بجنگ و پیروز شو
تیم ملی فوتبال ایران در آخرین بازی خود از مرحله گروهی جام‌جهانی1018 روسیه باید در دیداری حساس به مصاف رونالدو و یارانش برود. بازی که برای هردو تیم حکم مرگ و زندگی را دارد و برنده این بازی پای صعود خود به مرحله بعد را امضا خواهد کرد.
کیروش و شاگردانش نیاز مبرمی به پیروزی در این بازی دارند و در صورت برد می‌توانند برای اولین بار پا به میان 16 تیم نهایی جام‌جهانی بگذارند. نتیجه باخت وداع تلخ ایران برخلاف شایستگی این تیم از این جام‌جهانی را به دنبال خواهد داشت و مساوی شرایط را به اما و اگر می‌کشاند. اگر ایران این بازی را با نتیجه مساوی تمام کند آن وقت مراکش باید با اختلاف دو گل اسپانیا را شکست دهد تا ایران به همراه پرتغال صعود کننده‌ها از این گروه باشند که این مساله کمی دور از انتظار به نظر می‌رسد.
اما عملکرد ایران در این دوره از بازی‌ها با توجه به اینکه کیروش خود یک پرتغالی است و همچنین رویارویی این تیم با پرتغال واکنش‌های متفاوتی را به دنبال داشته است.
اسلحه‌ای به نام کیروش!
ژوزه مانوئل ریبیرو سردبیر روزنامه مشهور پرتغالی جوگو در یادداشتی تاکید داشته است که شباهت‌های زیادی بین بازیکنان ایرانی و پرتغالی نسل ١٩٨٩ تحت رهبری کیروش می‌بیند، نسلی که تبدیل به نقطه عطفی برای جهانی شدن پرتغال شدند.
تیم ملی ایران از اسلحه قدرتمندی برای مقابله با پرتغال، برخوردار است. سلاح قدرتمندی که در اختیار دیگر تیم‌های حاضر در جام‌جهانی نیست، توانایی‌ای که در شرایط این چنینی بسیار تعیین کننده است. سرمربی ایران، کارلوس کیروش، در تمامی ابعاد فوتبال ملی ٢٠ سال گذشته پرتغال مانند پدر بوده است. او یکی از بنیان گذاران حرفه‌ای شدن فوتبال پرتغال است، در دهه ٨٠ میلادی به عنوان عضوی از تیم فنی و آنالیزور با فدراسیون فوتبال پرتغال همکاری می‌کرد و پس از آن سمت سرمربی تیم ملی فوتبال زیر ٢٠ سال پرتغال را بر عهده گرفت، سمتی که با آن دوبار قهرمانی جام‌جهانی را کسب کرد. کیروش کسی است که فوتبالیست‌هایی مانند فیگو، روی کوستا و ویتور بایا را به جامعه جهانی فوتبال معرفی کرد، بازیکنان بزرگی که هنوز در خاطرات و قلب فوتبال دوستان در سراسر دنیا هستند.
سرمربی تیم ملی ایران، روح تیم ملی پرتغال را به خوبی می‌شناسد، او در ساخت روح تیم کمک‌های زیادی کرده است. به معنای واقعی کلمه تاثیر به سزایی در معرفی رونالدو و حتی نسل جدید بازیکنان (مانند برناردو سیلوا، برونو فرناندس و جلسون مارتینز) دارد، مسئله‌ای که ریشه در عمق اندیشه و ساختارسازی کیروش در فدراسیون و تیم ملی پرتغال دارد. با در نظر گرفتن هوش بالای کیروش در بکارگیری اطلاعات موجود، شاید تنها فرناندو سانتوس است که می‌تواند مهره برنده پرتغال در این رویارویی باشد. آن هم رویارویی بسیار مهم، نادر و کمیابی که در یک طرف فردی می‌تواند محکوم به خیانت به کشور خود شود!
من تیم ملی ایران و البته تعصب و علاقه شدید مردم ایران برای فوتبال را به خوبی می‌شناسم. در سال ١٩٩٨ در زمانی من در نقطه عطف کار خبرنگاری خودم بودم مسابقه ایران و آمریکا را پوشش دادم، در آن زمان بود که متوجه شباهت‌های زیادی بین (فوتبال) کشور خودم پرتغال و ایران، شدم. اینگونه است که من شباهت‌های زیادی بین بازیکنان ایرانی و پرتغالی نسل ١٩٨٩ تحت رهبری کیروش می‌بینم، نسلی که توسط کیروش تعلیم دیده بودند. می‌دانم که کیروش میخواسته که همان شرایط را برای بازیکنان ایرانی به وجود آورد و همواره از نبود امکانات و زیر ساخت‌ها رنج برده است. نمی‌دانم که تا چه حدی به کیروش اجازه داده شده که در مسائل مسابقات داخلی ایران یا ساختارهای فوتبال ایران کار کند، اما می‌دانم که او اینگونه دخالت‌ها را در پرتغال انجام داد، که منجر به نتایج خوبی شد. من تیم ملی ایران را تیم با انضباطی می‌بینم که با اشتیاق و علاقه زیادی بازی می‌کند و خود را در زمین از هیچ حریفی کمتر نمی‌بیند. این انسجام تیمی است که ایران را تبدیل به قدرتمندترین تیم آسیایی کرده است.
به خاطر داشته باشیم که وجود کیروش در تیم ایران به عنوان “اطلاعات داخلی” (جاسوس)، کافی است برای ایجاد وحشت در اردوی پرتغال، در آستانه این مسابقه مهم که می‌تواند باعث صعود تاریخی ایران یا حذف قهرمان اروپا از مسابقات شود.
زیبایی جام‌جهانی در این است که در این چنین شرایطی مردم و فوتبال دوستان کشورهای مختلف را به یکدیگر نزدیک کند. مانند این مسابقه که پرتغالی‌ها را به ایرانیان نزدیک تر می‌کند.
تاریخ سازی ایران به روایت AFC
سایت AFC نیز نسبت به این بازی واکنش نشان داد و گفت: «تیم ملی ایران در آستانه تاریخ‌سازی در جام‌جهانی است و پرتغال نیز به عنوان قهرمانی اروپا انتظار یک بازی پرفشار را خواهد داشت».
سایت AFC همچنین نوشت: «هر دو تیم در حالی گام به دیدار آخر خود در مرحله گروهی خواهند گذاشت که امیدوارند این، آخرین حضورشان در جام‌جهانی۲۰۱۸ نباشد. تساوی هم برای صعود پرتغال کافی خواهد بود، این در حالی است که ایران نیاز به پیروزی دارد تا بتواند راهی مرحله بعدی شود و زمینه جدیدی از پیشرفت را به دست بیاورد، زیرا ایران پیش از این هرگز نتوانسته از مرحله گروهی این رقابت‌ها صعود کند».
در ادامه این گزارش می‌خوانیم: «ایرانی‌ها در دو دیدار قبلی خودشان را یک حریف نیرومند نشان دادند، به ویژه در خط دفاعی. جنگندگی آنها یک کلین شیت را مقابل مراکش به ارمغان آورد، هرچند آنها هزینه تنها اشتباه خود را برابر اسپانیا با قبول شکست پرداختند. از سوی دیگر آنها مقابل اسپانیا خطرناک ظاهر شدند و چند موقعیت مسلم گلزنی را به دست آوردند. بازیکنان ایران اگر کمی شانس بیشتری داشتند، می‌توانستند بیش از یک گل به ثمر برسانند که در دیدار با مراکش به آن رسیدند».
اشتباه کشنده
جورج کاستا در یادداشتی برای روزنامه پرتغالی O Jogo از دشواری‌های پرتغال برای رویارویی با کیروش سخن گفت.
پرتغال در مقابل ایران قرار خواهد گرفت، تیمی که هیچ کس تا به حال از آن سخن زیادی نمی‌گفت. سرمربی ایران کسی است که من برای او احترام خاصی قائل هستم، کارلوس کیروش، او یکی از مهمترین افرادی بود که چه در زمان فوتبال و چه در زمان مربیگری من، تاثیرهای بزرگی داشت. من او را به خوبی می‌شناسم، در تیم جوانان و تیم ملی بزرگسالان پرتغال او سرمربی من بود. کارلوس کیروش مانع بزرگی است که پرتغال باید آن را کنار بزند. متاسفانه تقدیر این اتفاق ناخوشایند را به وجود آورد، چیزی که بُعد جهانی فوتبال به وجود آورد.
کیروش مانع بزرگی است چرا که او در کار خود خبره است و با توجه ویژه به توانایی بازیکنانش، طرح خود را پیدا می‌کند. او استاد آماده‌سازی روانی بازیکنان خود است. من به یاد دارم که در زمانی که من در تیم زیر ١٦ سال در فینال با اسپانیا بازی می‌کردم، کیروش قبل از مسابقه به بازیکنان گفت که به سر و وضع خود رسیدگی کنید چرا که باید در جشن پس از بازی کاملا آراسته و مرتب باشید. ما در آن مسابقه برنده شدیم! از دید من این جزییاتی است که کیروش برای مسابقه فردا به بازیکنان ایران خواهد گفت، او همانند پدر برای بازیکنانش دلسوز است. البته که او الان تفاوت‌های زیادی با زمانی که مربی من در تیم نوجوانان بود، دارد. او بدون تردید هنوز به خوبی می‌داند که چگونه بازیکنان خود را از لحاظ روانی آماده کند و آنها را بدون فشار به زمین بفرستد. نباید فراموش کرد که این مسابقه مهمترین بازی تاریخ فوتبال ایران است، چرا که تا به حال آنها تا این اندازه به صعود نزدیک نبوده‌اند. تیم ملی ایران میوه‌ای است که حاصل کاشت ٧ سال کار کیروش بوده. این مسئله انگیزه تیم را بالاتر خواهد برد.
ایران برای صعود نیاز به پیروزی دارد اما من فکر می‌کنم که کیروش باتجربه روش بازی تیم خود را تغییر نخواهد داد، زیرا که او محدودیت و توانایی‌های تیم خود را می‌داند و بدون تردید پرتغال باید آمادگی برای مقابله با این استراتژی‌ها را داشته باشد. ایران تیمی است که دفاعی بازی می‌کند، این مسئله در مقابل پرتغال هم ادامه خواهد داشت. هیچ تیمی نمی‌تواند در یک روز روش بازی خود را تغییر دهد، بدون شک کیروش هم این زمان لازم برای ایجاد این تغییر را ندارد.
من حدس میزنم که ایران به صورت سازمان یافته‌ای در لاک دفاعی خواهد ماند و برنامه‌های هجومی خود را براساس ضد حملات و توپ دزدی بازیکنان میانی، طراحی خواهد کرد. ایران اینگونه است! یک خطر بزرگ دیگر هم پرتغال را تهدید می‌کند و آن این است که بازیکنان دچار این فرضیه شوند که «آنها فقط دفاع می‌کنند، پس ما باید حمله کنیم»، در این شرایط است که ایران تمامی تمرینات و آماده‌سازی خود را که برای رسیدن به هدف خود را پیاده خواهد کرد.
انتهای گزارش/دائمی