها را مردم و دوستان کمک کردند که همه این‌ها به صورت خودجوش بود. او می‌گوید: من مستاجر هستم و اگر مجلس حقوق ندهد نمی‌دانم باید چه کار کنم و اخیرا تصمیم گرفتیم وسایلمان را جمع کنیم و به شهرستان برگردیم چون پول پرداخت این هزینه ها را نداریم. شوشتری می‌گوید ما جزو مستضعفین و دهک پایین جامعه هستیم.