آخرین تلاش عارف
امروز برای مجلس دهم روز سرنوشت سازی است. انتخابات هیات رئیسه سال چهارم مجلس امروز برگزار خواهد شد. این آخرین شانس محمدرضا عارف رئیس فراکسیون امید برای شکست علی لاریجانی و کسب صندلی ریاست مجلس خواهد بود. فراکسیون های ولایی، مستقلین و امید برای انتخابات هیات رئیسه لیست جداگانه ارائه کرده اند. البته این موضوع را به خوبی می شد از صحبتهای چند روز پیش عارف فهمید. او در نشست صمیمانه با خبرنگاران حوزه مجلس که یکم خرداد و در آستانه سالروز دوم خرداد و انتخابات سال چهارم مجلس برگزار شده بود در جواب سوال خبرنگاری که مطرح کرد «برخی اعضای فراکسیون مستقلین مدعی شده‌اند که تعدادی از اعضای فراکسیون امید برای حفظ ریاست لاریجانی در هیات رئیسه با آنها وارد ائتلاف شده‌اند»، این ادعا را رد کرد و گفت: «هنوز برای هیچ پست انتخابات هیات رئیسه تصمیم‌گیری نشده است. ما همواره در فراکسیون امید تلاش کردیم که با روش‌های دموکراتیک برخورد کنیم و به کسانی که با لیست امید به مجلس آمدند، کوچک‌ترین کم‌توجهی نداشته‌ایم. پس اینکه می‌گویند برخی اعضای فراکسیون امید ائتلاف کردند را رد می‌کنیم و تاکید داریم که هنوز با کسی ائتلاف نکرده‌ایم.» او تاکید کرد: «اگر برای همه 12 کرسی وارد بحث شویم و ائتلاف کنیم درست است ولی وقتی یک یا سه کرسی را کنار می‌گذاریم بعد خواستار ائتلاف برای سایر کرسی‌ها می‌شویم این ائتلاف معنی ندارد. پس چون فضای ائتلاف مهیا نیست، باید مستقل به میدان آمد. ما راهی جز رفتار اجماعی نداریم چون در این دوره مجلس فراکسیونی اکثریت نیست که بخواهد مجلس را اداره کند. پس باید رفتارها جمعی باشد و براساس انسجام کارها را پیش برد. ما همواره در راهبردهایمان بر روی انسجام ملی تاکید داشتیم، ولی مجددا تاکید می‌کنم که باب ائتلاف را نبسته‌ایم.»
رئیس فراکسیون امید همچنین در پاسخ به سوالی درباره «عملکرد فراکسیون امید و رقابت او با لاریجانی برای کرسی ریاست در انتخابات هیات رئیسه»، گفت: «مجلس دهم ویژگی‌های خاص خود را دارد و روند شکل‌گیری آن به سمت سه فراکسیون حرکت کرد پس نمی‌توان روی خروجی فراکسیون‌ها حساب کرد به‌خصوص اینکه فراکسیون میانی عملا تصمیم‌گیرنده است. گاهی از لیست امید گلایه می‌کنند، لیستی بود که برای آن هزینه دادیم ولی همه آن لیست عضو فراکسیون امید نشدند ولی به هر حال ما در فراکسیون امید انسجام قابل قبولی را داریم و همواره دغدغه‌مان پیگیری مشکلات مردم بود. در این راستا تلاش کردیم طرح‌های فراکسیونی را با رویکرد اجماعی به نتیجه برسانیم. نمونه آن طرح صداوسیما است که قرار شده در کمیسیون فرهنگی دنبال شود. ما فراکسیون اکثریت نیستیم که بگوییم جمع‌بندی فراکسیون می‌تواند در صحن رای آورد به همین دلیل سعی می‌کنیم طرح‌ها را با تفاهم پیش ببریم.»
4 سال پیش عارف تبدیل به یک عنصر فعال سیاسی شده بود؛ از این شهر به آن شهر می رفت تا نیروی اصلاح طلب را از حالت رخوت و گوشه نشینی خارج و آنها را ترقیب به نقش آفرینی پررنگ در انتخابات مجلس کند. خیلی امید داشت که در سایه لیدری او اصلاح طلبان بعد سالها در جلسات سران قوا دوباره یک کرسی به دست آورند. برای همین نام فهرست اصلاح طلبان را «امید» گذاشت. زمان زیادی نکشید که عارف با واقعیت ها مواجه شد و گام به گام از آرمانش عقب نشست. نخست لیست انتخاباتی را با اصولگرایان میانه رو شریک شد و بعد آغاز کار مجلس دهم وقتی نتیجه انتخابات هیات رئیسه موقت مجلس را به علی لاریجانی واگذار کرد، ترجیه داد، کناری بنشیند و بیشتر نظاره گر باشد. او حتی نه خود برای کسب کرسی ریاست کمیسیون یا ریاست مرکز پژوهش ها تلاش کرد و نه در مقام کار تشکیلاتی برای موفقیت اعضای فراکسیون امید در این حوزه وارد عمل شد. مصادیق فقدان تصمیم گیری و حرکت های زیگزاکی و بی برنامه در سه سال گذشته به وفور از فراکسیون امید به نمایش گذاشته شد. از رایی که به عباسعلی کدخدایی دادند و او را دوباره به شورای نگهبان برگرداندند و حمایت علنی و تمام قد از دولت یازدهم و نامزدی روحانی در انتخابات سال 96 تا پیش قدم شدن برای استیضاح وزرای دولت دوازدهم و طرح انتقادهای بعضا نیش دار از دولت، نمونه کارهای مجموعه زیرنظر عارف بود که پیام روشنی را به جامعه مخابره نمی کرد. این رویه تا دو سال ادامه داشت، عارف در این مدت هیچ اَکتی از خود نشان نمی داد. خیلی ها از او انتقاد می کردند که چرا حتی در مجلس تریبون نمی گیرد و درباره مسائل روز کشور اظهارنظر نمی کند اما انتخابات هیات رئیسه سال سوم همچون شوکی فراکسیون امید را از کما درآورد. عارف توانست در مرحله اول آرایی بیشتر از لاریجانی کسب کند اما چون حائز اکثریت مطلق آرا نشد، در رای گیری دوم حاجی بابایی به نفع لاریجانی کنار رفت و علی لاریجانی با 147 رای موافق پیروز میدان شد. در مقابل عارف 123 رای کسب کرد و 9 رای نیز باطله اعلام شد. هرچند عارف سال گذشته شکست خورد اما یک چرتکه اندازی ساده نشان می دهد که او می تواند با کسب 23 رای بر کرسی ریاست تکیه بزند. این فرصتی است که فراکسیون امید نمی خواهد به سادگی از کنار آن بگذرد. امیدی ها برای نیل به این مقصود روی جلب نظر مخالفان جدی لاریجانی در مجلس حساب باز کردند. نمایندگان همسو با جبهه پایداری نزدیک 25 نفر در مجلس هستند، آنها دل خوشی از لاریجانی ندارند و چون سال انتخابات است بدشان نمی آید با گرفتن کرسی ریاست از لاریجانی، موقعیت او را در حوزه انتخابیه قم بیش از گذشته تضعیف کنند. تجربه مجالس هشتم و نهم آنها را به این نتیجه رسانده که کافی است علی لاریجانی وارد مجلس شود، او خوب می داند چه طور اکثریت آرا را از آن خود کند و بر روی صندلی ریاست تکیه بزند. البته محمدعلی پورمختار عضو فراکسیون نمایندگان ولایی گفته «پایداری ها شاید رای سفید بدهند اما هیچ گاه به ریاست عارف رای مثبت نمی دهند و علی لاریجانی را در این رقابت حساس تنها نمی گذارند». خواه پایداری ها به سمت عارف بیایند و خواه به سمت علی لاریجانی بروند، عارف برای لیدر ماندن باید شجاعت به خرج دهد، اگرنه باید قید سرلیست اصلاحات شدن را در انتخابات مجلس بزند. اصلاح طلبان تصمیم گرفتند، دیگر با هیچ گروه سیاسی ائتلاف نکنند و با اقتدار و لیست اختصاصی به میدان های رقابت پا بگذارند. آنها دنبال لیدر قوی هستند، کسی که از شکست نترسد و منفعل نشود. عارف این مسئله را می داند. برای همین با وجودی که نمی خواست وارد صحنه انتخابات هیات رئیسه سال آخر مجلس شود، تصمیم به حضور گرفت. حال باید منتظر ماند و دید امروز چه نتیجه ای رقم می خورد.
علی روغنگران