ما به قطار سنگ می‌زنیم!
قصه‌ای است معروف که می گوید مردمانی که در کنار خطوط راه آهن حضور دارند وقتی که قطار مشغول عبور است به سمت شیشه ها سنگ می زنند تا حکایت شکوه پیاده ز سواره را بیان می کنند ! و شاید این حکایت در خیلی از مسائل ما وجود دارد .
در اخبار داشتیم که رضا پرستش همان جوانی که خود را شبیه لیونل مسی در آورده است در مسیر عبور اتوموبیل لیونل مسی قرار گرفت و ستاره باشگاه بارسلونا و تیم ملی آرژانتین توجهی به او نکرده است . صرف نظر از این که قضاوت در مورد مسی نیاز به آگاهی به شرایطش دارد اما شاهدیم که بسیاری به صفحه اینستا گرام مسی رفتند و چون بعد از بازی ایران و آرژانتین به او ناسزا گفتند !
وقتی این خبر را می شنویم ناخود آگاه به تاریخ فوتبال کشورمان بر می گردیم . نزدیک به چهل سال پیش در جشن هفتاد و پنج سالگی تاسیس باشگاه رئال مادرید تیم ملی ایران در کنار تیم ملی آرژانتین و منتخبی از رئال مادرید و تیمی از الجزایر تور نمنتی را برگزار کردند . تیم ملی ایران نماینده آُسیا در جام جهانی 1978 پس از تساوی یک به یک در وقت قانونی در ضربات پنالتی مغلوب آرژنتینی شد که سال پس از آن در 1978 قهرمان جام جهانی شد.
پس از قهرمانی در خاکشان آرژانتینی ها در بقیه جامهای جهانی حضور داشتند اما ما بیست سال طول کشید تا به جام جهانی دیگری برسیم و در این فاصله آرژانتینی ها یک قهرمانی در سال 1986 و یک نایب قهرمانی در 1990 را کسب کردند . در سال 1998 تیم ما در جام جهانی بود اما از آن سال تا به جام جهانی سال آینده آرژانتین در همه 5 دوره حضور داشت و ما در سه دوره بودیم . آرژانتینی ها ستاره های بزرگی چون مسی و ماسکرانو و دیبالا و آگوئرو و دی ماریا در عرصه جهانی داشته اند و ما چند جرقه در تیمهای نه چندان مطرح و حالا تنها دلخوشیم که رضا پرستش را داریم هر چند که در سال 2014 یک بازی عالی جلوی آنها داشتیم اما آنها در همان دوره به نایب قهرمانی جام جهانی رسیده اند و ما دلخوش به همان یک بازی که عالی بودیم .
فوتبال ما نمی تواند یک بازی تدارکاتی قابل قبول داشته باشد . ما امکانات یک تورنمت بین المللی و شاید برگزاری یک دربی را نداریم و حال تیمهای ما ممکن است به بازیهای لیگ قهرمانان آسیا به علت ضعف مالی نروند و همه هنر ما دلخوشی به ساختن بدل مسی و تعصب به با ارزش بودن این حرکت و تمنای توجه جهانی به این واقعه است.
ما تنها به قطار جهانی معیارهای درست فوتبال با فحاشی و… سنگ می زنیم. افسوس