میمون مست
پس از خط خوردن ۴ بازیکن سرشناس از فهرست نهایی تیم ملی ایران برای جام‌جهانی ۲۰۱۸، انتقادات نسبت به تصمیم کیروش بالا گرفت اما با نگاهی عمیق‌تر پی به درستی انتخاب او می‌بریم البته او می‌توانست وریا غفوری را به عنوان نیمکت نشین با خود به روسیه ببرد اما بنا به دلایلی که برای خودش محترم است، از اینکار صرف نظر کرد. او در حالی بازیکنان مد نظرش را به تیم ملی دعوت کرده که به نظر می‌رسد این مربی هوشمند پرتغالی قصد دارد از تاکتیک میمون مست در بازی‌های پیش رو استفاده کند، کیروش که در بازی‌های مقدماتی جام جهانی با تغییر پیاپی ترکیب تیم ملی به نوعی سرمربیان حریف را سردرگم کرده بود به نظر می‌رسد در بازی‌های جام جهانی نیز قصد دارد او به شکل دیگری سرمربیان حریفان ایران را سردرگم کند، او که با انتخاب حریفان تدارکاتی نسبتاً ساده در هیچ یکی از بازی‌های تدارکاتی از ترکیب اصلی تیم ملی رونمایی نکرد، قصد دارد در جام‌جهانی با سیستم و نفرات جدیدی که به میدان می‌فرستد، مراکش را سورپرایز کند. چرا که کلید صعود یا عدم صعود ایران و مراکش به مرحله بعد، در بازی اول نهفته است و هر تیمی بتواند از این دیدار برنده خارج شود، امیدش برای صعود افزایش می‌یابد.
کارلوس کیروش تنها در یک نیمه از بازی‌های تدارکاتی تیم ملی، گوشه‌هایی از آنچه قرار است در جام‌جهانی از تیم ملی ببینیم را به نمایش گذاشت که نمایش مافوق تصور ایران در نیمه اول بازی با الجزایر همه هواداران به فوتبال در ایران را وجد آورد اما با خروج مهدی طارمی از زمین بازی، وضعیت تغییر کرد و تیم ایران تحت فشار قرار گرفت. در واقع کیروش در بازی‌های دوستانه سعی دارد از ترکیب اصلی‌اش رونمایی نکند و سبک اصلی تیم ملی در جام‌جهانی را برای حریفان آشکار نسازد تا بازیکنان و سرمربی مراکش در دام تصور ضعیف بودن ایران بیفتند و ضربه کاری را در روز مسابقه از ایران دریافت کنند. دامی که به نظر می‌رسد بسیاری از بازیکنان مراکشی و حتی رسانه‌های مراکش در آن افتاده‌اند و با توجه به بازی‌های ایران در دیدارهای دوستانه، از حالا خود را برنده بازی با ایران می‌دانند که این موضوع در روز مسابقه به شدت به ضرر مراکش تمام خواهد شد، چرا که سورپرایز کیروش در روز بازی را وقتی متوجه می‌شوند که کار از کار گذشته است. این اتفاق در بازی با الجزایر در نیمه اول نیز رخ داد و الجزایری‌ها که یک پیروزی آسان بر ایران را متصور بودند، به یکباره همه چیز را از دست رفته دیدند و این تیم ایران بود که در نیمه اول یک گل زد و چندین موقعیت خوب گلزنی هم ایجاد کرد. در واقع سبک کاری کیروش به شیوه‌ای است که گویی فردی مست در دعوایی شرکت کرده و همگان او را بازنده می‌دانند اما اگر فردی تظاهر به مستی کند و در این دعوا شرکت کند، اوضاع به کلی فرق خواهد کرد که نمونه این اتفاق را در فیم میمون مست دیده‌ایم.
نقشه کیروش برای جام جهانی چیست ؟
کیروش در روسیه قصد دارد با همان شیوه همیشگی ۱-۳-۲-۴ مقابل حریفان صف آرایی کند ولی تفاوت این شیوه با سیستمی که تا پیش از این در تیم ملی در بازی‌های دوستانه یا آسیایی دیده بودیم در این خواهد بود که او به جای راست رونده، چپ رونده را انتخاب کرد و بر خلاف همه پیش بینی کارشناسان که گمان می‌کردند، جناح راست تیمی ملی با حضور وریا غفوری قرار است جناح رونده تیم ملی باشد اما کیروش برای بالانس تیمش تصمیم گرفت تا جناح چپ را با حضور بازیکن تند و تیزی به نام میلاد محمدی رونده کند و با استفاده از بازیکن تدافعی در پست دفاع راست، استحکام ساختار دفاعی را با توجه به نفوذهای علیرضا جهانبخش از آن منطقه بیشتر کند.
در واقع در جناح راست نیز خبری از رامین رضاییان نخواهد بود و او مثل تیم باشگاهی‌اش یک نیمکت نشین محض در روسیه است و از بین پژمان منتظری و محمدرضا خانزاده احتمالاً یکی در این پست به کار گرفته خواهد شد که با توجه به تجربه پژمان منتظری در جام جهانی قبل در این پست، شانس او برای بازی بیشتر از خانزاده است.
حضور دو صخره در قلب دفاع ایران
از طرفی با توجه به قد و قامت و فیزیک بدنی مناسب سید مجید حسینی احتمالاً او جانشین سید جلال خواهد شد و زوج پور علی گنجی را در قلب خط دفاع تیم ملی تشکیل می‌دهد تا مدافعین میاینی ایران با قامتی بلند و فیزیکی تنومند، صخره محکمی در مقابل مهاجمین حریف به حساب بیایند. روزبه چشمی، پژمان منتظری و محمدرضا خانزاده اگرچه قابلیت بازی در پست دفاع وسط را دارند اما هر سه بازیکن مذکور به لحاظ جثه بدنی، نسبت به پورعلی‌گنجی و مجید حسینی در سطح پایین‌تری هستند. نکته قابل توجه در این پست خط خوردن سید جلال حسینی بود که با دو فاکتور منفی سن بالا (۳۶ سال) و قد کوتاهترش (۱۸۴ سانتی متر) نسبت به بقیه دعوت شده‌ها در این پست، تصمیم کیروش در خط زدن او را به قابل دفاع تر می‌کند.
کلید موفقیت ایران در جام جهانی ۲۰۱۸
در پست دفاع چپ نیز، کیروش مهره آلترناتیو دیگری برای میلاد محمدی ندارد و تنها بازیکنی که در لیست کیروش می‌تواند در این پست به میدان برود همان احسان حاج صفی است که مدتهاست در تیم ملی در پست هافبک دفاعی بازی می‌کند. میلاد محمدی در واقع مرموزترین یار کیروش در جام جهانی برای رقبا به شمار می‌رود چرا که کیروش عمداً در بازی‌های دوستانه اخیر از او رونمایی نکرد تا همچنان نوع استفاده از او برای رقبا در هاله‌ای ابهام باقی بماند.
در پست هافبک دفاعی نیز وضعیت تا حد زیادی مشخص است و در بازی اول که سعید عزت اللهی غایب است، به احتمال بسیار زیاد از امید ابراهیمی استفاده خواهد شد و در کنار او نیز از احسان حاج صفی به عنوان آلترناتیو او و رابط بین عناصر دفاعی و هجومی ایفای نقش خواهد کرد.
نقش مهم طارمی در حرکات هجومی
سه بازیکن پشت مهاجم ایران نیز به نظر می‌رسد تا حد زیادی مشخص باشند چرا که علیرضا جهانبخش بدون تردید وینگر راست خواهد بود و در صورت نرسیدن اشکان دژاگه به شرایط مسابقه، سامان قدوس به عنوان هافبک پشت مهاجم کار خواهد کرد و در پست وینگر چپ هم از بازیکن مورد علاقه کیروش یعنی مهدی طارمی استفاده خواهد شد. مهدی طارمی با توجه به خصوصیت رونده بودن و سرعت گام‌هایش به سرعت به محوطه جریمه اضافه می‌شود و در موقع حمله تعداد بازیکنان ایران در محوطه جریمه حریف را افزایش می‌دهد. البته کیروش در این پست مهدی ترابی و وحید امیری را هم در اختیار دارد که شانس بازی کردن ترابی بیش از امیری در جام‌جهانی ارزیابی می‌شود.
در نوک پیکان خط حمله نیز سه گزینه به نام‌های سردار آزمون، کریم انصاری فرد و رضا قوچان‌نژاد حضور دارند که بدون تردید، گزینه اول کیروش برای این پست سردار آزمون خواهد بود.