صداوسیما عادل نیست که عادل بخواهد
سازمان صداوسیما عادل نیست که عادل بخواهد. البته که عادل فردوسیپور همچنان در این سازمان هست، اما از «متن» به «حاشیه» رفته. فقط برای اینکه دیده نشود یا کمتر دیده شود که مخاطبان فوتبالدوست از لذت تماشای برنامه ۹۰ و گزارش بازیهای درخشان و کمنقضاش محروم شوند. آن هم درست در چنین شرایطی و حالا که مردم از بحران اقتصادی طاقتفرسای سال ۹۷ عبور کرده و در شروع سال ۹۸ تصور روشنی از دخلوخرجهای خود ندارند.
برنامه ۹۰ پُربینندهترین برنامه تلویزیون ۲۰ سال خود را در صدر نگه داشت و حتی با برنامههای پُربینندهای مانند خندوانه و دورهمی جایگاهش را از دست نداد. حالا اقبال عمومی از برنامههای متعدد و متنوع برنامههای شبکه نسیم بیشتر شده و مدیر جوانِ شبکه ۳ تلاش کرده با برنامه برنده باش، عصر جدید و ستارهساز راهی برای جذب مخاطب پیدا کند.
همین سه برنامه پُر از چهرههای مشهور است که اگر ستاره شدند یا بودند، در مدیوم تلویزیون نبوده اما عادل فردوسیپور که خود را فرزند رسانه ملی میداند، ستاره تلویزیون بود. تلویزیونِ ورشکسته که در سیاستهای کلی سازمان نشان میدهد برای درآمدزایی دست به هر کاری میزند، آیا ستارههایی در حوزههای سینما، ورزش و موسیقی به سادگی در تور خود انداخته است؟ اگر صرفا انگیزه مالی قابل توجه نبود، امثال گلزار، حیایی و… حاضر بودند در چنین برنامههایی نقشی داشته باشند؟ فردوسیپور اما برنامه ۹۰ را با تمام ناملایمتیها، کارشکنیها، اتهامهای بیاساس و… به عرش رساند و باوجود اندک انتقادهای به جا از برنامه دو دهه در عرض نگه داشت؛ آن هم با کمترین هزینه و البته با سودآوری برای شبکه سه.
فردوسیپور در فضای مسموم و پُر از فساد فوتبال ایران در این سالها هیچگاه دستش آلود نشد و بدون در نظر گرفتن منافع یک شخص، یک باشگاه یا فدراسیون فوتبال و وزارت ورزش با صراحت در کلام ۹۰ را اجرا کرد. او به قدری عادل بود که در مراسم تودیع اصغر پورمحمدی، مدیر سابق شبکه سه درباره او چنین گفت: «من خیلی ایشان را اذیت کردم، ایشان هم من را گاهی اذیت میکرد. اما لاقل دیگر از حالا دوشنبهها از پیش لرزهها و پس لرزههای برنامه ما راحت هستند.» پورمحمدی ظرفیت بالا و سعه صدر داشت و ارزش «برنامه ۹۰» را میدانست، اما فروغیِ جوان با حذف فردوسیپور ظرفیت خود را نشان داد. حالا مدیر شبکه سه و رئیس صداوسیما آسوده بخوابند، بدون در نظر گرفتن از دست رفتنِ سرمایهای چون عادل فرودسیپور.
محمود مولایی