اصولگرایان علیه اصولگرایان 

علی روغنگران

جدال سنگین بر سر نحوه مدیریت سازمان صداوسیما در درون اصولگرایان، احتمال پایان ریاست علی عسگری بر این سازمان را  بیش از پیش تقویت کرده است. عبدالعلی علی‌عسگری اردیبهشت ماه سال 95 با حکم رهبر انقلاب جانشین محمد سرافراز در سازمان صداوسیما شد. مدیری از درون این سازمان رفت و مدیری دیگری از درون سازمان بر پست ریاست تکیه زد. با وجود اینکه انتظار می‌رفت با حضور علی عسگری آرامش نسبی در صداوسیما برقرار شود، اما روند حرکتی سازمان به گونه‌ای بود که نه تنها خبری از آرامش نسبی نبود بلکه هر روز اتفاقات تازه و بحث برانگیزی هم در سازمان رخ می‌داد. عملکرد علی عسگری انتقادات فراوانی را به دنبال داشت. در این سه سال تقریبا هیچ گروهی از وضعیت صداوسیما رضایت نداشته و این سازمان زیر تیغ تندترین انتقادات بوده است. منتقدان همیشگی سازمان یعنی اصلاح طلبان و گروه‌های مستقل پس از حضور علی عسگری خیلی زود فهمیدند هیچ تحولی در کار نیست و به روند انتقادات خود از مدیریت صداوسیما ادامه دادند. اما این منتقدان همیشه بودند و همیشه هم گلایه و انتقاد داشتند. چیز تازه‌ای نبود. از ابتدای سال 98 وضعیت به شکل محسوسی برای علی عسگری تغییر کرد. در کنار منتقدان سنتی، آرام آرام منتقدان تازه نفس و پر نفوذی سر برآوردند. این منتقدان برخلاف اصلاح طلبان و میانه‌روها، خصوصیاتی دارند که دیگر ریاست سازمان نمی‌توانست و نمی‌تواند نسبت به نارضایتیشان بی تفاوت باشد. این خصوصیات عبارتند از: 1-این گروه جوانانی هستند که مدعی انقلابی گری اند، اما در کنار آن به دنبال کسب قدرت در ساختار صداوسیما هم هستند. 2- این گروه از اصولگرایان برآمده اند. 3-این گروه دارای جایگاه و پایگاه مناسبی در نظام هستند، آنها در ساختار قدرت نفوذ دارند. 4- این گروه ابزار رسانه‌ای قابل توجهی هم دارند.

منتقدان جدید مدیریت صداوسیما آرام آرام از ابتدای امسال از لاک خود بیرون آمدند تا اینکه چندی پیش شمشیر را از رو کشیدند. پیشگام آنها وحید جلیلی برادر سعید جلیلی و از فعالان فرهنگی اصولگرا است. او اخیرا مدیریت سازمان صداوسیما را “مافیایی” خوانده و تندترین انتقادات را نسبت به عبدالعلی علی عسگری، مرتضی میرباقری (معاون سیما) و حسین محمدی (معاون بررسی های بیت رهبری) مطرح کرد. پس از حمله آشکار وحید جلیلی به مدیریت سازمان صداوسیما، صف بندی‌های پنهان نیز آشکار شد. عده‌ای از طیف‌های قدرتمند اصولگرا پشت سر جلیلی ایستادند و عده‌ای دیگر پشت سر حسین محمدی، علی عسگری و … ایستادند. منتقدان جدید مدیریت صداوسیما همگی از طیف جوانان اصولگرا هستند. آنها علیه طیف قدیمی و باسابقه فعالان فرهنگی که به نوعی برای این جوانان حکم پدر خوانده را دارند شوریده اند. با این حال جوانانی هم هستند که برای دفاع از طیف قدیمی و پدرخوانده‌ها وارد میدان شده اند. این گروه از عملکرد حسین محمدی دفاع می‌کنند. اگر وحید جلیلی و احسان محمد حسنی (مدیر سازمان فرهنگی اوج، وابسته به سپاه پاسداران) شورش کرده اند و حامیانی همچون محمد رضا زائری فعال فرهنگی شناخته شده اصولگرا را در کنار خود دارند، در طیف مقابل پرویز امینی روزنامه نگار و کارشناس سیاسی، مهدی محمدی از نویسندگان سابق روزنامه کیهان و وطن امروز، یاسر جبرئیلی از فعالان فرهنگی و رسانه‌ای اصولگرا و حتی علی فروغی مدیر شبکه سوم سیما به جدال با یاران وحید جلیلی رفته اند. این صف بندی تاکنون تبعات زیادی داشته است و رویارویی علنی دو طیف از سوی چهره‌های با تجربه اصولگرا همچون محمد حسین صفار هرندی مورد انتقاد قرار گرفته است. منتقدان این جدال می‌گویند که جدال ایجاد شده به ضرر همه آنهاست. حالا پس از چند زد و خورد رسانه‌ای میان دو طیف، زمزمه‌هایی از احتمال تغییر در مدیریت سازمان صداوسیما مطرح می‌شود. در اوج کشاکش افراد متنفذ اصولگرا بر سر ناکارآمدی نهاد‌های فرهنگی به ویژه صداوسیما، حجت الاسلام محمدرضا زائری از احتمال انتصاب احسان محمدحسنی، مدیر سازمان هنری رسانه‌ای اوج به ریاست سازمان صداوسیما خبر داد. زائری که خود از شورش علیه مدیریت سه دهه‌ای صداوسیما دفاع می‌کند. در این باره نوشت: «کاش امثال احسان محمدحسنی در اطراف رهبری باشند و کاش آنچه در باره احتمال ریاست او بر صداوسیما شنیده ام راست باشد. جوانی مانند او با تجربه سال‌ها مدیریت فرهنگی و آشنایی با رسانه و سابقه طولانی در ارتباط با هنرمندان و اهل فرهنگ شایسته‌ترین کسی است که در گزینه‌های نقل شده برای این سمت می‌توان یافت.»

احسان محمدحسنی سی و هشت سال دارد. او در مقطعی رئیس فرهنگسرای پایداری بود. او همچنین برای دوره‌ای معاون هنری بنیاد حفظ آثار و نشر ارزش‌های دفاع مقدس بود و برای دوره‌ای نیز معاونت اطلاع رسانی و تبلیغات همین بنیاد را برعهده داشت، اما او نه با این مسئولیت‌هایش و نه با برخی برنامه‌های محدودی که در تولید آنها مشارکت مستقیم داشته شناخته نشد، بلکه مطرح شدنش با موسسه اوج است. همزمان با دوران فرماندهی سردار محمدعلی جعفری بر سپاه پاسداران، محمدحسنی مدیر موسسه اوج شد و با تامین منابع مورد نیاز مجوز تولید شماری از فیلم‌های داستانی و مستند و دیگر محصولات هنری را به دست آورد که برخی از این تولیدات مورد توجه قرار گرفت. از جمله آنها تولید بیلبورد‌های “صداقت آمریکایی” بود که در اوج مذاکرات هسته ای واکنش‌های متفاوتی را در پی داشت. او برای دوره‌ای ریاست بسیج هنرمندان و بنیاد روایت فتح را نیز برعهده داشت.در حال حاضر شبکه افق در صداوسیما به نوعی تحت مدیریت موسسه اوج اداره می‌شود. شبکه‌ای که برنامه هایش بسیار بحث برانگیز و چالش آفرین است. سریال گاندو نیز محصول همین طیف است. احتمال این که محمد حسنی رئیس سازمان صداوسیما شود، بازتاب وسیعی داشته است، اما تا حدود زیادی دور از انتظار است، چرا که این انتخاب می‌تواند بسیار چالش برانگیز باشد. قرار گرفتن رئیس سازمان فرهنگی اوج کنار وحید جلیلی قطعا تبعاتی برای او خواهد داشت و احتمالا طیفی پرنفوذ مقابل آنها از هر تلاشی برای ممانعت از ریاست محمد حسنی فروگذار نخواهد کرد. انتصاب محمد حسنی به عنوان رئیس صداوسیما به این مفهوم است که حق با شورشیان بوده و در این جدال نیز آنها برنده شده اند. از سوی دیگر محمد حسنی بسیار جوان و البته نه چندان با تجربه است، با توجه به تجربه ناموفق محمد سرافراز در صداوسیما، بعید است که تجربه مشابه آن دوباره تکرار شود. اما نکته مهمی که در لابه لای این بحث‌ها وجود دارد این است که به نظر می‌رسد تغییر علی عسگری قطعی است. پیش از زمزمه‌های اخیر نیز گفته می‌شد او تا پایان شهریور ماه از صداوسیما می‌رود ادعایی که هیچ وقت تکذیب نشد. چندی پیش فرید مدرسی روزنامه نگار اصلاح طلب در توئیتی نوشته بود: “پایان عبدالعلی علی‌عسکری؟ آنچنان ریاست را در صداوسیما بی‌تاثیر کردند تا خود در جلسات عالی به صراحت بگوید که به حرفم گوش نمی‌دهند؛ من گفتم، کاری دیگر کردند! حالا به بهانه نامدیریتی که خود آفریده بودند، می‌خواهند تغییرش دهند؛ آیا معاونت سیاسی می‌گذارد؟ ”

روزنامه اصلاح طلب آفتاب یزد نیز به نقل از منابع آگاه از تغییر رئیس صداوسیما خبر داده بود. تا پیش از علنی شدن دعوای اصولگرایان بر سر نحوه اداره صداوسیما نام محمد حسنی برای ریاست سازمان مطرح نبود. پیشتر سید محمد حسینی، وزیر ارشاد دولت احمدی نژاد مهم‌ترین گزینه ریاست سازمان معرفی شده بود. گزینه ای که به نظر می‌رسد همچنان قوی‌تر از دیگران باشد. او خصوصیاتی دارد که موقعیتش را تقویت می‌کند. مهمترین خصوصیتش این است که از دعوای اخیر به دور بوده است. او در هیچ کدام از دو طیف قرار نگرفته است. علی فروغی رئیس کنونی شبکه سوم سیما نیز از گزینه‌های مطرح است. او هم مانند محمد حسنی جوان است و جویای نام و قدرت، عملکرد فروغی در یک سال گذشته در شبکه سه باعث شده که احتمال ریاست او نیز تقویت شود با این حال فروغی در افکار عمومی چهره‌ای محبوبی نیست و انتصاب او به ریاست سازمان می‌تواند تبعات دیگری داشته باشد. از سوی دیگر به نظر می‌رسد فروغی نتوانسته بی طرفی خود را در جدال اخیر حفظ کند و در طیف حامیان حسین محمدی و علی عسگری قرار گرفته است. غلامعلی حداد عادل نیز مانند همیشه در لیست گمانه زنی‌ها قرار دارد، اما مانند همیشه او دورترین گزینه احتمالی برای ریاست سازمان صداوسیماست. تنها جدال اخیر می تواند غالامعلی حداد عادل را به ریاست سازمان نزدیک کند تا شاید بتواند با توجه به جایگاه و موقعیتش به اختلافات پایان دهد. همیشه گزینه های درون سازمانی هم مطرح هستند، افرادی همچون پورمحمدی و میرباقری، با جنجال‌های اخیر به نظر می رسد این گزینه ها از ریاست سازمان دور شده اند.

مهرداد بذرپاش نیز یکی از گزینه هایی است که برخی رسانه ها از او به عنوان رئیس بعدی سازمان صداوسیما یاد کرده اند. البته بذرپاش تجربه بسیار کمی در حوزه فعالیت های فرهنگی دارد.