تدریس نداشته باشم، جایگاهی ندارم
یک استاد نگارگری گفت: هیچ‌گونه برنامه‌ریزی و مدیریت صحیحی در رشته نگارگری وجود ندارد و به عنوان یک نگارگر اگر تدریس نداشته باشم جایگاهی ندارم.
مرضیه پاشایی درخصوص وضعیت کنونی رشته نگارگری اظهار کرد: از آن‌جا که نگارگری در ایران کاربرد خاصی نداشته و مدیریت صحیحی دراین‌باره نیست، طالب زیادی ندارد؛ تا آن‌جا که یکی از دانشگاه‌ها در مشهد به‌خاطر عدم جذب دانشجو تعطیل شد.
وی افزود: هنر نگارگری نیاز به زحمت و ریاضت زیادی دارد و هنرمند برای رسیدن به آن باید یک دوره طولانی را پشت سر گذارد که با این وجود، در آخر راه هم برنامه خاصی برای آن نیست.سال‌ها از اساتید مشهد در این رشته بوده‌ام و چون از کودکی علاقه زیادی به آن داشتم، خیلی زود به این رشته رسیدم و توانستم در مشهد کارکنم. ضمن‌این‌که نمایشگاه‌های خارجی و داخلی بسیاری دراین زمینه داشتم؛ باوجود این درحال حاضر اگر تدریس نداشته باشم، می‌توان گفت جایگاهی ندارم.
این نگارگر پیرامون بحث هماهنگی هنرمندان در راستای نیل به اهداف صنفی بیان کرد: متاسفانه در این رشته مقداری باندبازی ایجاد شده و کلیتی در ایران ندارد؛ به‌طوری که تهران برنامه خود را داشته و کاری به شهرستان‌ها ندارد و هر شهری با گروه خود فعالیت می‌کند. این حالت باندبازی چندسال پیش که یک‌سری برنامه‌های نگارگری در تهران برگزار می‌شد، نیز قابل مشاهده بود؛ به‌طوری که ما آن را تحریم کردیم و از هنرمندان مشهدی شرکت‌کننده‌ای نبود. به این دلیل که با وجود زحمات و صرف هزینه زیاد، در نهایت افرادی برنده می‌شدند که به‌واقع جایگاهشان این نبود و درکل نگارگری حالتی خصوصی به خود گرفته بود.
پاشایی ضمن اشاره به وضعیت هنرمندان در شهرستان‌ها و نیز مشهد خاطرنشان کرد: ممکن است وضعیت تهران کمی بهتر باشد، ولی در شهرستان‌ها هنرمندان نگارگری به‌لحاظ مالی وضعیت جالبی نداشته و تابلوهایی که تولید می‌کنند، حداقل در ایران خریداری ندارد. به‌علاوه فروش آن در خارج از کشور نیز نیازمند صرف هزینه است که هنرمندان این سرمایه و امکانات را ندارند.
وی درخصوص راه‌حل بهبود وضعیت نگارگری و هنرمندان این رشته گفت: باید فرهنگ‌سازی در این رشته صورت گیرد و باتوجه به این که یک هنر ایرانی و سنتی اصیل است، مدیران کشور به‌میزان بیشتری برای آن صرف وقت و هزینه کنند.
این نگارگر با تاکید بر عدم وجود مدیریت و برنامه‌ریزی صحیح در ایران برای هنرمندان این رشته تصریح کرد: متاسفانه در این زمینه کارگاه‌هایی برای هنرمندان و یا هنرجویان تشکیل نمی‌شود تا بتوانند حقوق و درآمدی داشته باشند و تابلوها نیز با قیمتی که ارزش واقعی آن است، از هنرمندان خریداری نمی‌شود؛ درنتیجه این وضع، طالب و خواهان زیادی برای این رشته نیست. درحالی که اگر مدیریتی صحیح وجود داشته باشد، هنرجویان بیشتری به آن جذب می‌شوند.
وی پیرامون تغییر نوآوری موضوعی در بهبود وضعیت نگارگری خاطرنشان کرد: درحال حاضر، بسیاری از هنرمندان نگارگری در این زمینه کار و آن را با سبک‌های جدیدتر ترکیب کرده‌اند که البته در این مورد اختلاف نظر‌هایی وجود دارد مبنی‌بر این که نگارگری نباید از شکل سنتی خود خارج شود. بنظر من، نوآوری و خلاقیت باید صورت گیرد، چون در غیر این صورت در کارها تکرار ایجاد می‌شود؛ ضمن این که اصالت و شکل اصلی نیز بهم نخورد و اصولی باشد.
این استاد نگارگری پیرامون تاثیر تکنولوژی در هنر نگارگری بیان کرد: تکنولوژی کمک زیادی در این زمینه انجام داده؛ به‌طوری که در قدیم همه کارها را با دست ایجاد می‌کردیم و طراحی اولیه برای این که دقیق صورت گیرد، زمان بسیاری به خود اختصاص می‌داد. اما اکنون هنرمند طرحی که خود تولید کرده را وارد سیستم می‌کند و زمان کمتری صرف می‌شود.
وی پیرامون شاخه فعالیت خود عنوان کرد: من تذهیب کار می‌کنم که این به میزانی ذاتی است و از کودکی به کارهای ریز علاقه بسیاری داشتم؛ به‌علاوه با این کار به آرامش بیشتری می‌رسیدم.
پاشایی در تکمیل سخنان خود، ضمن ابراز نگرانی برای هنر نگارگری، خاطرنشان کرد: متاسفانه هنرمندان این رشته سرخورده می‌شوند و به‌لحاظ مالی تامین نیستند. ضمن این که خود نیز در گذشته به تدریس مشغول بودم، ولی از آن‌جا که دیگر هنرجویی نیست و کسی اهمیتی نمی‌دهد، تدریس را کنار گذاشتم. این درحالی است که در گذشته دانشحویان و علاقه‌مندان زیادی بود، ولی متاسفانه رفته‌رفته اهمیت این رشته در ایران کمرنگ شد و اکنون تعداد محدودی به نگارگری مشغولند.
منبع: ایسنا