تولد ستاره خراسان در شبی پرستاره
اکران مردمی فیلم «ناخواسته» با حضور ستاره‌های مطرح سینما و همزمان با تولد ستاره اسکندری در پردیس سینمایی گلشن برگزار شد.
پردیس سینمایی گلشن در اولین اکران مردمی فیلم «ناخواسته» به کارگردانی برزو نیک نژاد میزبان جمعی از بازیگران مطرح سینما و عوامل این فیلم بود. در این رویداد سینمایی که با استقبال پرشور هواداران و علاقه مندان به سینما همراه بود، فریبا کوثری، مریم امیرجلالی، فاطمه گودرزی، پویان گنجی، ستاره اسکندری، سید محمد سید زاده و سید امیر سید زاده در کنار مردم به تماشای فیلم نشستند.
شرح رویداد
با ورود هنرمندان به پردیس، جمعیتی از هواداران آن‌ها را احاطه کرده و تا سالن همراهی کردند. این رویداد همزمان با تولد ستاره اسکندری برگزار شد و عوامل سینما گلشن با همراهی خیریه همدم، جشن تولد زیبایی برای اسکندری تدارک دیدند تا او را در بدو ورودش به سالن با کیک و هدایای بسیار غافلگیر کنند. ستاره اسکندری در حالی که غافلگیر و هیجان زده شده بود از حضور و استقبال پرشور مردم از اکران فیلم تشکر کرد و گفت: تصور می‌کردم جشن تولد هر آدمی تا 40 سالگی برایش جذابیت دارد اما من امروز واقعا خوشحال و هیجان زده هستم که چهل و چهار سالگی ام را در کنار شما جشن می‌گیرم. هنگام فوت کردن شمع‌ها، آرزو کردم شرایطی در مشهد پیش بیاید که هنر در دل شهر و زندگی مردم جاری باشد. بسیاری از هنرمندان دوست دارند برای شما تئاتر به روی صحنه بیاورند و کنسرت برگزار کنند؛ امیدوارم آرزوی امسال من برآورده شود و شاهد چنین روزهایی در شهرمان باشیم.
او در پاسخ به پرسشی درباره فیلم «ناخواسته» گفت: ناخواسته، فیلمی است که پنج سال پیش به کارگردانی برزو نیک نژاد و به تهیه کنندگی امیر سید زاده تهیه و تولید شد. شرایط ما نسبت به پنج سال پیش بسیار تغییر کرده است و شاید اگر این فیلم در همان پنج سال پیش مجوز اکران می‌گرفت از شرایط بهتری برخوردار بود اما درنهایت با ایستادگی بسیار آقای سید زاده مجوز گرفت و به روی پرده سینما آمد. از شما مردم فرهنگ دوست دعوت می‌کنم تا از این فیلم حمایت کنید و آن را به دوستانتان پیشنهاد کنید تا فیلم هایی اینچنین که خارج از دنیای تجارت هستند و نسبت مستقیم با دل و روح مردم دارند بیشتر دیده شوند.
در حاشیه مراسم، ستاره اسکندری، فاطمه گودرزی و مریم امیرجلالی در نشست خبری حضور پیدا کردند و به پرسش‌های اصحاب رسانه پاسخ دادند. آنچه در ادامه می‌خوانید، پرسش‌ها و پاسخ‌هایی است که در این نشست مطرح شد.
گفت و گو با ستاره اسکندری
استقبال مردم را در اولین اکران عمومی فیلم ناخواسته در پردیس سینمایی گلشن چطور ارزیابی می‌کنید؟
استقبال بسیار خوبی از این رویداد صورت گرفت. خیلی خوشحال هستم که اولین اکران مردمی این فیلم در مشهد برگزار شد و من توانستم در خدمت هم استانی های عزیزم باشم و با آن‌ها دیدار کنم. همانطور که می‌دانید این فیلم بسیار مظلوم واقع شد و پنج سال از تولید آن می‌گذرد. وقتی استقبال پرشور مردم را می‌بینم بسیار دلگرم می‌شوم که مردم اینچنین جذب سینما می‌شوند و آن را حمایت می‌کنند.
ویژگی بارز و خاص فیلم «ناخواسته» از نظر شما چیست؟
شاید در این روزها که سینما سهل گرفته می‌شود، ناخواسته یکی از فیلم‌هایی باشد که برای من مفهوم بزرگ سینما را دارد. ناخواسته یک فیلم سینمایی است به مفهوم ترکیب بندی تصاویر، بازی ها و آنچه که در دل فیلم روایت می‌شود که به فکر و اندیشه نزدیک است. ناخواسته فیلمی است که مخاطبانش را به تفکر وا می‌دارد.
به نظر شما چرا هنرمندان و بازیگران توانمند ما در مشهد تئاتر اجرا نمی‌کنند یا در پروژه‌های ساخت فیلم حضور ندارند؟
بازیگر، کسی است که بهش کار پیشنهاد می‌شود نه اینکه تصمیم گیرنده باشد که کاری ساخته بشود یا نشود. شما برای گرفتن پاسخ این پرسش، باید سراغ کارگردان ها و تهیه کننده هایی که در مشهد فعالیت می‌کنند بروید. هرچند من تا به حال در چند پروژ‌ه در مشهد کار کرده‌ام از جمله تله فیلم «زیارت» که سال هاست به مناسبت تولد امام رضا از تلویزیون پخش می‌شد. در رابطه با مقوله شیرین تئاتر هم، مشکلات و موانعی وجود دارد که مهم ترین آن عدم استقبال از جانب مسئولین است، اگرنه هنرمندان برای تغییر این وضعیت مشتاق هستند و همه ما می‌دانیم که تئاتر مشهد یکی از تئاترهای برتر ایران است که خط فکری پررنگی دارد
در بین کاراکترها و نقش‌هایی که تا به حال بازی کرده‌اید، کدام یک را بیشتر از همه دوست دارید؟
پاسخ دادن به این سوال دشوار است. من با نقش هایم زندگی می‌کنم. با هر کاراکتری به دنیا می‌آیم و از دنیا می‌روم، هر کدام را به نوعی بسیار دوست دارم. در این بین یکی از ماندگارترین نقش‌هایم، نقش «ساناز» در سریال مرگ تدریجی یک رویا به کارگردانی فریدون جیرانی بود که در ابتدا قرار بود در دو تا سه سکانس کوتاه حضور داشته باشم اما از این نقش بسیار استقبال شد به دلیل اینکه کمتر نقشی اینچنین در تلویزیون دیده شده و حضورم در کار ادامه پیدا کرد.
تلخ ترین و شیرین ترین اتفاق زندگی شما چیست؟
تلخ ترین اتفاق زندگی من، از دست دادن پدرم است و شیرین ترین اتفاق را در سال 79 تجربه کردم زمانی که سنگینی تندیس بهترین بازیگر تئاتر جشنواره فجر دستم را انداخت و علاوه بر حس تعهد سنگینی که درونم حس کردم برایم بسیار شیرین بود
در اوقات فراغت چه کارهایی انجام می‌دهید؟
من کتاب خواندن را جزئی از کار و زندگی خودم می‌دانم و چیزی نیست که در اوقات فراغت و بیکاری به سراغش بروم. وقتی کاری نداشته باشم سفر می‌کنم و به دنبال کسب تجربه‌های زیستی جدید هستم.
در پایان این قول را به ما و هوادارانتان بدهید که باز هم به مشهد خواهید آمد.
حضور در اکران‌های عمومی و ساختن فیلم‌ها دست ما نیست. من فقط می‌توانم امیدوار باشم فیلم هایی که اکران می‌شود و در آن ها ایفای نقش می‌کنم اکران عمومی شوند و باز هم بتوانم در خدمت شما و سینما دوستان عزیز مشهد باشم.
گفت و گو با فاطمه گودرزی
کمی از تجربه حضور در مشهد و استقبال هواداران بگویید.
من هرموقع به مشهد می‌آیم حس می‌کنم که به شهری خاص دعوت شده‌ام. ما این بار برای فیلم ناخواسته آمدیم و همزمان با اکران مردمی فیلم تولد ستاره اسکندری عزیز را جشن گرفتیم. استقبال مردم بسیار خوب بود و پردیس های سینمایی را محیطی بسیار خوب و مناسب می‌دانم چرا که می‌توانند تعداد زیادی فیلم را پوشش بدهند و پردیس‌هایی که در انتهای یک مرکز تجاری قرار دارند در جذب مردم و مخاطب سینما موفق‌تر هستند.
فضای کنونی سینما و فیلم‌هایی که در این سال‌ها ساخته می‌شوند چگونه ارزیابی می‌کنید؟
در سینمای نسل جدید که این روزها ساخته می‌شود موضوع های اجتماعی جذابیت بسیاری دارد که به دردهای مردم بسیار نزدیک است و به نظرم نسل جوان سینما به خوبی توانسته به این موضوع‌ها بپردازد و با مخاطب ارتباط برقرار کند.
در این سال‌ها کم کار شده‌اید. دلیل گزیده‌تر کار کردنتان چیست؟ به کار کردن در سینما بیشتر علاقه بیشتری دارید یا تلویزیون؟
سینما روی موضوعاتی متمرکز شده که جوانان کار می‌کنند و جایگاه خوبی بین مردم دارد، اگر کارهای خوبی در سینما به من پیشنهاد شود می‌پذیرم و کار می‌کنم اما پیشنهادهای خوبی در این مدت نگرفته‌ام. بیشتر دوست دارم در کارهای تلویزیونی بازی کنم چون این مزیت را دارد که می‌تواند با تعداد بیشتری از افراد ارتباط بگیرد و من از نزدیکی بین خودم و مخاطبانم خیلی لذت می‌برم. در حال حاضر در سریال «لحظه‌ی گرگ و میش» که در تلویزیون پخش می‌شود کار می‌کنم.
چرا نقش های منفی بازی نمی‌کنید؟ این انتخاب شخصی شماست یا کاراکترهای منفی به شما پیشنهاد نمی‌شود؟
به خیلی چیزها بستگی دارد و هر دو عامل در انتخاب نقش تاثیر دارد. خیلی وقت‌ها یک نقش منفی به چهره یک بازیگر نمی‌خورد که چهره من به طور کلی مثبت است و عموما نقش مادری مهربان در یک فیلم و سریال به من پیشنهاد می‌شود؛ با این وجود من به عنوان بازیگر دوست دارم نقش هایی متنوع با کاراکترهای مثبت و منفی کار کنم.
چهار سال پیش همراه با تیم ملی به جام جهانی رفتید. امسال چرا نرفتید؟
چهار سال پیش شایعاتی شنیده شد بر این اساس که فدراسیون هزینه سفر ما را پرداخت کرده است در حالی که اصلا اینچنین نبود و ما با هزینه شخصی خودمان رفتیم؛ تصمیم گرفتم امسال خانه بمانم و از همینجا تیم ملی را تشویق کنم. برای یوزهای ایران آرزوی موفقیت و درخشش بسیار دارم.
در این سال‌ها، به عنوان سفیر بیماران خاص هم فعالیت می‌کنید. کمی در رابطه با فعالیت اجتماعی تان در این زمینه بفرمایید.
ما همگی انسان هستیم و باید به همدیگر کمک کنیم. من به طور خاص سفیر کودکان سندروم دان هستم و این باور را دارم که اگر وجود من و محبوبیت مردمی‌ام می‌تواند کمک کند تا مردم را با خودم همراه کنم و از کسانی که توانایی جسمی ندارند حمایت کنم باید به وظیفه اجتماعی ام عمل کنم.
شیرین ترین و تلخ ترین اتفاق زندگی شما چیست؟
شیرین ترین اتفاق زندگی هر آدمی تولد فرزندش است و تلخ ترین اتفاق، فوت شدن پدرم بود و از آنجایی که آن روز سر صحنه بودم این موضوع را به من دیر اطلاع دادند. امیدوارم روح تمام رفتگان ما در آرامش باشد.
گفت و گو با مریم امیر جلالی
کمی از تجربه حضور در مشهد بفرمایید.
من ارادتی خاص به مشهدی‌ها دارم و بسیار به مشهد سفر می‌کنم. امشب هم به دعوت آقای سید زاده و خانوم گودرزی در اکران مردمی فیلم ناخواسته حاضر شدم و تشکر می‌کنم از عوامل فیلم که چنین فیلم درخشانی را ساختند. از نظر من «ناخواسته» فیلم تاثیرگذاری است و استقبال مردم هم بسیار عالی بود.
ما در بازیگری شما، نقش‌های مختلفی را دیده‌ایم؛ به ویژه چهره مادری جدی و گاهی پرخاشگر در سریال‌هایی از جمله «متهم گریخت» و «خانه به دوش»؛ این در حالی است که شما در دنیای واقعی شخصیتی آرام و مهربان دارید. یک هنرمند چگونه باید نقش‌هایش را برای مخاطب باورپذیر کند؟
ما بازیگرها باید نقش‌هایمان را به گونه‌ای بازی کنیم که بیننده آن را باور کند. باید با نقش هایمان زندگی کنیم و من در برابر دوربین با همه نقش هایم زندگی کرده‌ام و به همین دلیل کارها برای مخاطبانم باورپذیر شده‌اند.
در انتخاب نقش چه معیارهایی را مد نظر دارید؟
در انتخاب نقش، معمولا تهیه کننده و کارگردان تعیین می‌کنند اما به شخصه کارهای طنز را بیشتر دوست دارم اما در پروژه‌های سینمایی و تلویزیونی ملو درام هم کار کرده ام.
به تلویزیون بیشتر علاقه دارید یا سینما؟ و در بین کارهایتان کدام نقش را بیشتر از همه دوست دارید؟
من به تلویزیون علاقه بیشتری دارم چون با قشر وسیع تری از مردم ارتباط برقرار می‌کند و در بین پروژه‌هایی که تا به حال بازی کرده‌ام سریال «خانه به دوش» را بیشتر از سایر کارهایم دوست دارم.
انتهای خبر/هدیه ریحانی