دندان‌هایی که گازتان می‌گیرند!
ایمان صادقی درباره نمایشگاه نقاشی‌هایش که به تازگی در تهران برگزار شد، گفت: عنوان نمایشگاه «متابولیسم» و نمایشگاهی دو نفره و در واقع نمایشگاهی انفرادی از آثار من و علی رازقندی بود چون هر دو در یک سالن کارهایمان را به نمایش گذاشتیم و در آن هر کس نمایشگاه انفرادی خودش را داشت. 17 اثر از من و 14 اثر از علی رازقندی به نمایش گذاشته شده بود که نگارخانه «آرته» تهران پذیرای آن شد.
صادقی افزود: این نمایشگاه اواخر بهمن‌ماه امسال به طول انجامید و در آن نقاشی‌هایی به نمایش گذاشتم که به نظرم پیامی متفاوت داشت. سبک نقاشی‌های من در این مجموعه یک نوع سبک شخصی است که تأثیراتی از هنر مفهومی و سورئالیسم در آن وجود دارد. در کارهای علی رازقندی هم یک حالت بدوی دیده می‌شود. او نقاشی خودآموخته است که با تشویق اساتیدی که از او خواسته‌اند در این رشته کار کند، به نقاشی پرداخته است.
این نقاش مشهدی تصریح کرد: اشتراکی که بین آثار من و علی هست موضوع انسان و حالت‌های فیگوراتیو است و اغزاقی شدید و دیدی انتقادی در هر دو دسته آثار دیده می‌شود. اگرچه نوع سبک ما با هم ممکن است خیلی متفاوت باشد. کارهای او خیلی تخت و دوبعدی‌تر است اما کارهای من بیشتر به حجم پرداخته است. البته این‌ها مجموعه‌ای است که پیش از این به آن پرداخته بودم و در نمایشگاهی با عنوان «گره» آن را در مشهد به نمایش گذاشتم. این نقاشی‌ها نوعی انتقاد به زندگی انسانی است که تنها می‌خواهد زندگیش را ادامه دهد و تنها نیازهای اولیه‌اش را می‌بیند و در نظر می‌گیرد و تنها خور و خواب و خشم و شهوت را در زندگی‌اش در نظر دارد. سبکی این چنینی دارد و نمی‌بیند و به آن سمت حرکت می‌کند.
صادقی ادامه داد: عنوان را «متابولیسم» انتخاب کردیم چون ارتباطی با هر دو مجموعه برقرار می‌کند. این عنوان مفهومی چون سوخت و ساز و تحولات شیمیایی در بدن را دارد که موجب رشد و تولید مثل و حفظ ساختار و زنده ماندن یک موجود زنده می‌شود و چون دیدیم می‌تواند یک ارتباط مفهومی بین کارهایمان ایجاد کند آن را انتخاب کردیم.
صادقی در مورد سبک کاری‌شا در نقاشی گفت: من در این مجموعه از نقاشی‌هایم از المان‌هایی چون دندان و دهان استفاده می‌کنم و این نشان دهنده همین توجه به نیازهای زیستی انسان است. در واقع این عنوان مبین همین وضعیت زندگی روزمره و در سطح نیازهای اولیه باقی‌مانده انسان است.
وی درباره اینکه چرا تهران را برای نمایش آثارش انتخاب کرده است، گفت: مهمترین دلیلش بیشتر و بهتر دیده شدن در فضای هنری تهران بود، بهرحال هر هنرمندی علاقه داره قشر وسیع‌تر و حرفه‌ای‌تری کارهایش را ببینند و از نقد و نظر آنها استفاده کند تا بهتر چگونگی ارتباط اثر خودش با بیننده رو بفهمد. در تهران تعداد 700 نگارخانه وجود دارد و متاسفانه یا خوشبختانه این شهر از نظر هنری مرکزیتی پیدا کرده که باعث می‌شود هنرمندان را به سمت خودش جذب کنند.
او درباره مخاطبان نمایشگاهش تأکید کرد: من معمولا در نمایشگاه بازدید کننده‌ها را به دو بخش تقسیم می‌کنم دسته اول دوستان و اقوام و آشنایان و هنرجوها هستند که بیشتر بخاطر ارتباطشان با شخص من به نمایشگاه می‌آیند و دسته دوم کسانی که با کارهای من ارتباط خوبی بر قرار می‌کنند و فقط برای نقاشی دیدن به نمایشگاه می‌آیند، خب در تهران طبیعتا دسته اول بسیارکمتر هستند و بیشتر دسته دوم به نمایشگاه می‌آیند، اما در مجموع به عنوان اولین نمایشگاه انفرادی در تهران از استقبال راضی بودم و این را اتفاق خوبی در زندگی هنری خودم می‌دانم، از نظر فروش هم تهران خیلی بهتر بود، متاسفانه اقتصاد هنر در مشهد وضعیت خوبی ندارد.
صادقی بازخوردها را خوب ارزیابی کرد و افزود: باز خوردهای خوبی مخاطبان نقاشی‌هایم در تهران گرفتم و باعث شد انگیزه بیشتری برای ادامه دادن کارم پیدا کنم.
از او پرسیدم که آیا دنیا به همین تلخی است که نقاشی‌هایش می‌گوید و گفت: نه، بطور کلی دنیا را آنقدر سیاه نمی‌بینم، دنیا از نظر من خاکستری است، ترکیب تضادهاست و در آن هم خوبی هست هم بدی، من هم سعی می‌کنم هر دو را ببینم. گاهی تلخی‌ها را به تصویر می‌کشم و گاهی آرامش‌ها و شادی‌ها را، حتی در این مجموعه هم سعی کردم با یک نوع نگاه طنز در اجرا کارها رو تلطیف کنم که امیدوارم مورد توجه مخاطبان قرار گرفته باشد.
گفتگویی از نوید موسوی