روزهای خوب آقای رئیس

دست تقدیر انگار روزهای بهتری را برای علی لاریجانی رقم می زند. سال ها رئیس مجلس بوده و حالا توصیه ها برای او جهت فکر کردن به پاستور افزایش یافته است. برخی می گویند شرایط برای این فتح از هر زمان دیگری فراهم تر است.اما حامیان این نسخه سیاسی بر اساس کدام مولفه ها به این عقیده رسیده اند؟

انتصاب برادر بزرگتر او به عنوان رئیس مجمع تشخیص مصلحت نظام گمانه ریاست ابراهیم رئیسی بر قوه قضائیه را از همیشه جدی تر کرده است و این یعنی حذف یکی از جدی ترین مدعیان ریاست پارلمان یا رئیس جمهوری در دو انتخابات آتی. ازنظر تحلیل آرایش سیاسی قرار گرفتن ابراهیم رئیسی در راس یک نهاد انتصابی بیش از همه به نفع علی لاریجانی است. به این ترتیب لاریجانی اگر مایل باشد که همچنان رئیس مجلس بماند هیچ مانع جدی پیش رو نخواهد داشت .

پیشتاز در قوه مقننه

سخنان این روزهای برخی چهره های اصلاح طلب موید این مطلب است که آنها احساس  می کنند فیلترهای نظارتی موجود هیچ امیدی برای راهیابی ژنرال های اصلاح طلب به مجلس باقی نمی گذارد. کسب کرسی ریاست که جای خود دارد. محمد رضا عارف قبلا این کرسی را به لاریجانی باخته و شانسی ندارد. در مورد ورود اسحاق جهانگیری و محسن هاشمی به مجلس نیز حرف و حدیث هایی وجود دارد که هنوز جدی نشده است. به فرض جدی شدن نیز معلوم نیست که هیچ کدام از این دو چهره شاخص قادر باشند از پس لابی طیف نزدیک به لاریجانی و ائتلافشان با اصولگرایان برآیند. به فرض اینکه پیاده شدگان از قطار کابینه همچون عباس آخوندی نیز عزم پارلماتاریستی کنند، شانس زیادی برای مقابله با رئیس کهنه کار مجلس ندارند. وضع سایر اصولگرایان هم در برابر لاریجانی بهتر از جریان رقیب نیست. ژنرال های این جریان مشکل عبور از فیلتر شورای نگهبان را ندارند اما با چالش جدی تری تحت عنوان محبوبیت و رای آوری مواجه هستند. به فرض اینکه فهرست اصولگرایان با حداقل اختلاف تنظیم شود و حاصل آن ورود افرادی مثل حداد عادل، علیرضا زاکانی و… باشد نیز باز به نظر نمی رسد لاریجانی در مجلس، پایین نشین شود. اصلی ترین ویژگی او و فراکسیون نزدیک به او اثر گذاری بر تصمیمات درون پارلمانی است. سالهاست که حرف آخر را می زنند و ساده انگاری است که گمان کنیم در موضوعی مثل ریاست مجلس بازی را ببازند. نقطه قوت لاریجانی در این موضوع انعطاف و لابی گری است پس در ائتلاف با هر یک از دو جریان اصلاح طلب و اصولگرا را باز نگاه می دارد و بر همین اساس همواره پیروز است.

رئیس جمهور احتمالی

کرسی ریاست در مجلس یازدهم به احتمال قریب به یقین سهم علی لاریجانی است؛ اگر بخواهد. اینطور که معلوم است اما عزم و اراده بالاتری مبنی بر انتقال او به پاستور وجود دارد. شنیده ها حکایت از آن دارد که او در انتخابات آتی از قم کاندید نمی شود. گفته می شود که او این بار یا در فهرست تهران قرار می گیرد یا اصلا وارد کارزار نمی شود. این تغییر تاکتیک از سوی لاریجانی تنها یک معنی می تواند داشته باشد و آن این است که وی از خیر ریاست مجلس گذشته است. این گمانه نیز منطقی نیست، اگر هدف بزرگتری در کار نباشد. هدف بزرگتر برای او چیزی نیست غیر از تجربه ای دیگر از ریاست قوه. از قضا شانسش نیز برای این کار کم نیست. او در صورت کاندیداتوری برای انتخابات 1400 راه دشورای پیش رو نخواهد داشت. هرچه باشد اصلاح طلبان اگرچه از معرفی کاندیدای مستقل سخن می گویند اما خود می دانند که این رویا تعبیر شدنی نیست. برای همین عملگرایان این جریان مدت ها است که گمانه حمایت از لاریجانی را مطرح کرده اند. کارگزارانی ها حتی در دوگانه لاریجانی و جهانگیری ، لاریجانی را انتخاب می کنند و ترجیح می دهند روی کاندیدایی که بالقوه برنده است سرمایه گذاری کنند. فعالان سیاسی و بدنه اجتماعی این جریان با حمایت از روحانی در انتخابات 92 و 96 آمادگی برداشتن یک گام بیشتر به پس را پیدا کرده و عجیب نیست اگر در 1400 پشت لاریجانی بایستند. فقط این نیست که لاریجانی را به یک رئیس جمهور احتمالی تبدیل می کند. او در عین حال پتانسیل جلب حمایت اصولگرایان را نیز دارد. علی لاریجانی در شرایط فعلی یکی از مرضی الطرفین  ترین گزینه ها است. حال که بر اساس برخی اخبار قرار شده ابراهیم رئیسی رئیس دستگاه قضا باشد و طبعا از گردونه رقابت برای ریاست جمهوری کنار برود، اصولگرایان نیز کاندیدای جدی نخواهند داشت. از قالیباف و سعید جلیلی و امثال آنان که پیش تر قادر به کسب رای مردم نشده اند که بگذریم باز هم به علی لاریجانی خواهیم رسید. درست است که او نیز خاطره تلخی از این رقابت ها دارد اما به این مهم واقف است که ایران 1400 با ایران 1384 یکی نیست. هیچ یک از کاندیداهای احتمالی اصولگریان به اندازه علی لاریجانی در ساختار قدرت رسمی بانفوذ و موثر نیست. هیچ یک از مهره های اصولگرا همچون علی لاریجانی مورد حمایت جریان رقیب قرار نمی گیرد. همه این ویژگی ها به اضافه کارنامه لاریجانی در سال های گذشته و مواضع او در سیاست داخلی و خارجی سبب می شود که او را موثر ترین گزینه برای ریاست جمهوی به حساب آوریم. قرار گرفتن تکه های پازل سیاست در کنار هم و هموار شدن مسیر ریاست جمهوری او در ماه های گذشته نشان می دهد که دست تقدیر نیز با ما هم نظر است و آینده روشنی را برایش رقم می زند.

علی روغنگران