اگر دانشجو سیاسی نباشد، بیچاره¬ایم
از 16 آذر سال 1332 که خون گرم دانشجویان بر چهره دانشگاه تهران چکید، «جنبش دانشجویی» ایران مسیری پر از التهاب را طی کرده است.
در سال‌های اخیر البته حواشی بر متن این جنبش غلبه کرده است. بعد از این که در دوره‌ای فشارها و محدودیت‌ها ترس از ستاره‌دار شدن را به جان دانشجویان انداخت، بلایی بزرگتر هم بر سر این جنبش آمد و آن تغییر دغدغه‌های نسل حاضر است. با گذشت همه این سال‌ها، ایستادگی شهیدان «احمد قندچی، آذر شریعت‌رضوی و مصطفی بزرگ‌نیا» بهترین الگو برای تعدادی از دانشجویان فعلی است که ارزش‌ها را گم کرده‌اند. به سراغ دو تن از مسئولین استان رفتیم تا بپرسیم که آیا هنوز دانشگاه زنده است؟
معاون سیاسی استاندار خراسان رضوی:
دانشجو باید فعالیت حزبی کند
معاون اجتماعی، سیاسی و امنیتی استاندار خراسان رضوی گفت: دانشجو باید احساس مسئولیت کند و اگر احساس مسئولیت کرد باید سیاسی باشد و باید فعالیت حزبی کند . اگر دانشجو سیاسی نشود بیچارهایم ! در همین جهت یکی از برنامههای مهم ما رشد تشکلهای پروانهدار سیاسی است که دانشجوها مهمترین قشر آن هستند.
سید جواد حسینی افزود: هیچ دانشگاهی مانع فعالیت سیاسی دانشجوها نمیشود و نمیتواند که مانع شود . من خودم در کمیسیون دانشجویی حضور داشتم و امسال برای 16 آذر فقط دانشگاه فردوسی 18 برنامه سیاسی دارد. پس کسی با اینگونه فعالیتها مشکلی ندارد.
رئیس کمیسیون بودجه شورای شهر:
از دوران طلایی جنبش دانشجویی، دور شدیم
رئیس کمیسیون برنامه و بودجه، فناوری اطلاعات و منابع انسانی شورای اسلامی شهر مشهد در خصوص روز دانشجو گفت: من امیدوارم بتوانیم به دوران طلایی جنبش دانشجویی بازگردیم چرا که از آن شرایط دور شدیم. ما باید بتوانیم مثل گذشته اثرگذاری جنبش دانشجویی را بر تحولات سیاسی و اجتماعی شهر و کشور مشاهده کنیم.
بتول گندمی در بحث اثر گذاری دانشجو بر جامعه افزود: به جامعه دانشگاهی و دانشجویی 16 آذر را تبریک میگویم. دوره دانشجویی و فعالیتهای این دوره برای خود من نیز بسیار خاطره انگیز است چرا که فعالیتهای دانشجویی زیادی داشتم.
سرویس سیاسی «صبح امروز»