هنرمندان موسیقی نواحی به خیابان بیایند
یک کارشناس حوزه موسیقی گفت: چون موسیقی خیابانی خودجوش و از فرامین دولتی جداست، مردم در هر سبکی که باشند از آن استقبال می‌کنند. اتفاقا باید بلوچ‌ها، خراسانی‌ها، لرها، بوشهری‌ها و … بیایند و در بخش موسیقی اقوام اجرا کنند. این امر باعث می‌شود بچه‌های ما موسیقی نواحی را از نزدیک گوش کنند و با آن آشنا شوند؛ چراکه در تلویزیون هیچ امکانی برای نشان دادن ساز وجود ندارد و آنقدر که بچه‌هایمان حتی در استان‌ها و شهرستان‌ها گیتار و پیانو را در فیلم‌های سینمایی می‌بینند و می‌شناسند، تار و تنبک را نمی‌شناسند.
رضا مهدوی اظهار کرد: موسیقی خیابانی به هویت‌سازی و احیای درست فرهنگ موسیقایی در ژانرهای گوناگون برای مردم کمک می‌کند و این امر باید تقویت و حمایت شود.
او با بیان اینکه دولت هیچ‌گاه موسیقی نواحی را حمایت نخواهد کرد، تصریح کرد: اگر دولت حتی توسط شهرداری هم بخواهد نوازندگان خیابانی موسیقی نواحی را حمایت کند، در نهایت باعث متلاشی شدن آنها خواهد شد. پس بهتر است دولت به این دست از موارد دست نزند. بر اساس اصل ۴۴ قانون اساسی باید خصوصی‌سازی را باور کنیم و اجازه دهیم موسسات و افراد حقیقی خودشان خودجوش در بین مردم بیایند و شعائر دینی، ملی، آیینی و اجتماعی خود را به اجرا بگذارند. حال افراد می‌توانند این کار را با نقاشی، طنز، کلام و موسیقی انجام دهند. اتفاقا مترو و خیابان‌ها از بهترین مکان‌هایی هستند که می‌توان موسیقی نواحی را به نمایش گذاشت؛ چون در روز میلیون‌ها نفر رفت در آنجا رفت و آمد می‌کنند. از طرفی در حال حاضر به دلیل شرایط بد اقتصادی و اخباری که هر روز درباره اختلاس‌ها می‌شنویم، حضور جماعت موسیقی که به آنها سالن و مجوز داده نمی‌شود، در بین مردم و اجرای رایگان در خیابان، مردم را خوشحال می‌کند و باعث می‌شود احساس آرامش کنند.
مهدوی بیان کرد: با وجود کارکرد بالای موسیقی خیابانی برای مردم و تأثیر مثبتی که می‌تواند داشته باشند، دولت باید دست این افراد را هم ببوسد که در گرما و سرما فعالیت واقعی می‌کنند.
او اضافه کرد: این نوازندگان خیابانی به معنای واقعی مدیریت موسیقی شهری می‌کنند؛ چراکه مدیران پشت میزهای خود نشسته و سعی می‌کنند «آسته بیایند و آسته بروند» تا موقعیت‌های شغلی آینده‌شان به خطر نیفتد. این نوازندگان افراد حقیقی هستند و مردم نیز سریعا افراد حقیقی را شناسایی می‌کنند و در نهایت از آنها حمایت خواهند کرد.
این منتقد هنری بیان کرد که متولیان فرهنگی ما تنها شعار دفاع از موسیقی نواحی را دارند. ولی در عمل اعتقادی به آن ندارند چون این سبک از موسیقی، سود اقتصادی ندارد؛ به همین دلیل برای آن به دنبال اسپانسر نمی‌گردند و تبلیغات نمی‌کنند.
او ادامه داد: ولی حمایت از برخی چهره‌های سلبریتی به راحتی برای آنها شهرت به همراه خواهد داشت. به همین دلیل از آنها حمایت می‌کنند، با آنها عکس می‌اندازند و در نهایت سود خوبی هم خواهند داشت. ولی برای موسیقی نواحی کاری نمی‌کنند چون می‌گویند اگر چیزی هم داشته باشد سود آنچنانی ندارد. واقعیت امر این است که مدیران کت شلواری پایتخت به موسیقی نواحی اعتقاد قلبی ندارند و علاقه‌ای ندارند که موسیقی روستاها و مناطق مختلف کشور دارای پیام و مفاهیم و اصالت خاص باشد.
مهدوی با بیان اینکه مدیران کشور به موسیقی نواحی نگاه موزه‌ای دارند، ادامه داد: زمانی که در یک جمع خصوصی می‌نشینیم، چشمک می‌زنند و می‌گویند که این موسیقی‌ها مال قدیم بوده و باید آنها را نوسازی و بازسازی کرد. زمانی هم که ما حرفش را پیش می‌کشیم می‌گویند که بازگشت مالی ندارد. باید نگاه مدیران، کمیسیون فرهنگی مجلس، وزیر ارشاد و … درست شود. کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان قبل از انقلاب بسیار فعال بود، استادان بزرگی در آن فعالیت داشتند و تولیدات خوبی داشت. چرا الآن ۴۰ سال است که تولید خوب نداریم؟ چرا فعال نمی‌شود؟ چرا در آنجا سرودهای خوب برای کودکان تولید نمی‌شود؟ همه اینها به آموزش‌های غلط ما و نبود فرهنگ سازی لازم بازمی‌گردد. اینکه اکنون می‌خواهیم از راه میانبر وارد شویم راه به ترکستان است.